Het beloofde een zenuwslopende degradatiekraker te worden, en het werd een zenuwslopende degradatiekraker, met alles erop en eraan, maar helaas een teleurstellend resultaat voor het eerste team. Directe concurrent VAS trakteerde K1 op de kleinst mogelijke nederlaag en duwde het vlaggenschip van HWP naar een plek op de ranglijst die aan het eind van de competitie, en dat is al bijna, een enkele reis tweede klasse betekent.

Als een wedstrijd tegen VAS op het programma staat, kun je van tevoren maar beter de actuele ledenlijst bestuderen, want ze willen nog weleens op het laatste moment een konijn uit de hoge hoed toveren, of anders wel een toevallig in Amsterdam logerende grootmeester uit een ver land. Een blik op de ratinglijst van 1 maart leek wat dat betreft gerust te stellen, maar groot (en onaangenaam) was dan ook de verrassing dat op 2 maart een Servische IM met een rating van 2482 achter een van de borden plaatsnam. Daar stond overigens tegenover dat de VAS’ers drie vaste krachten misten, en zo hun aankoopbeleid voor deze belangrijke wedstrijd rechtvaardigden. Geef ze eens ongelijk.

Alsof het allemaal nog niet dicht genoeg bij elkaar lag, brachten wij een gemiddelde rating van 2202 op de been, en onze tegenstanders 2203. De verdeling van die punten was wel verschillend, en tegenover een licht nadeel voor de onzen op de topborden stond op papier een groter overwicht aan de staart. En dat is ook precies hoe de strijd zich leek te ontvouwen. Indra speelde sinds enige tijd weer mee en zijn Morra aan bord 10 leek al snel succes te hebben. Jan-Willems tegenstander wist zich evenmin veel raad met Jan-Willems speciale openingsrecept. Een bordje hoger zat Rob achter de witte stukken, en dan weet je eigenlijk wel genoeg. Collin trof een strategisch wat lager geplaceerde sterke tegenstander, maar kwam zonder enig probleem uit de opening. En Chenwu speelt gewoon een ijzersterk seizoen en kon met wit toch moeilijk in de problemen komen.

Daarboven ging het iets stroever, maar niet zorgwekkend. Richard had na een uur of wat de zevende rij nog niet verlaten, maar dat is bij hem niet per se onrustbarend. Chris zat onverstoorbaar achter het bord tegen zijn toch hyperactieve tegenstander. Nog onverstoorbaarder is altijd Babak, die zijn sabaticcal graag onderbrak om een steentje bij te dragen aan de strijd om lijfsbehoud. Hij had geen idee dat hij tegen een bijna-GM speelde, maar dat maakt Babak ook altijd weinig uit. Hij doet gewoon zijn zetten en zeker met wit is hij amper te verslaan. En Tim zat aan 1 tegen Tex de Wit lang in book, waarbij hij een pionnetje meesnaaide met het idee dit nooit meer terug te geven.

Alleen Bart maakte er een potje van. Hij keek de laatste tijd iets te veel naar de video’s van Matthew Sadler waarin die het opneemt tegen Leela met een hoge contempt-factor, waarbij de computer met grote minachting voor diens tegenstander allerlei malle openingsvarianten speelt en vervolgens op brute wijze gehakt maakt van de sterkste GM’s. Dat levert leuke inspiratie op als je een rating van 3400 hebt, maar het willen reproduceren is op amateurniveau natuurlijk hopeloos naïef. En bovendien zeer onverantwoord voor het team in zo’n belangrijke wedstrijd. Een teamleider zou eens een hartig woordje met zo’n blaag moeten spreken.

De kentering in de wedstrijd werd ontegenzeggelijk in gang gezet rond minuut 143 van de wedstrijd. Aan bord 4 van het tweede team spreekt Max Merbis, die zo ongeveer de etiquette van het schaakspel heeft uitgevonden, de gevleugelde woorden j’adoube, terwijl hij de pion recht zet die zijn tegenstander zojuist op h6 heeft neergekwakt – dat wil zeggen, er is bijna doellijntechnologie nodig om vast te stellen dat die pion überhaupt geheel of gedeeltelijk veld h6 raakt. De tegenstander is blijkbaar hardhorend en eist dat Max de pion slaat: aangeraakt is immers zetten. De tegenstander is blijkbaar écht hardhorend, want als Max vanzelfsprekend weigert, gaat hij behoorlijk luidruchtig appelleren bij de arbiter. Dat leidt ertoe dat zelfs Max met enige stemverheffing zijn verweer moet doen, met alle rumoer van dien.

