Cadeau kreeg hij het niet, maar met een remise tegen Indra heeft FM Rini het zwaarbevochten clubkampioenschap van HWP Haarlem in de wacht gesleept. Daarmee hebben we voor het eerst een FM als clubkampioen, want Bart was dat nog net niet toen hij voor het laatst de interne won.

Vooraf had Rini vooral hoofdbrekens rond de mogelijkheid van gelijk eindigen met Bart, want een barrage (zoals de reglementen voorschreven) zat er voor hem niet in, maar het onderling resultaat was in Rini’s voordeel. Wat te doen: Rini kampioen op onderling resultaat, Bart kampioen bij verstek van Rini in de tiebreak, of de titel delen zoals Magnus en Nepo, of de hoogspringers Barshim en Tamberi bij de Olympische Spelen?

Nou, eerst die laatste ronde maar eens spelen, want dat deden die wereldsterren ook. De uitgangspositie was helder: met een punt voorsprong had Rini genoeg aan een halfje met wit tegen Indra. Schaamteloos herhaalde hij daarom de variant waarmee hij drie dagen eerder ook al binnen het halve uur driemaal dezelfde stelling mocht claimen. Indra wilde daar echter niet aan meewerken, en niet veel later zag Rini zich gedwongen tot een stukoffer dat hem twee pionnen maar objectief te weinig compensatie bracht.

Tenzij schrijver dezes de stelling verkeerd heeft gereconstrueerd, is het hier in hogere zin gedaan na 1…Dd3, waarna 2.hxg4 Dxg3 desastreus afloopt, evenals 2.Dxd3 Pf2+. Ook 1…Pxd5 2.Pxd5 Pf6 3.Pxf6+ Lxf6 had nog enige muziek in de stelling gehouden vanwege de matige coördinatie van de witte stukken. Indra dook in de denktank en kwam op de proppen met 1…Pxe4?! 2.Pxe4 Txd5?!, maar dat liquideerde na een serie geforceerde stofzuigerzetten tot een stelling waar zelfs superbot Leela geen chocola meer van kan maken:

3.Dxd5! Dxd5 4.Pf6+ Pxf6 5.Txe8 Lxe8 6.Txd5 Pxd5 7.Lxd5

en met deze vermoedelijk langste reeks slagzetten van het hele seizoen (12) haalde Rini de titel binnen.

De remise was wel noodzakelijk, want Bart won uiteindelijk van Ardjan, nadat hij eerder positioneel compleet werd weggespeeld. Althans, dat was het oordeel van beide spelers; niet compleet ongefundeerd, maar objectief gezien was er nooit echt iets mis met de witte stelling. Toen Ardjan even de teugels liet vieren, trok Bart onmiddellijk het initiatief weer naar zich toe en dat was in tijdnood snel beslissend.

Opvallend is de routes die beide torens, als in een schuifpuzzel, hebben afgelegd. De toren van a1 eindigde zijn avontuur door zich te offeren op g7 na 31.h4 gxh4? (andere zetten verliezen ook, maar minder snel) 32.Txg7! Kxg7 33.f4

Wit heeft een materieel voordeel en zijn lopers en actieve stukken zijn oppermachtig.

Bart stelde hiermee zijn tweede plek veilig, wat ook weer nodig was omdat Jeroen hem op de hielen zat. Die beleefde met een score van 6 uit 9 en een TPR van 2265, onder andere dankzij een – toegegeven, fortuinlijke – overwinning met zwart op Collin in de slotronde, een uitstekend seizoen en legde beslag op het brons – daarmee de nodige K1-spelers achter zich latend.

Terugtredend kampioen Tim wist zijn blazoen op de valreep nog wel enigszins op te poetsen door op zijn tandvlees Mink te verschalken. Rini is gewaarschuwd: de druk van het clubkampioenschap is immens en het verdedigen ervan een helse taak.

En deze titel is er niet zomaar een: dankzij de nieuwe opzet zijn we erin geslaagd een bijzonder sterk en goed bezocht kampioenschap te organiseren. Zoals de onberispelijke competitieleider Frank – veel dank aan hem – al opmerkte hadden we in een groep van 24 elke ronde minstens tien partijen. Volgend jaar weer dus, en dan hopelijk met nog meer sterke deelnemers. De hongerige wolven staan klaar om Rini zijn titel zo snel mogelijk weer te ontnemen.