Hij heeft ons er een tijdje op laten wachten, en ook op de wedstrijddag zelf arriveerde hij fashionably late, maar het debuut van Loek van Wely voor HWP Haarlem, waar we allen zo reikhalzend naar hebben uitgekeken, heeft (luttele dagen na zijn eerste trainingssessie op de club) dan echt plaatsgevonden. Aan de hand van de achtvoudig Nederlands kampioen werd diens oude club Magnus, in de volksmond ook wel het Schaap met de Vijf Sponsors, met 7½-2½ opgerold.

Toch was het niet allemaal feest in Schagen. De tegenstanders speelden bepaald geen wedstrijd als alle andere, want in de afgelopen weken hadden zij zowel een prominent oud-clublid als een huidige speler van het eerste team verloren. De middag begon dan ook met een minuut stilte, en de rest was eigenlijk bijzaak.

De wedstrijd zelf, om daar dan toch maar verslag van te doen, was op papier een ongelijke, en de uitslag is een vrij adequate weerspiegeling van het krachtsverschil. De mannen uit Schagen misten ook hun tweede grootmeester, Dennis de Vreugt, en moesten flink improviseren met de opstelling. Ze plaatsten hun sterkste pionnen op de borden 4 tot en met 7, waar het uiteindelijk 2-2 werd, maar elders was ons ratingoverwicht gigantisch.

Toch liep ondergetekende na een uur of twee naar verluidt zuchtend en steunend door de speellocatie – een opvallende combinatie van een ruim aangeklede vroeg-twintigste-eeuwse huiskamer met een sfeerloos kaal tl-verlicht zaaltje. Deels werd het humeur van de teamleider uiteraard ingegeven door diens sombere inborst, maar er was wel degelijk aanleiding voor pessimisme: bij de teamleider zelf is het vertrouwen ver te zoeken, Babak stond bedenkelijk, Rini verloren, broer Rob met zijn rug tegen de muur, Rik stond eigenlijk ook helemaal niet zo best, en bij Chenwu en Tim was er nog weinig aan de hand maar zij zaten tegenover GM Van den Doel en IM Bosboom, dus daar kon ook van alles misgaan.

Welgemeende excuses zijn op zijn plaats voor dit gebrek aan vertrouwen en de schromelijke onderschatting van de kracht van het eigen team, dat in de latere uurtjes orde op zaken stelde zoals dat ook eigenlijk wel te verwachten viel.

Loek hoefde zich bij zijn eerste optreden niet erg in het zweet te werken, wat gezien het ratingverschil van zegge en schrijve vijfhonderdzesennegentig punten ook niet verwonderlijk is. Bijzonder is wel dat de grootmeester erin slaagde om nog voordat er ook maar één stuk van het bord verdwenen was, een stelling te bereiken die de engines als +9 beoordeelden. Dat ging met hulp van de tegenstander, die dacht met halma meer kans te maken tegen Loek dan met schaken, wat op zichzelf geen gekke gedachte was.

Hier had zwart volgens Loek nog normaal kunnen ontwikkelen met 8…b6 en 9…Lb7, maar 8…Te8? was al te traag. Dat was nog tot daar aan toe, maar hier:

MOET zwart volgens Loek kiezen voor een breekzet: ofwel 13…b4 met als gevolg dat damevleugel open gaat, ofwel 13.. e5 (hoewel dat slecht is vanwege 14. dxe5 Pg4 15. Lg3 Lxc5 16. Pe2). Hoe dan ook, in de woorden van de grootmeester: ALLES beter dan kansloos verliezen na 13…La6 14.b4 a4. Zo kronkelde zwart verder op de onderste rijen, tot Loek het te pijnlijk vond worden en de martelgang van de zwartspeler beëindigde.

Er is nog geen stuk van het bord, maar bij de engines slaan alle stoppen al compleet door. Na 25.Pxg5 hxg5 26.f4 ging Loek er hard doorheen.

Ondanks deze vlotte overwinning kwam het eerste punt op naam van Collin. Ook diens tegenstander deed er weinig aan om het evenwicht zo lang mogelijk te bewaren, gezien zijn 3.g4!? Dit liet qua intenties weinig aan duidelijkheid te wensen over, en ook in het vervolg koos de witspeler er consequent voor om alle schepen achter zich te verbranden.

