De organisatoren hadden voor de fietstocht van 18 juni 2017 Haarlemmermeer uitgekozen. Niet weer naar het noorden of zuiden maar laten we eens naar het oosten gaan, moeten ze gedacht hebben. Een uitstekende keuze en zoals altijd weer perfect georganiseerd.

Harry Lips ging als ervaren reisleider voorop, Peter Zoetemeijer spoorde aan het slot van het peloton achterblijvers aan een beetje door te fietsen (“aansluiten Marius”) en Willem de Ruig vervoerde samen met Charles Hensen en Jan van Dorsselaer per automobiel de stukken, klokken en borden. Charles en Mark maakten foto’s, Harry Wierda ging tot het middaguur als eventuele invaller mee voor het geval het aantal deelnemers oneven zou zijn en ondertussen was een keukenbrigade onder leiding van Niels Bernecker actief om een Indische maaltijd te bereiden. Ja, bij de aftiteling van zo’n productie moeten meer namen gemeld worden dan je als eenvoudige deelnemer zou verwachten. De 32 fietsers gingen om 10.05 uur van start vanaf de sociëteit. Geen wolk aan de lucht, windkracht 3 en zonkracht 8, er was geen dresscode maar de meesten droegen korte broeken en sandalen. Het begon via de vertrouwde Zomervaart maar aan het eind sloeg Harry niet als gebruikelijk linksaf naar het mooie Liewegje, maar rechtsaf. Bij de busbaan van de Zuidtangent 300 hielden we voor het eerst stil. Daar wees Harry ons op deze zomerse dag op de weilanden aan de ene kant en de berenklauw en gele morgenster aan de andere kant. Leergierig als hij is vroeg Enno of de morgenster familie van de paardenbloem was, hetgeen Harry bevestigde. Bijzonder aan de morgenster is dat hij rond het middaguur zijn bloem sluit en voor de berenklauw moet je oppassen want die geeft gemene brandwonden, zo begrepen we. Voort ging het, richting Ringvaart en de speculaties over de eerste pleisterplaats begonnen. Zou dat het theehuis Cruquius zijn? Nee, de organisatoren hadden het Graanpakhuis aan de Kromme Spieringweg in Vijfhuizen uitgekozen en daar werd op zolder de eerste ronde schaken gehouden. Uiteraard met koffie en appeltaart zoals voorgaande jaren. Na deze eerste stop was de zon nog wat hoger geklommen en had de temperatuur zomerse waarden aangenomen. Via de Geniedijk en het Haarlemmermeerse bos reden we naar de Hoofddorpse wijk Toolenburg waar we om de recreatieplas heen reden. Een enkeling had misschien graag de tocht daar beëindigd om verkoeling in het water te zoeken maar we reden gedisciplineerd door tot het eilandje aan de rand van de plas dat daar speciaal voor de oeverzwaluwen is aangelegd. Harry deed ons de ontstaansgeschiedenis uit de doeken en vertelde dat die beestjes ieder jaar heen en weer naar Afrika vliegen. Ze worden aangelokt door de goede Nederlandse voorzieningen, in de rotswand zijn niet alleen gaten geboord voor de nesten maar die worden ook jaarlijks schoongemaakt en van vers zand voorzien. Harry weet zijn publiek te boeien en ook hier was een oplettende toehoorder (Frits Welling) die opmerkte dat de zwaluwen hun jongen al vliegend aan het voeren waren. Wederom langs de busbaan van de Zuidtangent maar nu de 310 ging het verder richting Nieuw Vennep. Daar rechtsaf en in ’t Kolkje in Beinsdorp was het tijd voor de tweede ronde schaken en de lunch. Alles weer prima in orde maar de bediening vond het afrekenen maar lastig. Dat kon niet individueel, zelfs niet per tafeltje maar alleen met twee tafels en pinnen dat ging ook niet zomaar. Marco Boekhout ziet zich als interne wedstrijdleider regelmatig wel voor hetere vuren staan en deelde zijn verwondering met uw verslaggever. Uiteindelijk was toch alles naar tevredenheid geregeld en moest de laatste etappe worden gefietst, naar het Badhuis aan het Leidseplein in het vertrouwde Haarlem. Daar werd de laatste ronde gespeeld waarna we mochten genieten van de overheerlijke maaltijd die onder leiding van kok Niels Bernecker was bereid. Hij kan koken, hij kan schaken en hij weet ook nog een heel welkomstwoord uit zijn mouw te schudden. Een aantal HWP-ers hebben “de herfst van hun leven” bereikt, wist Niels, en vooral of in ieder geval ook voor hen had hij zijn beste beentje voorgezet. Er stond bijvoorbeeld geen sambal oelek op tafel maar sambal badjak. Oelekken is stampen in een vijzel en badjakken betekent braden en Niels had speciaal in Indonesië de kunst van het badjakken afgekeken. Nu, het moet gezegd: deze djongos had niet staan slabakken en het smaakte voortreffelijk. Als we het volgend jaar nog mogen meemaken, zijn we zeker weer van de partij.