Het avontuur van het HWP-betertean in de online editie van de KNSB-beker van dit sizoen is voorbij. Onze mannen gingen eervol ten onder tegen het sterke team vvn Zuid-Limburg met 2,5-5,5, de uitslag die overeenkomt met het ratingverschil tussen beide teams.
De Limburgers hadden in hun team de ene IM Christian ingeruild voor de andere. Niet Christian Seel, maar Christian Braun zat bij hen op bord 1. Bij ons waren er geen wijzingen in de samenstelling, maar wel in de bordvolgorde. Bart Gijswijt registreerde na de vorige wedstrijd bij chess.com zijn FM-titel en kreeg daarmee 1000 ratingpunten cadeau. Hij had daarmee bij het HWP-team de hoogste chess.com rating en werd op bord 1 geplaatst, iets wat de teamleider niet kon veranderen, als hij dat zou hebben gewild.
Bart kreeg het wel meteen heel zwaar. De bedenktijd van 10 minuten plus 5 seconden increment per zet ligt hem niet. “Dit is te langzaam, in vluggertjes doe ik maar wat en dat werkt meestal goed”, maar voor Barts normale precieze, gepointeerde spel is die 10 minuten + 5 seconden increment per zet toch echt te weinig. Nu vergiste hij zich in de opening door te rokeren ipv e6-e5 te spelen en daarna gebruikte hij veel tijd om er nog iets van te maken. Hij probeerde een kwaliteitsoffer, maar dat werkte niet. Braun wikkelde af en toen hij daarna ook nog pionnen ging oprapen, vond Bart het genoeg.
De tweede nul viel bij Rob Duijn. Lennert Lenaerts (deelnemer aan de laatste Haarlemse Meesters van 2019) speelde het slim. Schijnbaar onschuldige opening, maar met aanvalsmogelijkheden op de koningsvleugel. Rob moest afwachten hoe de Belgische FM zijn stukken klaarzette. Hij kreeg nog een kansje om het wit lastig te maken, maar ruilde daarbij een van zijn belangrijkste verdedigers af en verwijderde zijn dame van het strijdgewoel. Dat liep verkeerd af.
Twee nullen op de zwartborden. Met wit ging het beter. Collin Boelhouwer speelde een in mijn ogen zeer creatieve opening. Het bleek allemaal theorie te zijn, totdat Collin een in mijn ogen voor de hand liggend schaakje gaf. Dat was nieuw, en de stand werd heel onoverzichtelijk. Collin dacht met 19. f5 een sterke zet gespeeld te hebben, maar volgens de engines was het een blunder. Inderdaad kwam Collins koning in gevaar, maar tegenstander Ruud van Meegen profiteerde niet optimaal en glad als een aal ontsnapte Collin naar een eindspel, terwijl beiden nog enkele tientallen seconden bedenktijd hadden. In dat eindspel stond Collin mede dankzij zijn pion op f5 veel beter, zodat hij niet lang daarna in de Zoom-meeting van het team “Ik win” kon laten horen.
Richard Duijn had in die Zoom-meeting al een paar keer gevraagd of hij remise kon maken. Op zich een mooi resultaat tegen GM Daniel Hausrath, maar gezien de stand in de match bleef hij het proberen in een eindspel met een kwaliteit meer, maar twee pionnen minder. Die materiaalverhouding was al vrij vroeg in de partij ontstaan, waarbij beide spelers een kans op voordeel misten. Nu was en bleef het in evenwicht, op één moment na, toen een forse uitglijer van Richard gelukkig onopgemerkt bleef. Het slot was nog grappig:
Na 54. Txb4 Pg4 moet wit vanwege het dreigende mat op h2 55. Txg4 hxg4+ 56. Kxg4 met remise spelen. Richard probeerde nog 54. Tf3 b3! 55. Tb7! (nu verliest Wit zelfs na 55. Txb3 Pg4) Pg4 (want na 55… b2? 56. Tb3 Pg4 (of 56… b1D 57. Txb1 Pg4 58. T7b2) 57. Txb2 is er geen mat op h2) 56. Tfxf7+ Kg8 57. Tg7+ Kh8 58. Th7+ Kg8 59. Thg7+! (Tbg7+ is levensgevaarlijk, want nu kan zwarts koning naar a8 lopen. Toch is het ook dan nog steeds remise. Ziet u hoe?). Nu werd de vrede getekend.
1,5-2,5 na de eerste ronde. “Het kan nog steeds!” riep ik optimistisch in de Zoom, want dat leek mij op dat moment de taak van de teamleider.
