In de vorige NHSB-ronde had HWP 2 verloren van De Uil en vorig seizoen was de laatste ontmoeting tegen Kijk Uit voor de NHSB-beker in een deceptie geëindigd. Twee redenen om tegen het sterke Kijk Uit erg “op te passen”. Dankzij een gewonnen vooruitgespeelde partij van Harry konden we ontspannen beginnen. En, zoals de titel al suggereert, wonnen we.

HWP 2 – Kijk Uit 1 4½ – 3½ Op zaterdag 20 november 2010 speelden circa 170 schakers in het Denksportcentrum aangezien ook KC met vier wedstrijden acteerden en ook het Kennemer Open zijn 3^e ronde beleefde. HWP 1 en HWP 2 speelden in de Sir Galahadzaal (het zaaltje aan de zijkant naast de toiletten). Aangezien het voor de wedstrijd erg warm was had Paul Tuijp de verwarming alvast wat lager gezet. Na een uur spelen kwamen de truien en jassen tevoorschijn want de kou zorgde voor bibberende schakers. Ook dit euvel loste de onvolprezen Paul op door de verwarming weer wat hoger te zetten. Harry had dus – op verzoek van Kijk Uit – vooruitgespeeld op dinsdagavond. In het Scandinavisch liet hij zich in de opening verrassen en had hij veel tijd nodig om het goede tegenspel te vinden. Harry vond steeds de goede zetten, iets wat zijn tegenstander naliet. 1-0. Peter had zich goed voorbereid op Colleen Otten en in een hele wilde variant had hij twee stukken gegeven voor de toren maar met zelf twee hele actieve torens. Wat in de partij niet lukte, lukte wel in de analyse: een duidelijke winstweg voor Peter. Peter koos de verkeerde voortzetting en verder dan een remise-aanbod aannemen, durfde hij niet. Adrie speelde voorzichtig, kwam niet lekker uit de opening en forceerde remise na een stukkenruil. 2-1 voor en op de andere borden geen reden voor pessimisme. Eduard speelde een hele goede partij tegen Arent van Nieukerken. Op de damevleugel pikte hij twee pionnetjes en daarna hield hij het hoofd koel in de duizelingwekkende complicaties die volgden. Wat mij betreft de partij van de dag. René Schulenberg verving René in ’t Veld, die zijn kunsten in HWP 1 ging vertonen. René S. opende scherp in een Schotse partij. Zijn tegenstander pareerde naar kunnen maar moest na de opening met een pionnetje minder. Na een uur was er een incident. Een getuige had gezien dat na de 12e zet van zwart de loper op f6 was gezet en de klok was ingedrukt. Een paar minuten later constateerde de getuige dat de partij was verdergegaan zonder dat de loper ooit op f6 gekomen was. De tegenstander van René ontkende de loper op f6 gezet te hebben, waarbij de opgetrommelde wedstrijdleider bij het ontbreken van meerdere getuigen de partij besloot gewoon voort te laten zetten. René zelf was zich niet erg bewust van de ontstane commotie, liet zich later het pionnetje ontfutselen en bereikte later een remise-eindspel dat hij op last van zijn teamleider nog lang uitmelkte maar remise bleef onvermijdelijk. Pepijn mopperde na afloop dat dit soort tegenstanders (die van hem dus) niet aan hem besteed zijn. In de opening met wit helemaal niets doen en wachten op een foutje van de tegenstander. Toen Pepijn dan ook een bok schoot, werden de inactieve witte stukken plots heel actief en kon Pepijn snel opgeven. Sander meldde dat hij brutaal een pion gepikt had en toen hij nog een pion won, leek het pleit beslecht. André Kunst viel daarna twee pionnen gelijk aan, maar nam de verkeerde pion. Hierna kon Sander in alle rust het punt binnenhalen. Hiermee kwam HWP op 4½ punt en waren de matchpunten binnen. David speelde een goede partij, hield zijn tijdsverbruik onder controle maar had de pech tegen een hele goede Peter van Nieuwenhuizen te spelen. David verloor een pion maar dat zou in het ontstane toreneindspel niet voldoende hoeven te zijn om te verliezen. Door dit eindspel te passief te behandelen, gaf hij zijn opponent nog kansen om de partij te winnen. In de geheel opgeruimde Sir Galahadzaal speelde de twee nog 1 ½ uur door alleen vergezeld door wat Kijk Uit spelers, die de bar lieten voor wat het was, en een verdwaalde schaker.

 

De 4½ – 3½ werd gevierd bij de bar en later in kleiner gezelschap bij Turks restaurant Anatolia die uitpakten met livemuziek, linzensoep en buikdanseres. En natuurlijk herinnerden we weer de anekdote waarbij een ex-clublid weigerde verder te eten nadat een buikdanseres op onze tafel was komen dansen.

Een mooie afsluiting na een mooie revanche. Voor leden van HWP Haarlem: de partijen

1.      Peter Beerens (1935) – Colleen Otten (2032) ½-½

2.      Eduard Leinwand (1895) – Arent van Nieukerken (2082) 1-0

3.      Sander Helsloot (2067) – André Kunst (1972) 1-0

4.      David Joziasse (1917) – Peter van Nieuwenhuizen (1949) 0-1

5.      Pepijn Steenbergen (1945) – Sinclair Koelemij (1939) 0-1

6.      Harry Lips (2001) – Sebastiaan van Westrop (1906) 1-0

7.      Adrie Pancras (1903) – Peter Hamersma (1875) ½-½

8.      René Schulenberg (1742) – Jan Geus (1688) ½-½