Luttele dagen nadat onze club zich voorzichtig met één been op de drempel van de Meesterklasse meldde, klopte een viertal van ons vlaggenschip de eredivisionisten van Zukertort Amstelveen, om zich te plaatsen voor de finale van poule C van het landelijke bekertoernooi (en de scepsis omtrent ons kunnen in de laatste Schaakpod genadeloos te logenstraffen). Zodoende spelen we nog altijd op twee fronten om de prijzen – of eigenlijk drie, want in oktober gaan we ook nog een gooi doen naar het Europees kampioenschap.
Het leven van de teamleider wordt er niet gemakkelijker op, want de onderlinge concurrentie tussen alle hongerige wolven drijft de prestaties zo hoog op dat lastige keuzes onvermijdelijk zijn. Chenwu is de afgelopen maanden bijvoorbeeld als een komeet gestegen op de ratinglijst, en zijn vorm van de laatste weken kon moeilijk genegeerd worden. Zo kan het gebeuren dat clubkampioen Tim en externe puntenmachine Collin keihard gepasseerd werden voor de halve finale.
Net als de KNVB kent ook de KNSB naast de reguliere competitie een knockout-toernooi om de landelijke beker. Omdat de wedstrijden op doordeweekse clubavonden gespeeld moeten worden, zijn alle clubs verdeeld over vier regio’s. HWP staat nu in de finale van poule C. De vier poulewinnaars strijden op Hemelvaartsdag om de KNSB-beker. We weten niet hoe de cup eruitziet.
Even nog overwoog de captain om zichzelf buiten de opstelling te laten, omdat de onmiskenbare aftakeling zich op de dinsdagavond nog sterker manifesteert dan op de gemiddelde zaterdag. Gelukkig nam Bart alsnog zijn verantwoordelijkheid, want met een puike overwinning was hij het die de matchwinner werd, in een strijd waarin de Amstelveners er met 2½-1½ nog genadig van afkwamen.
Aan geen enkel bord kwamen we in de problemen, en na zo’n anderhalf uur spelen hadden we overal het initiatief. Chenwu kreeg dat voor elkaar door middel van een thematisch pionoffer, in ruil waarvoor hij een machtig loperpaar en actievere torens kreeg. Als eerste concessie moest de witspeler een verzwakking van zijn koningsstelling toestaan; daarna verlegde Chenwu de druk naar de damevleugel. U begrijpt, deze jongeman begint het spel echt te beheersen.
Helaas miste hij hier (en twee zetten later) een fraai en leerzaam motief: na 27…Lc3 28.Td5 Kg7(!) heeft zwart de ondekbare dreiging b7-b5, waarmee de verdediging van het paard wordt afgesneden. Indien het paard daarna speelt, loopt de zwarte b-pion na bxa4 door.
Begrijpelijkerwijs ontging deze subtiliteit aan Chenwu en zijn tegenstander, en toen de pionnen op de damevleugel geëlimineerd waren, werd de vrede getekend.
Chris was de volgende die een halfje overeenkwam, maar daar mocht zijn tegenstander helemaal zijn handen mee dichtknijpen.
Hier staat wit, met g2-g4-g5 in aantocht, zo overweldigend dat IM Peelen niets beters vond dan met 18…f5 19.exf6 Pxf6 20.Pxf6 Lxf6 een pion te offeren.
Die had Chris het best kunnen versmaden, want nog steeds is de zwarte stelling na 21.g4 rijp voor de sloop. Ook na het gespeelde 21.Dxe6 had wit een comfortabel plusje, maar zwart kon wat stukken ruilen en een beetje klieren. Uiteindelijk liet Chris zich foppen bij de uitvoering van het nog steeds winnende thema:
Na 28.g4 Dxa2 was 29.Te1 nog altijd zeer goed geweest, maar bleek 29.g5? te gehaast vanwege 29…Lxc3! 30.bxc3 (30.Lxc3 Da1+) 30…Da3+ en eeuwig schaak.
Over te gehaast gesproken: de tegenstander van Bart speelde in onderstaande stelling
niet de gezonde rokadezet maar het premature 12.c4? Je zou niet zeggen dat het direct -1.5 is, maar Bart wist de agressieve weerlegging te vinden: 12…dxc4 13.Dxc4 (13.Lxc4 Pg3) Pa5! 14.Dc2 c5!
en wit verkeert al in grote nood omdat c5-c4 dreigt (Lxc4 faalt op Tc8 en/of Pg3). Een goede verdediging is er niet, en zo keek wit na 15.Lb2 c4 16.Lxe4 Lxe4 17.Dc3 Dd5 tegen deze diep droevige stelling aan, waarin hij feitelijk al in een soort zetdwang zit.