Even later lag onze hoop in duigen. Bart had met wit de nodige theorie uit zijn mouw geschud in een variant waar ik na meer dan vijftig jaar schaak nog steeds niks van begrijp. Daarna deed hij nog een aantal goed uitziende zetten, maar Braun liet zich ook niet onbetuigd en na 26 zetten stond het zo:
Hier is het al niet mooi meer met wit. 26.Txc7 was de bedoeling, maar dan heeft zwart Dxc7! 27.Txc7 Ta1+ 28. Ld1 Lxe4 en dat ziet er niet goed uit, dus dan maar een gaatje maken: 27. h4? (27. f3 of 27. h3 waren beide nog behoorlijke zetten geweest, maar dit werkt niet). 27…gxh4 28.Txc7?! (28. Lxh4 Dg6 29. f3 h5 is ook rampzalig. Als de witte loper op g4 wijkt komt Pxf3+) Dg6 en nu hangen er te veel stukken en dus gaf Bart op.
Daarmee waren onze illusies vervlogen, want zelfs 2,5-0,5 op de overlige borden was niet meer genoeg, omdat dan het voor ons voordelige vierde bord van Collin zou afvallen. Alleen drie volle punten konden ons nog redden en dat zat er absoluut niet in. Richard en Collin stonden weliswaar OK in speelstellingen, maar bij Rob was er al in de opening iets foutgegaan. Dat was overigens wel heel leerzaam. Vanuit de beginstelling (Rob wit): 1 d4 d5 2. Pf3 Pf6 3. Lg5 Het zogenaamde Torre-systeem, al bijna honderd jaar populair bij witspelers die de scherpste en meest theoretische varianten willen ontwijken maar wel graag hun stukken actief willen neerzetten, mensen als Rob dus. Zwart speelde hier 3…Pe4 4. Lh4 h5!?!
Wat is dat? De invloed van Alpha Zero?? Nee, de zet werd 15 jaar geleden voor het eerst gespeeld in een correspondentiepartij en wordt sinds een jaar of vier ook door 2700+- jongens (Cheparinov, Matlakov) gespeeld. Rob speelde nietsvermoedend de natuurlijke zet 5.Pbd2? Er volgde 5.. f6! en goede raad is duur. Zwart dreigt met g5 en h4 de witte loper in te rekenen. Dus 6.h3 g5 en nu zag Rob toch af van 7. Lg3 Pxg3 8. fxg3 Dd6 9. Kf2 Lh6! en wit krijgt grote problemen op de zwarte velden rond zijn koning. Rob probeerde in plaats daarvan het stukoffer 7.Pxe4 dxe4 8. Pxg5 fxg5 9. Lxg5 Dd5 10. Lf4 maar kreeg nooit voldoende compensatie. Dat hij er via inferieure eindspelbehandeling van de Belgische FM nog een halfje aan overhield was een mirakel. Wat moet wit dan wel doen na 4..h5? Dat had Rob wel mogen weten, want twee weken eerder verraste Rosa Ratsma hem met hetzelfde zetje. Ook toen speelde Rob 5. Pbd2 en probeerde hij hetzelfde stukoffer, zonder succes! Die slimme Lenaeets had zich voorbereid! De beste reactie voor wit op 4…h5 is waarschijnlijk 5. Pfd2 en na …g5 6.Pxe4 gxh4 7. P4c3 met ongeveer gelijk spel. Waarmee meteen is aangetoond dat 4…. h5! een uitroepteken verdient.
Na Robs remise speelden Collin en Richard alleen nog voor de eer. Collin kwam goed uit de opening, maar verloor eensklaps een boertje op a6. Daar stond wat initiatief tegenover, dat Collin al snel inruilde voor twee pionnen. Nu stond hij er eentje voor, maar de witte a-pion was een reus geworden, die steeds verder oprukte. Dat had Collin na dameruil de kop kunnen kosten, maar wit miste de winst en Collin ontsnapte met een halfje.
Net even anders liep het bij Richard. Ook hij kwam gelijk uit de opening en begon daarna aan een lange laveerpartij tegen de GM, die duidelijk uit was op meer dan een halfje. Ook Richard waagde wat en snoepte een pionnetje. Even later ontstond deze stelling:
Wit jaagt op de zwarte koning via de achtste rij. Met moeilijk te vinden zetten als 42… f5 of 42… Kh6 had zwart kunnen standhouden. Richard speelde echter 42…Te7?! Nu had wit met 43. Tg8+ Kf7 44. Df8+ Ke6 45. Txg6 Tf7 46. Da8 in het voordeel kunnen komen. hij speelde echter 43 Th8!?! Nu kan de zwarte koning niet meer ontsnappen, maar kan wit na 43… Txe2+ 44. Kxe2 De6+ aan eeuwig schaak ontsnappen? Hausrath toonde aan van wel door met zijn koning beschutting te zoeken tussen de zwarte damevlwugelpionnen. Zo werd het 5,5-2,5 voor de Limburgers na een boeiende strijd.
Wie wil kan alle partijen naspelen op https://www.chess.com/club/matches/live/hwph1/729315
De gedetailleerde uitslag is te vinden op de KNSB-site https://knsb.netstand.nl/pairings/view/9167. Op 29 mei worden de halve finales en de finale gespeeld. Groninger Combinatie, MU consult Apeldoorn en Het Zwarte Schaap (team met Bosboom en van Wely) zijn de andere halve-finalisten.