Hier is 11.Pe5 nog prima speelbaar, maar na 11.cxd5? exd5 12.Pe5 Dxc3+ 13.Kd1 b5!

was er van wit tegenspel weinig sprake, integendeel. Collin was vooral blij met de rokade waarmee hij de partij besliste:

Na 21…0-0 22.Dxe7(?) Tfe8 ging wit snel mat.

De volgende die op het scorebord kwam was Tim, met een zeer verdienstelijke remise tegen Manuel Bosboom.

Wit heeft hier al een stuk geïnvesteerd in de aanval, en dwong herhaling van zetten af na 21.Pg6 Lf6 22.Dh8+ Kf7 23.Dh5. Tim was lichtelijk teleurgesteld toen hij ontdekte dat wit wint na 21.gxh4 Txf4 22.Pg6, maar was ook zo eerlijk om toe te geven dat hij in de analyse steeds het nakijken had. Los daarvan was het neutraliseren van een van de sterkhouders van de tegenstanders natuurlijk een prima resultaat in het teambelang.

Daarna vielen de punten toch wel als rijpe appelen van de boom. Rik speelde ondanks bijna 400 ELO aan surplus een moeizame partij, maar in het vierde uur kwam dan toch de onvermijdelijke beslissende fout bij de tegenstander.

Bij Bart gebeurde iets soortgelijks, hoewel daar op papier sprake was van een gelijkwaardiger gevecht. Zijn tegenstander Colin Stolwijk bediende zich van een weinig ambitieuze opening, maar die liet de teamleider, ondanks het ter harte nemen van enkele adviezen van onze nieuwe kopman, ook weinig kans op groot voordeel. Bart kreeg de winst echter in de schoot geworpen toen de witspeler net iets aan het bereiken was:

Na 34…fxg4 (verstandiger is 34…Pxd3 35.Kxd3 Kd7!) koos wit ervoor om tussendoor te ruilen met 35.Pxe5 Lxe5. De bedoelingen daarachter werden duidelijk toen wit om mysterieuze redenen nog een tussenzet deed met 36.f4?

Maar dat stuitte op 36…gxh3! en dat was in feite meteen einde verhaal omdat wit niet op e5 kan slaan vanwege h3-h2-h1, maar er in de tussentijd wel twee pionnen in het doosje waren verdwenen.

En ook bij Rob deed het ratingoverwicht zich in de latere uren gelden. Na een zet of 15 stond hij echt totaal aangekrant, maar goed, hij had dan ook zwart, en zijn tegenstander wist zich geen raad met de weelde. Rob won een kwal, gaf er onder gunstige voorwaarden een terug en nam bovendien de aanval over, hetgeen kat in het bakkie betekende. Daarmee waren de 5½ punt binnen, maar er zat nog meer in het verschiet.

Helaas kon Chenwu het niet bolwerken tegen Van den Doel, na echt een prima partij waarin hij eerst wat beter uit de opening kwam, daarna slechter kwam te staan maar zich knap terugvocht tot hij in tijdnood helaas toch een beslissende onnauwkeurigheid beging.

Chris daarentegen stevende op een terechte overwinning af. Vanuit de opening had hij zijn tegenstander in de tang, en de scheurtjes in de zwarte verdediging werden allengs groter. Het was alleen de vraag waarom Chris in onderstaande stelling

(waarin sommige pionnen misschien een beetje anders stonden, maar dat doet niet terzake) zo lang moest nadenken over 1.Kf4 met ondekbaar mat op f7, in zoverre dat 1…Tf8 faalt op 2.Pd7+ (of bij nader inzien op het nog sterkere 2.Th7). Chris begreep later ook niet door welke zinsbegoocheling hij Pd7 schaak gemist had, en de beste psychologen van het land moeten het antwoord vermoedelijk ook schuldig blijven. Nadat hij later nog een matgrap had gemist, liet Chris het eindspel nog remise lopen. Maar laten we er niet te moeilijk over doen; deze vormen van schaakblindheid zijn redelijk verteerbaar als er al 5½ punt op het scorebord staan.