De dame posteerde zich op d5 met het voornemen om er nooit meer te vertrekken, teneinde de enige witte kans op tegenspel over de diagonaal a1-h8 onmogelijk te maken. Wit moest creatief te werk gaan om de zwart dame nog in beweging te krijgen:
Na nog een pionoffer was hier aanvankelijk 23.Pxf3 Dxf3 24.Txg7+ gepland, want zwart loopt mat na 24…Kxg7 25.d5+. Maar na 24…Kf8! is het uit met de pret vanwege de dreiging op e3, en dus moest de witspeler de dame een nog langer verblijf op d5 gunnen met 23.Txg7+ Kxg7 (nu wel want pion d4 is geblokkeerd) 24.Pxf3 en nu natuurlijk niet pakken vanwege mat, maar 24…f4 25.Pe5 en hier werd dan eindelijk de verleiding te groot:
25…Dh1+ 26.Ke2 Dg2+ 27.Kd1 Txe5! 28.dxe5 Td8+ 29.Ke1
en hier wint het aanvankelijk geplande 29…Td3 have en goed, maar geforceerd mat in 5 wint meer: 29…Dg1+ 30.Ke2 f3+ 31.Kxf3 Tf8+ 32.Ke4 (32.Ke2 Tf2 mat) 32…Dg2+ 33.Kd4 Td8 mat. Gelukkig, we hebben nog een plaatje:
De drie velden van de witte koning die zwart niet bestrijkt, worden bezet door witte stukken. Hulde trouwens aan de tegenstander die toestond dat het mat volbracht kon worden.
Rik moest vervolgens de overwinning over de streep trekken, en hij kreeg te maken met een voorproefje Meesterklasse-hardheid. Dat zat hem niet eens zozeer in de zetten die hij voorgeschoteld kreeg, als wel in de overtuiging waarmee tegenstander Strating achter zijn bord bleek te hebben gezeten. Terwijl Rik dacht goed uit de opening te zijn gekomen, daarna een foutje te hebben gemaakt maar de stelling vrij makkelijk binnen de remisemarges te hebben gehouden – een zienswijze die op goedkeuring van de machines kan rekenen – deed de zwartspeler het voorkomen alsof hij geruime tijd groot voordeel had gehad; behalve dan op het moment dat hij daadwerkelijk ietsje beter stond. Het beoordelingsvermogen van Rik bleek dus objectief gezien beter, maar dit leert ons wel dat op het hoogste niveau de tegenstanders niet snel onder de indruk zullen zijn.
Dit is het moment waarop de HWP’ers zich toch een beetje zorgen begonnen te maken, want wit lijkt een pion te verliezen. Rik had echter goed getaxeerd dat er na 29.gxf7+ Kxf7 30.d5! niet veel aan de hand is: hij gaat met Td4 pion f4 aanvallen en ondermijnt vervolgens, na g7-g5, de verdediger met h3-h4.
Heel secuur was hier 34.Kf1! en na 34…Pf6 35.Txd7+ Pxd7 36.Lg4 Pf8 37.Te4 Kf6 38.hxg5+ Kxg5 39.f3
kon zwart niet op een goede manier vasthouden aan zijn pluspion. Hoezeer Strating ook beweerde dat het toreneindspel nog moeilijk was voor wit, hij had geen training van Loek gehad en Rik wel, dus onze man haalde het halfje met gemak binnen.
Daarmee plaatsten we ons voor de regionale finale van het bekertoernooi – voor zover ik weet voor het eerst in de geschiedenis, maar de Harry Lipsen en Adries Pancras van deze wereld corrigeren me ongetwijfeld als ik het verkeerd heb.
Wie schetst onze verbazing als blijkt dat die finale een derby wordt tegen onze broeders van Bloemendaal. Spelers daar luisteren naar de namen R. Duijn (2x) en L. van Wely. We zijn dus gewaarschuwd, want als iets dit seizoen HWP’ers kan stoppen, dan zijn het wel HWP’ers.
R. Duijn trouwens ook tweemaal bedankt voor de support (en foto’s)!
Gedetailleerde uitslagen
| Zukertort Amstelveen KB (2285) | 1.5 – 2.5 | HWP Haarlem KB (2280) | |
|---|---|---|---|
| 1 | FM Sybolt Strating (2346) | ½-½ |  Rik van Rootselaar (2299) |
| 2 | FM Stan van Gisbergen (2262) | 0-1 |  FM Bart Gijswijt (2304) |
| 3 | IM Piet Peelen (2316) | ½-½ |  CM Christopher Brookes (2252) |
| 4 | Martijn van der Eijk (2214) | ½-½ |  Chenwu Zhu (2266) |
(NB HWP speelt hier ‘uit’ omdat we wit aan bord 1 hadden)
