Zaterdag 7 januari 2012 heeft HWP 2 voor het eerst in haar bestaan een overwinning geboekt in de KNSB. Met een beetje moeite aan het eind, maar volkomen terecht, won HWP 2 in Hillegom van angstgegner De Uil. Met overwinningen van Harry (een hele fraaie), René en Adrie en met remises van Jan, Pepijn en Rob werden de 4½ punt binnengehaald.

Wekenlang hadden we het er al over. We moeten naar Hillegom en daar moeten we winnen. De afgelopen jaren in de Promotieklasse hadden we verloren van De Uil met onder andere de heren Reijneveld, Havenaar, Bey, Bakker en Vreeburg. Onderstaande de uitslagen van voorgaande jaren: In het seizoen 2008-2009 won De Uil met 5½ – 2½
In het seizoen 2009-2010 won De Uil met 5-3
In het seizoen 2010-2011 won De Uil met 5-3
Maar: in het seizoen 2011-2012 wint HWP 2 met 4½ – 3½. Eindelijk. De dag begon gemoedelijk. René en Pepijn chauffeerden en Rob was met de fiets uit Vijfhuizen gekomen. Om vijf voor een werden tegenstanders, wedstrijdleider en teamleider van De Uil, Cok Ippel, begroet.
Nog voordat Adrie een kop koffie kreeg, had hij al een stuk cadeau gekregen van zijn tegenstander. Compensatie leek ver weg, maar door een betere voortzetting te missen moest hij toch nog lang doorzwoegen om uiteindelijk het volle punt binnen te halen. Iets eerder had Peter op bord 1 verrassend snel verloren. Zijn commentaar: “Mijn potje. Eerst een klein ongelukje, pion weg, maar toch hele goede compensatie bereikt. Met een afschuwelijke 20-ste zet gaf ik alle compensatie weer weg en knakte er iets waarna ik geen fatsoenlijke zet meer speelde.”

René in ’t Veld had een stelling gekregen met pionnen van wit op g5 en h5 en pionnen van zwart op g6 en h6. René is gek op complexe stellingen, hij ging  er eens lekker voor zitten en schoof moeiteloos het punt binnen. Voor de wedstrijd werd aan Harry gevraagd: “Harry, voel je je goed vandaag?” Harry: “alleen als ik vandaag win, anders niet”. Na de wedstrijd kreeg hij dezelfde vraag. “Ik voel me uitstekend”. Harry moest tegen de sterke Jerry Bey en in een Siciliaanse partij kreeg Harry een prettige stelling die hij met een paar rake klappen uitmaakte. Volgens Harry was het na wits fout 25. g4 direct uit.

Jan speelde een goede partij waarbij hij tijdens een koningsaanval werd verrast door een tegenaanval. Met paard en loper kon zijn tegenstander eeuwig schaak afdwingen. Pepijn speelde tegen de taaie Jan Vreeburg. Ook Pepijn kon Vreeburg’s bolwerk niet slechten ondanks aardige pogingen daartoe; wel konden we een nuttig halfje noteren. Hiermee werd de stand 4-2 in HWP’s voordeel.

De resterende partijen waren van David en Rob. David stond heel verdacht maar Rob beweerde “niet te kunnen verliezen” in zijn toreneindspel. Dat had Rob wel eens eerder gezegd en toen verloor hij nog. David speelde tegen tacticus Edwin Heemskerk. Nadat beide spelers elkaar een stuk cadeau hadden gegeven, stonden in de slotfase er torens en dames in, dreigde een pion te promoveren en was er sprake van mat achter de paaltjes. Heemskerk gaf geen cadeautjes meer en David kon opgeven.
Rob Mulder ohohoho. Remise toch. Wat doet ie nu. Hij verliest of toch? “ach een klein onnauwkeurigheidje, maar ik heb nog kansen”. De teamleider fluisterde Rob in zijn oor: wanneer je verliest mag je naar huis fietsen met David achterop en Peter op de stang. (Sorry David en Peter dat ik jullie meesleurde in dit dreigement).
Ineens rechtte Rob zijn rug en zowaar uit zijn tenen kwamen de beste zetten. Ad Reijneveld probeerde van alles maar Rob (onze held) pareerde alle trucjes. Remise. Rob Mulder ohohoho.
Zie ook: http://www.schaakclubdeuil.nl/node/118

De uitslagen:
Jan Havenaar – Peter Beerens 1-0
Ad Reijneveld – Rob Mulder ½-½
Theo Bakker – René in ’t Veld 0-1
Jerry Bey – Harry Lips 0-1
Jan Vreeburg – Pepijn Steenbergen ½-½
Edwin Heemskerk – David Joziasse 1-0
Fred van Randen – Jan Seeleman ½-½
Dick Roosa – Adrie Pancras 0-1