Puntje 7 was voor Babak, die zijn nadelige stelling had weten om te buigen en er zowaar met de volle poet vandoorging. Spannend werd het toen in deze stelling wit een kwaliteit won

na 26…Lxg4 27.Pe4! Dat had niet gehoeven, want na de mooie geforceerde variant 26…Txe3 27.fxe3 Lxg4! 28.Pe4 c5! 29.Dxd5! Dxd5 30.Pxf6+ geeft de engine zeroes. Zoals het ging verloor Babak dus de kwal, maar kreeg hij wel een gevaarlijke d-pion en een actieve dame. Die noopten wit uiteindelijk te vluchten in eeuwig schaak, althans, dat dacht hij:

Na 41.Dc7+ Kg8 42.Dd8+ Kg7 43.Dc7+(?) volgde een remiseaanbod, waarop Babak vreemd genoeg in de denktank ging. Maar daar bleek een goede reden voor: na 43…Kh6! 44.Df4+ g5!! (je moet maar durven) 45.Dxf6 Kh5!

is het einde verhaal. Nu is ook te zien waarom 43.Dc7? een blunder was en 43.Txd3! aangewezen: niet om de kwal terug te geven na 43…Lxd3 44.Dxd3 Db2+ en zwart wint alsnog, maar om dezelfde schaakjes te geven als in de partij. Het verschil is dat in vergelijking met de laatste stelling hierboven de loper van e4 weg is, en wit met Df3 nu wel eeuwig schaak kan houden.

Dat was vrij subtiel, evenals wat bij Richard (niet) gebeurde:

Dat Rini deze fase van de partij überhaupt gehaald heeft, moet óf een wonder heten óf worden toegeschreven aan zijn hardheid. Maar dat hij er hier met 1.Kh2!! nog met de winst vandoor kan gaan, is wel echt miraculeus. Zwart heeft geen tijd om cadeautjes uit te pakken en moet de loper op f5 dekken zonder mat achter de paaltjes te gaan. Maar na 1…Dd7 volgt 2.Le2 Td6 3.Lg4!! en zwart is zwaar overbelast. Richard zag het niet, maar trok wel het halfje over de streep. Hoon was alsnog zijn deel toen bleek dat hij zelf de remise had aangeboden.

Dat was 7½-2½, maar toen moest de grootste strijd nog gestreden worden: wie had het hoogste woord aan tafel? Deze keer met een ongekend pipse rol voor FM Rini en de clubkampioen, maar het testosteron gierde alsnog door het restaurant, waarbij de contouren van een nieuwe pikorde zich aftekenden. Dit overigens in schril contrast met de gebroederlijkheid waarmee bord 9 en 10 bij de koffie hartverwarmend een Snoeperijtje voor twee oppeuzelden (foto’s op te vragen bij de redactie).

De nieuwe sheriff zag dat het goed was.

Gedetailleerde uitslagen

Wilko van der Gracht (2015)Tjark Vos (2165)Wim Smit (1877)Colin Stolwijk (2235)Warner de Weerd (2187)GM Erik van den Doel (2560)IM Manuel Bosboom (2367)Enrico van Egmond (2045)Coen Stoop (2007)Jan-Pjotr Komen (2013)

	Wokke Vastg.-Autovakm. Schaap (2147)	2.5 – 7.5	HWP Haarlem K1 (2259)
1	Wilko van der Gracht (2015)	0-1	GM Loek van Wely (2611)
2	Tjark Vos (2165)	0-1	FM Babak Tondivar (2319)
3	Wim Smit (1877)	0-1	Rik van Rootselaar (2268)
4	Colin Stolwijk (2235)	0-1	FM Bart Gijswijt (2301)
5	Warner de Weerd (2187)	½-½	CM Christopher Brookes (2221)
6	GM Erik van den Doel (2560)	1-0	Chenwu Zhu (2125)
7	IM Manuel Bosboom (2367)	½-½	Tim Mazajchik (2183)
8	Enrico van Egmond (2045)	0-1	Rob Duijn (2172)
9	Coen Stoop (2007)	½-½	FM Rini Duijn (2203)
10	Jan-Pjotr Komen (2013)	0-1	Collin Boelhouwer (2184)