Omdat ik voor zowel het derde, door ziekteverlof van Adrie, als het vijfde het teamleiderschap voor mijn rekening moest nemen maar een soort van dubbelverslag.

Na een week lang in de weer om 42 borden bezet te krijgen bleek er bij aanvang bij K4 toch een bord leeg te zijn. Een telefoontje leerde dat dit ook niet meer gevuld ging worden zodat Arno de Visser van de Magnus Anna Paulowna Combinatie weer onverrichter zake naar huis kon. Wel met een reglementair punt op zak, een schrale troost, dat dan weer wel. Maar ook een punt dat niet echt bijdroeg, want ook K4 ging hard onderuit. 7 – 1

Al dat geregel komt mijn eigen spel niet ten goede. De opening verliep nog prima, maar toen het voordeel uitgebouwd moest worden schoot ik een enorme bok. Iets wat me al eerder was overkomen tegen de hoogbejaarde Jan Brink. Een nul dus. En dat kon het derde niet gebruiken in de strijd tegen degradatie. Maar dat gold ook voor de andere nullen die vielen. Invaller Chris Rensink verkocht zijn huid duur, maar erkende na afloop dat zijn tegenstander gewoon te sterk was. Op bord 1 kon ook Michael Kubbenga het niet bolwerken tegen Chris de Saegher en ook Andrii Mishchenko kon het dit keer niet brengen. Viel er dan helemaal niets te vieren? Jawel hoor. Allard Ligteringen smaakte het zoet der overwinnig. In de eindfase won Allard een volle toren, vermoedelijk omdat zijn tegenstander een mat achter de paaltjes zag dat er niet was vanwege Lf1. Dat uitgerekend deze loper ook het mat voor wit bewerkstelligde was een grappige bijkomstigheid.
Naast dit volle punt zorgden remises bij Pieter Jan, Sjoerd en Harrie dat de score nog enigszins dragelijk was. Maar met 5 1/2 – 2 1/2 was het tweede team van de ZSC-HWP combinatie domweg te sterk. Voor het derde zal het moeten gebeuren in de laatste ronde in en tegen Volendam. Een puntendeling zal waarschijnlijk volstaan voor klassebehoud.

Dan K5. Doordat Chia Chia en Jelle waren doorgeschoven naar K4 waren er drie invallers nodig. Victor Wieggerink, Pedro Gomes en Willem de Ruig kweten zich goed van hun taak maar bleven uiteindelijk toch met lege handen achter. Vooral voor Willem sneu, want zijn tegenstander stond naar zijn zeggen op punt van opgeven. Maar ja een gewonnen stelling ook winnen blijkt op ons niveau toch heel erg lastig.
Gewonnen werd er wel door Edwin Gozeling. Hij ontweek een eindspel van Loper tegen Paard met een pionnetje meer door zijn Paard te offeren voor een superieure positie van de Koning. Dit bleek een juiste greep want de man van VAS 6 kon het niet droog houden en capituleerde toen promaotie van de h-pion niet meer te voorkomen was. Een sterk slot van een goed seizoen van Edwin. Volgens Harry Lips die het einde van de partij instemmend aanschouwde is hij zeker 200 ratingpunten sterker geworden sinds de start van het seizoen.
Sterker geworden is ook Stef van Dam. Toch zou hij nog wat meer tijd voor zijn zetten moeten nemen. Nu had hij na 62 zetten nog een uur en twaalf minuten op de klok. Edwin rekende uit dat zijn zetgemiddelde ruim onder de minuut lag. Het was genoeg voor remise, maar er zit gewoon meer in. Patryk beleefde een moeizaam seizoen. Zijn TPR zit weliswaar ruim boven zijn rating, maar de koploper in de interne strooit te makkelijk met zijn stukken, waardoor zijn aanval vaak kracht te kort komt. Een zelfde verhaal kan afgestoken worden voor Sipke van der Wal. Net als Patryk scoorde hij 1 1/2 uit 6. Nigel Boerstra scoorde een punt meer dit seizoen. Dat is best knap, want door basketbal verplichtingen kan hij niet op de clubavond zijn. Hopelijk komt daar volgend seizoen verandering in, want ook hij zit zeker nog niet aan zijn top.
Tenslotte een groot compliment voor de teamgeest. Want als het vijfde niet geregeld spelers had moeten leveren aan hogere teams had het dit seizoen kunnen volstaan met slechts één invaller in zes wedstrijden. Lukte dat bij de andere teams ook maar, dat zou de week voor de wedstrijd een stuk gemakkelijker maken.