Deze commotie is het sein voor de tegenstander van Chris om zijn avondmaal tevoorschijn te halen. Een op zich niet onaangename maar voor een schaakwedstrijd ietwat bevreemdende walm van noedelsoep neemt bezit van de speelzaal. Terwijl Bart verdwaalt in de ruïnes van zijn stelling waant hij zich in een oosters restaurant; er worden ingrediënten gehusseld alsof er een buffet bereid wordt voor de ganse speelzaal. Onderwijl proeft de chef-kok van de lekkernij die hij bereidt, zijn gulzigheid vergeefs maskerend achter een hand. Verschillende van onze spelers hebben hier toch wel last van (zo niet overigens tegenstander Chris, die stoïcijns goede zetten blijft doen), en als ook de VAR niet ingrijpt dwalen de gedachten onwillekeurig af naar Portugal-Nederland, WK 2006 (een beruchte wedstrijd waarin beide teams niet geheel vrij van blaam waren). 

Zo ver komt het niet, maar Bart staat intussen wel zo:

En dan heeft hij ook nog maar luttele minuten op de klok met nog maar 20 zetten gespeeld.

Indra heeft dan al wel het punt binnengehaald na een overtuigende partij. Het ging zoals gebruikelijk allemaal weer heel snel, maar toen de rookwolken waren opgetrokken had Indra een toren en een vrije a- en b-pion waartegen twee stukken machteloos waren.

Een tegenvaller was daarentegen de remise van Jan-Willem. Die leek toch erg goed te staan maar hij liet de stelling vervlakken. Nog groter was de teleurstelling bij Collin: die speelde een puike partij waarin hij geen moment in de problemen kwam, om alles in één zet weg te geven.

Na 1…Dc4 is er niets aan de hand, maar na 1…Pc4?? betekende 2.Pe7 direct handen schudden.

En ook bij Chenwu hapert de machine: hij durft geen kwaliteit te pakken die hij wel had kunnen nemen, en daarna is hij zijn voordeel kwijt. Sterker nog, het eindspel dat hij moet spelen is lastig, steeds lastiger en uiteindelijk te lastig.

Ook Richard weet zich niet los te wurmen en wordt vakkundig door zijn tegenstander opgeknoopt. Richard vecht nog lang door maar moet uiteindelijk de handdoek in de ring gooien. Chris laat zich door alle commotie niet verstoren en speelt een zeer correcte remise. En Rob liquideert zijn voordeeltje tot een gewonnen eindspel, dat hij geduldig uittikt.

Bart verliest wonderwel niet, omdat hij pas echt begint te schaken in totaal verloren stelling. Als het zijn tegenstander ontbreekt aan doortastendheid neemt hij zelfs het heft in handen, en op één moment had er zelfs meer in gezeten:

Het is natuurlijk al belachelijk dat wit deze stelling heeft weten te bereiken vanuit de vorige, maar als Bart hier de rust had gevonden om met 39.Kg3 een wandeling naar e6 te starten, had hij zelfs een vol punt kunnen bijschrijven, in plaats van het onverdiende halfje nu.

Dat betekende alles bij elkaar een puntje in de min, maar Tim en Babak speelden aan de topborden voortreffelijk, waardoor het nog alle kanten op kon. Helaas waren ze net niet voortreffelijk genoeg: Babak kwam nog in een dame-eindspel met vier pionnen tegen drie, wat misschien al theoretisch maar zeker in de praktijk altijd zeer kansrijk is, maar wellicht ietwat roestig liet hij zich zijn pluspion afpakken – en Tim had gewoon steeds net niet genoeg om Tex eronder te krijgen.

Een zware domper dus, en ook niet echt nodig. Maar het seizoen is nog niet voorbij: het is nu snel de wonden likken en ons opmaken voor een Houdini-ontsnapping die zijn weerga niet kent.

Gedetailleerde uitslagen

	HWP Haarlem K1 (0)	4.5 – 5.5	VAS K1 (0)
1	Tim Mazajchik (2152)	½-½	FM Tex de Wit (2324)
2	FM Babak Tondivar (2316)	½-½	IM Novak Pezelj (2482)
3	CM Christopher Brookes (2195)	½-½	FM Ramon Koster (2292)
4	FM Bart Gijswijt (2313)	½-½	Sierk Kanis (2145)
5	FM Rini Duijn (2243)	0-1	Victor Hendriks (2265)
6	Chenwu Zhu (2106)	0-1	Job Emans (2087)
7	Collin Boelhouwer (2164)	0-1	Anton Sinev (2257)
8	Rob Duijn (2155)	1-0	Niels van Dam (2115)
9	Jan-Willem van Prooijen (2155)	½-½	Ed Baarslag (2040)
10	CM Indra Polak (2219)	1-0	Patriek Tromp (2027)