Ik had u graag willen vertellen hoe ons viertal, ontrokken aan HWP3, langs het sterker geachte Santpoort was geglipt op weg naar de NHSB beker. Maar helaas, ik zal het moeten laten bij een verslag over ons moedig verzet onder ongekend moeilijke omstandigheden. Het werd 2-2, maar omdat ons vierde bord won…
Wij wisten van tevoren dat Santpoort een lastige tegenstander zou zijn. Het gemiddelde Elo van hun viertal lag op 1900, tegenover onze bescheiden 1845. Toch gingen we welgemoed onderweg in Benās snelle auto naar het Polderhuis in hartje Velserbroek. Aan saamhorigheid en goede sfeer geen gebrek. Frank Beverdam was verhinderd, maar de voor hem invallende Hendrik-Jan is al heel vaak een uitstekende teamspeler gebleken. Ook bij club Santpoort leek alles goed voor elkaar. Een prettige ontvangst door wedstrijdleider Wim Gravemaker in een zaaltje met veel licht, frisse lucht en vooral veel ruimte. Onze borden stonden zoān vijf meter uit elkaar en er was alle plaats om rond te banjeren, zoals ik graag pleeg te doen. Waar de rest van de Santpoorter vereniging speelde is mij ontgaan. Al spoedig merkten wij dat het Polderhuis in hoog tempo in een heksenketel aan het veranderen was. In de in het complex gelegen sporthal vond een vakantietoernooi voor jeugdige zaalvoetbalteams plaats. De vele opgewonden supporters waren in alle hoeken en gaten van het gebouw te vinden en lieten hun aanwezigheid duidelijk merken, met name pal voor onze deur. Gelukkig werd het meidengegil en het jongensgescheld ingebed in een achtergrond van massaal gejuich en het gestamp van een drumband. Maar ook onze gastheren waren onaangenaam verrast. Willem ontmoette met wit aan bord 1 een oude bekende, namelijk āonzeā Jan Burggraaf. Deze speelde droogjes en in een hoog tempo een nogal bescheiden maar lekkagevrij systeem met pionnen op a6, b6, d6, e6, g6 en h6, zijn lopers gefianchetteerd en paarden op d7 en e7. Willem nam de geboden ruimte, de stelling speelde zichzelf en in korte tijd had wit een klein maar prettig positioneel voordeel. Jan bracht een voor hem karakteristiek kwaliteitsoffer om zich te bevrijden en de aanval over te nemen, maar Willem gaf snel de kwaliteit terug en slaagde erin al zijn stukken goed op te stellen en de druk op beide vleugels op te voeren. De hardnekkig doorpakkende Jan werd door een stukoffer verrast en het mat in 6 was niet moeilijk te zien. De laatste zet: f2-f3 mat. Het na thuiskomst geraadpleegde Rybka was zeer lovend in alle fasen van de partij. Willem tevreden, met de Tata chess dagvierkamp op komst. Op het moment dat HWP met deze 1-0 aan de leiding kwam was de sfeer inmiddels te snijden. De deur ging om de haverklap met veel lawaai open met zich zogenaamd excuserende jochies, die zich duidelijk erg amuseerden om onze behoefte aan stilte. Even later bewoog het groepje zich naar buiten om ons vervolgens de stuipen op het lijf te jagen met grimassen door het raam, oorverdovend gejoel en karatetrappen tegen de nooduitgang. Hoe meer aandacht, hoe meer overlast – ach, men weet hoe dat gaat. Allard aan bord 2 raakte van dit al danig uit zijn concentratie, net op het moment dat hij in het vroege middenspel zonder dames de boel onder controle had gekregen. Nathalie profiteerde en verkreeg een onstopbare gedekte vrijpion gesteund door twee torens. Allardās verzet was tevergeefs en hij baalde begrijpelijkerwijs verschrikkelijk. Ben had met wit al snel een geĆÆsoleerde pion veroverd, maar de jonge Dave liet zich niet ontmoedigen en posteerde een machtig paard in het centrum. Ben vond geen adequate methode om door te pakken en kwam op een pion achterstand. Het eindspel werd door Dave heel beheerst en kundig uitgespeeld. Hij liet zich door niets ontregelen, ook niet door de laatste lepe tijdnoodtrucs van Ben. Hendrik-Jan kreeg door een wat al te voorzichtige aanpak van de witspeler mogelijkheden om actief te worden. Toch was de partij noch niet uit evenwicht voordat de tijdnoodfase zich aandiende. Hendrik-Jan blies met een pionnenstorm de stelling op. De tegenstander verloor de controle en het punt was binnen. Wat een knokker, die Hendrik-Jan. Maar ook hij wond zich achteraf op over de overlast. Het werd dus een gelijkspel met de volle winst onverwacht dichtbij. De regels bepalen echter dat Santpoort doorgaat naar de volgende ronde. We kunnen ons nu helemaal concentreren op een goede klassering voor HWP3. Dit onvolprezen team verloor onlangs onnodig van Krommenie en wel zo knullig dat niemand zich geroepen voelde er verslag van te doen. Dat maken we goed in de volgende ronde. Willem Mook (1909) – Jan Burggraaf (1925) 1-0 Allard Ligteringen (1849) – Nathalie van der Lende (1894) 0-1 Ben de Jong (1812) – Dave Looijer (1887) 0-1 Hendrik-Jan GabriĆ«ls (1811) – Stefan Fokkink (1890) 1-0Fridaynight fever in Velserbroek
Nog geen likes voor dit bericht
Je schrijft bijna net zo goed als je schaakt, Willem! Inderdaad heeft het derde vlak voor kerst een vrij treurige wedstrijd tegen Krommenie verloren. Ik was teamleider, ook van de gelijktijdig gespeelde wedstrijd van HWP 5 tegen Castricum 2. Ook het vijfde verloor geheel onnodig, maar helaas ontbrak mij de tijd om de pen in het azijn te dopen en deze drama’s in schrille bewoordingen voor de lezer neer te zetten.
Geef een reactie