Nou, daar waren ze dan, de matadoren van het eerste team nieuwe stijl, klaar om het eerste varkentje van het seizoen te wassen. Waren we eerder dit jaar nog dood en begraven op een degradatieplaats, na een wonderbaarlijke wederopstanding en een succesvolle transferperiode vinden we onszelf in het nieuwe seizoen plotseling terug als ratingfavoriet voor promotie naar de Meesterklasse.

Nu was er niemand die het treffen met de Groninger Combinatie 2 vooraf als een walk-over benaderde, maar de keiharde 6,5-3,5 nederlaag waar we op getrakteerd werden, waar bovendien weinig op af te dingen viel, was toch een flinke domper op het enthousiasme waarmee naar het nieuwe seizoen werd uitgekeken.

Toegegeven, onze grootmeester was nog druk doende met het Italiaanse team op de Olympiade, en de tegenstanders beschikten wél over een wereldtopper, zij het in een leeftijdscategorie met enkele cijfers. Toen dit megatalent, want zo mogen we de 9-jarige Bram ten Dam toch wel noemen, remise aanbood aan Rob, was de situatie al zo ernstig dat Rob niet alleen vanwege de stelling moest doorspelen. Niet dat dat trouwens erg was, want Rob kon nooit, maar dan ook werkelijk helemaal nooit, ik herhaal: nooit, verliezen, want kijk, het stond ongeveer zo:

Dat kun je natuurlijk nooit verliezen met wit.

Het stond op dat moment ½-½: Christopher werd gekoppeld aan zijn goede vriend Florian Jacobs en beiden besloten hun vriendschap niet op het spel te zetten en er een teamwedstrijd van negen tegen negen van te maken. Maar florissant zag die strijd er niet uit: alle zwartspelers behalve Bart hingen in de touwen, en van de witspelers had alleen Collin duidelijk voordeel.

De verwachtingen van debutant Rik waren hooggespannen, maar van een leien dakje ging het niet. In onderstaande stelling was duidelijk al iets niet naar de zin van Rik gegaan, en de teamleider telde het punt al als zwart ‘gewoon’ op d4 zou slaan:

Ook Rik maakte zich zorgen dat zwart na 1…Lxd4 2.Txd4 Dxd4 3.Dxa6 Dxb2 de hele damevleugel op zou eten, maar de engine blijkt dit alles niks te deren. Blijkbaar zag de Groningse zwartspeler er ook geen heil in, maar dat was nog geen reden om met 1…Td8? een enorme flater te slaan: wit pakt gratis een pionnetje mee met 2.Lxe7, en het waarschijnlijk beoogde 2…b4 faalt op tussendoor 3.Lxd8. Daarna was de conversie onverbiddelijk (wat dat betreft is Rik zeker een aanwinst), en achteraf bleek dat wit in de diagramstelling ook helemaal niet zo slecht stond als we allemaal dachten.

Collin ging al helemaal als een warm mes door de boter bij een Van Foreest-telg. In de opening moest hij een onnauwkeurig Lf1-e2 nog herstellen met Le2-d3 op de volgende zet, maar Collin is nooit te beroerd om over zijn eigen schaduw heen te springen en liet in het vervolg weinig heel van zijn tegenstander.

18…b6? was hier niet de taaiste verdediging, en na 19.Tb3 Dd4+ 20.Kh1 f5 21.La3 Pcb4 22.c4

begon de boel toch wel ernstig in elkaar te storten.

Daarmee was de koek echter wel op, want Rob, die weliswaar met geen mogelijkheid kon verliezen, ik zeg het nog maar eens, slaagde er ook niet in om te winnen. Hij deed wel pogingen:

Nodeloos te zeggen dat wit dit nooit kan verliezen, al is het maar vanwege op ieder gewenst moment f3-f4. Maar een winstpoging is zeker verantwoord, en die ondernam Rob dan ook met 1.g4. En met succes, want even later kwam het zo te staan:

h5-h6 wint hier; zo niet het gespeelde 1.Pg7. Enfin, lang verhaal kort: Rob verloor.

Minder treurig, maar alsnog behoorlijk treurig, ging het bij de teamcaptain. Die verraste zijn tegenstander met een obscure maar speelbare zet in de opening, maar werd op zijn beurt verrast door de reactie van de witspeler. Het juiste pad kostte tijd, maar werd wel gevonden, en daarna speelde Bart eigenlijk een prima partij.

Hier bijvoorbeeld was 23…Lxd4 24.cxd4 Df4 met dreiging op d4 en g4 niet zo heel moeilijk, maar het is ook begrijpelijk dat zwart geen afstand wilde doen van zijn machtige loperpaar. Zo bleef echter de killer blow uit, tot Bart in een vlaag van verstandsverbijstering een belachelijk stukoffer bracht. Vervuld van zelfhaat miste hij vervolgens ook nog een kans:

Pion e4 lijkt hier gepend, maar er is 31…exf3!! en 32.Txe8? Txe8! verliest (vanwege mat op de onderste rij), evenals 32.Dxg6 Txe2! 33.Db1 Txf2!, terwijl er na 32.Dxg6 Txe2 33.Txe2 fxg6 niks aan de hand is voor zwart.

De partijen waar we ons echt mochten beklagen over de uitslag, zijn hiermee wel op. Er kwamen nog slechts twee halfjes op het scorebord: bij Indra, voor wiens stelling niemand nog een cent gaf toen hij met twee torens onhandig opgevouwen rond zijn koning kwam te staan, en bij Tim, die toch wel een lichtpuntje vormde omdat hij niet alleen tegen een zeer sterke tegenstander moest opboksen (wie wil weten hoe sterk precies: vraag vooral aan Tim zelf), maar ook de vruchten plukte van de ogenschijnlijk zinloze bestudering van een eindspelletje dat bijna nooit, maar nu dan toch, op het bord kwam.

Over de nullen van Richard, Babak en Chenwu moeten we het maar niet te lang hebben; laten we het erop houden dat er na een lange zomer nog wat roest op de raderen zit. De machine moet wel snel geolied worden, want over een paar weken wacht alweer het sterke Caissa Eenhoorn, dat met een 7-3 overwinning op een op papier sterkere tegenstander uit de startblokken is geschoten.

Anders gezegd: het kan dit jaar weer alle kanten op in klasse 1A.

Gedetailleerde uitslagen

	HWP Haarlem K1	3.5 – 6.5	Groninger Combinatie K2
1	FM Bart Gijswijt (2288)	0-1	Maurice Schippers (2288)
2	CM Christopher Brookes (2224)	½-½	Florian Jacobs (2225)
3	FM Rini Duijn (2217)	0-1	Jouke Bakker (2143)
4	FM Babak Tondivar (2341)	0-1	Anna Warakomska (2203)
5	Tim Mazajchik (2176)	½-½	Milan Mostertman (2202)
6	Rik van Rootselaar (2230)	1-0	Daan Noordenbos (2119)
7	Chenwu Zhu (2042)	0-1	Xander Mostertman (2002)
8	Collin Boelhouwer (2156)	1-0	Nanne van Foreest (2019)
9	CM Indra Polak (2208)	½-½	Philippe Schippers (1947)
10	Rob Duijn (2179)	0-1	Bram ten Dam (1962)