Traditiegetrouw werd het seizoen in de interne competitie afgesloten met het rapid- en snelschaakkampioenschap. De eerste drie dinsdagen van juni rapidschaak, bij de laatste dinsdag van de maand en het seizoen werd het tempo nog verder opgevoerd en stond er slechts 3 minuten plus twee seconden increment op de klokken.

De gang van zaken bij het rapidkampioenschap valt goed af te lezen aan de op de website gepubliceerde stand na ronde 9. De deskundigen en ijverig klikkenden kunnen hieruit niet alleen de eindstand, maar ook de uitslagen van alle ronden en de tussentijdse ranglijsten opmaken. Maar voor wie die moeite niet wil nemen, hier de korte versie.

Het was een spannende strijd. In de vierde ronde het duel tussen de favorieten Tim Mazajchik en Collin Boelhouwer. Collin ontsnapte met een remise en toen Tim in de volgende ronde van Jeroen Schoonackers verloor, lag de weg naar het kampioenschap voor Collin open. In de eerste ronde van de laatste rapid-avond werd hij echter onderuit gehaald door “dark horse” Herwig Devolder en kwam Tim weer langszij.

In de laatste twee ronden wonnen beide heren, zodat zij samen met 7,5 uit 9 bovenaan eindigden. Onderling resultaat remise, dus de weerstandspunten moesten bepalen wie kampioen zou worden. Collin was de gelukkige. Op eerbiedige afstand werd Enno Noordhoff derde.

Op de laatste avond van het seizoen gingen alle remmen los bij het snelschaak, waar 38 HWP’ers aan deelnamen. Daarnaast speelden er ook nog enigen doodgemoedereerd te midden van het vlugger-geweld een langzame vrije partij.

Koos Stolk leidde alles in goede banen en had gekozen voor het Amsterdamse systeem: eerst twee voorronde-vierkampen en daarna de finale in achtkampen na een herindeling op basis van punten in de voorronde. De Sevilla-software, die we voor Keizer en Zwitsers gebruiken, beloofde ook dit systeem te ondersteunen, maar het lukte niet om dit voor elkaar te krijgen, zodat Koos na de eerste voorronde op handmatig herindelen moest overstappen. Met de altijd aanwezige steun van Edwin Gozeling lukte dat, zodat we na een wat verlengde pauze toch verder konden en ruimschoots voor twaalven de prijsuitreiking plaatstvond. Klasse, Koos en Edwin!

Naast Collin waren op basis van rating (maar wat zegt dat bij snelschaak?!) Rob Duijn en nieuw lid Roel Donker favoriet. En natuurlijk hield iedereen ook rekening met Sjoerd van Raaij, de verrassende kampioen van de afgelopen twee jaar. Na de voorronden ging echter Jeroen Schoonackers als enige met een honderdprocentscore van 6 uit 6 door naar de A-groep. Hij werd daar gevolgd door 4 spelers met 5,5 punt: Collin, Rob, Roel Faber en good old vluggerbeest Pepijn Steenbergen. Met 5 punten kwamen Roel Donker, Herwig Devolder en Andrii Mishchenko daarbij. Sjoerd miste zelfs de B-groep.

In de finaleronde bleken Pepijn en Roel Faber hun kruit een beetje verschoten te hebben. Ook Andrii kwam in dit geweld wat te kort, maar de andere vijf bleken zeer aan elkaar gewaagd, zodat elke misser kostbaar was en het uiterste werd gevraagd van de koelbloedigheid van de heren. Collin en Rob kwamen met 2,5 uit 3 uit de startblokken en Collin won het onderlinge duel in ronde 4. Daarna liet hij geen punten meer liggen, zodat een remise tegen Herwig in de slotronde genoeg was voor een ongedeelde eerste plaats en zijn tweede kampioenschap in twee weken. Rob bleef een half puntje achter op plek twee, Roel Donker bleef Jeroen en Herwig een half puntje voor in de strijd om derde prijs.

In de B-groep bleef Enno Cees Visser een punt voor en liet daarmee zien dat spelen in tijdnood in langzame partijen iets anders is dan vluggeren.

De C-groep werd een prooi voor Sjoerd, maar die keek desondanks niet heel tevreden terug op de avond. Knap was hier de prestatie van veruit de oudste HWP’er (de 90 gepasseerd) Jan van Dorsselaar, die zich goed staande hield tussen spelers, die zijn kinderen, kleinkinderen of achterkleinkinderen hadden kunnen zijn!

De D-groep ging naar Chris Rensink met 5 uit 6. In de E-groep ging een talentvol jeugdlid met de prijs aan de haal: gelijk met Adrie Pancras, maar winnaar van de onderlinge partij. Nog geen 18, dus voor Tije van Ravesteijn geen fles wijn, maar een zak M&M’s.

De eindstanden: