Voor het eerste optreden van het derde team in de eerste klasse was niets aan het toeval overgelaten. Toeristisch reden wij van postcodegebied naar postweidegebied volgens het schema van TNT-er Rene.Om de tolpoort van Enkhuizen te vermijden gingen we bij Stedebroec tussen de groene kolen rijden. Hier sloeg het noodlot toe in de persoon van een veldwachter met looplamp. Controle op contrabande,meegebrachte schaakboeken en microchips enz. Aangeslagen vervolgden wij onze tocht via landelijke wegen naar het zalencomplex in de Spoorstraat, waar de gastvrije heer Akkerman ons lachend een half uur te laat zag arriveren.

Op de gevel lichtten rode neonletters op. "Welcome bandits and sheerlines". Er was op ons gerekend! Aan de weerbarstige Zuiderzeekust heeft alles en iedereen een bijnaam. Deze was wel erg rockbottom. Aan de borden was niets te merken van animositeit. In volle verantwoordelijkheid werden zeven fatsoenlijke schaakstellingen opgebouwd die een lange strijd garandeerden. Frank Homburg had last van een kortsluiting toen Groot zomaar Lf5 deed. Een ravage was het gevolg en wit streed voor lijfsbehoud. Aan de overige borden ging het touwtrekken de eerste twee uur verder zonder kleerscheuren. Cees Visser en Remco vd Horst stonden met zwart beter,maar Nazeeh en Paul ook met zwart positioneel gedrukt. De rest in evenwicht,; bij Frank was de koorts al geweken en remise binnen handbereik. Het voordeel van twee coaches is dat je even aan de bar kunt gaan ziten. Zo zag ik VVV van NAC verliezen en hoorde vele ‘aringen’ bestellen. Dat is locaal dialect voor een pilsje. Trek in een makreel had ik nog niet en dus vroeg ik de bardame om een koude chocomel. Zo,merkte zij op,u doet het vandaag met een slappe reep. Voor mijn ego verder aangetast kon worden ging ik weer de speelzaal in waar Nazeeh juist een eind maakte aan zijn lijdensweg door zich mat te laten zetten. Erg was dit niet want Cees Visser was het Konings- Indisch niet verleerd. Voor wit geen houden aan.  Nu was het de beurt aan Bas om iets te laten zien. Eerst een tactisch remiseaanbod toen de stelling uit het lood raakte. Daarna sterke zetten en stukwinst. Met deze vis op het droge stond het 2 1/2 tegen 1 1/2 en nog zeer goede stellingen voor Remco, Koos en Sander. Hier kan je als coach een fata morgana van krijgen. Waren die goede stellingen wel in het heden en met voldoende tijd om het af te maken ? Of is er sprake van onvoltooid verleden tijd of zelfs van reeds voltooid verleden tijd ? Alleen puzzelaars en Neerlandici zullen het verschil kennen. Een goede coach is uiteraard verantwoordelijk voor zijn eigen fata morgana want voorzeggen mag niet bij schaken. Remco van der Horst maakte het verschil. De Polugaevsky werd gespeeld met de verbetenheid van de uitvinder. Dat resulteerde in stukwinst waar twee verbonden vrijpionnen wel zo gemakkelijk was geweest. Een remise bij Koos zou een wedstrijdpunt opleveren en meer was ook mogelijk. Paul streed inmiddels voor een verloren zaak,terwijl Sander nog een drukstelling had maar nu met een geofferd stuk minder. Vlak voor de tijdcontrole kan Koos Lb3 doen die de zwarte Kg8 kietelt. Mat in twee dreigt en een voldoende redding is niet te zien. Helaas kiest hij voor dameruil terwijl de verre vrijpionnen van zwart zijn. Het noodlot is plotseling onafwendbaar.  KTV Kan Tegen Verlies maar kan ook snel zetten als het nodig is. Snel genoeg voor 4 1/2 tegen 3 1/2 .