…kattengespin, luidt een oud Nederlands spreekwoord. De herkomst is niet helemaal duidelijk, maar afgelopen zaterdag was het in ieder geval van toepassing op het vijfde.

Na een uurtje of twee spelen stond er gewoon een 2-0 voorsprong op het scorebord. Bij voetbal gooi je dan de wedstrijd op slot, maar bij schaken moeten er dan nog 6 bordpunten verdeeld worden. En van die zes viel er maar ééntje onze kant op.

Na VAS 8 in ronde 3, een 5½ – 2½ nederlaag, moest K5 het nu opnemen tegen VAS 7. K5, dat ooit te boek stond als jeugdteam, had zich voor dit treffen versterkt met Cees Visser, waardoor het kon gebeuren dat de helft van het team bestond uit 50- en 60-plussers en met slechts drie tieners in de gelederen.

Nu was het wel een van die drie tieners die het eerste punt scoorde. Sipke dwong met een ziedende aanval zijn tegenstander snel tot overgave. In voorgaande verslagen ben ik nog wel eens kritisch geweest op Sipke, maar na 4 wedstrijden heeft hij een keurige 50% score. Ook Cees Visser was onder de indruk van Sipke zijn spel,getuige het appje dat ik van hem kreeg “Jongen rechts van mij speelde goed”.

Met Cees is ook degene genoemd die het tweede punt binnen haalde. “Oké zet me maar op bord 7 of 8 met wit, krijg je vol punt van me” meldde hij toen ik hem vroeg om in te vallen. Daar bord 8 voor Hadewich is, werd het bord 6. Daar trof hij de laagst geratete Amsterdammer en dat leverde uiteraard geen probleem op.

Daarmee was de koek wel zo goed als op. Er volgden 5 nullen op rij. Hadewich, die vooraf in de appgroep haar positie ter discussie had gesteld maar zich gelukkig liet overhalen (en daarvoor beloond werd met een etentje met het eerste) hield lang stand maar kon het uiteindelijk niet bolwerken.

Tim had al vroeg een stuk ingeboet, trachtte nog wel de stelling te compliceren, maar moest toch ook berusten in een nul. Victor stond de hele partij met de rug tegen de muur, maar materieel gezien stond het heel lang gelijk. Ik was enigszins verrast dat toen ik naar rechts keen hij pardoes mat stond. Edwin had in het middenspel de kans op groot voordeel verzuimd en kwam in plaats daarvan een pionnetje achter. Zijn tegenstander schoof dit in het vervolg gedecideerd uit.

Restten nog Frank & Frank, volgende week trouwens ook samen te bewonderen in Capelle le Grande. Beide Franken lijden ook nog eens aan hetzelfde euvel, namelijk een 1 ply diepe zet van de tegenstander over het hoofd zien. En ondanks alle wijze lessen van Max tijdens de ritjes naar Wijk aan Zee overkwam het nu Frank H wederom. Hij wilde eigenlijk direct opgeven, maar vanuit een soort van zelfwalging modderde hij nog even door om tenslotte de onvermijdelijke nul te incasseren.

Geen opzichtige bok voor Frank B dit keer, maar wel van zijn tegenstander. In onderstaande stelling besluit hij het pionnetje op g5 mee te snoepen om na Pxe3 te moeten constateren dat het paard niet teruggenomen kan worden vanwege mat op f7.

Het paard werd teruggegeven voor een winnend toren-eindspel, maar dat winnen ging nog niet zonder slag of stoot. Zwart had onderweg minimaal één keer remise kunnen maken, maar verzuimde dit en moest uiteindelijk zonder resultaat terug naar Amsterdam.

Voor K5 betekende dit weer een nederlaag. Met 5-3 tegen de koploper valt te leven, maar als we een keer uit de kelder van de KNSB willen zal er toch wat moeten gebeuren. Volgende maand kunnen we daar een start mee maken als we met de Kennemer Combinatie 6 een van de zwakkere broeders uit klasse 6E treffen.

Vind ik leuk

4 likes: Roel Faber, Frank Homburg, Adrie Pancras, Harry Lips