De positie op de NHSB-ranglijst van HWP N2 was voor aanvan van de wedstrijd tegen Chess Society Zandvoort bepaald niet rooskleurig te noemen. Immers bij verlies zou degradatie zo goed als zeker zijn. Zeker gezien het programma van de overige teams die ook in aanmerking komen voor degradatie. Het belang van winnen stond dus voorop en elke speler van HWP was zich hiervan terdege bewust.

Het eerste resultaat kwam om 22.45 uur van Jan Seeleman, die aan bord 7 remise kreeg aangeboden. Jan had inderdaad geen voordeel kunnen behalen en het aanbod werd geaccepteerd. Dit overigens zonder overleg en gezien het ratingverschil misschien niet al te verstandig.

Hetzelfde verhaal bij Allard Ligteringen aan bord 6 die een half uur later de strijdbijl begroef. Vijf minuten later werd de serene rust in de speelzaal verbroken door Pieter-Jan Morssink die een totaal gewonnen stelling pardoes uit handen gaf en zich gewonnen moest geven. Sterk balend en zonder afscheid te nemen spoedde hij naar het station om zich huiswaarts te begeven. Voor de beoogde doelstelling, was dit een behoorlijke streep door de rekening.

Bart de Valk was de volgende in rij die om 23.50 zijn meerder moest erkennen in zijn tegenstander. Groot was de verbazing van Bart toen hij vernam van de rating van Van den Dikkenberg, en dit verklaarde gelijk het resultaat.

Enno Noordhoff aan bord één speelde een partij zoals hij de laatste tijd niet meer gespeeld heeft. Een prachtige overwinning, uit één stuk, aldus Enno. Dit stemde hem tot grote vreugde.

Berend aan bord acht had vanaf de opening het initiatief. Uiteindelijk werd dit initiatief omgezet in voordeel en vervolgens in groot voordeel, met uiteindelijk om winst.

Nog twee borden te gaan bij een tussenstand van 3 tegen 3. Herwich Devolder aan bord 4 had de Stone Wall van stal gehaald maar vergat in zijn enthousiasme De7 te spelen om zijn zwartveldige loper op d6 te dekken. Hierdoor ontstond de strijd om de witte velden die Herwich uiteindelijk in zijn voordeel kon beslissen, mede doordat zijn tegenstander in hevige tijdnood verkeerde.

Zo ook Frank Beverdam die aan bord twee zijn uiterste best deed, tegen een tegenstander met een veel hogere rating. In zo’n situatie is concentratie en vooral stilte een groot goed. Vooral die stilte werd wreed verstoord door de uitbater van De Blauwe Tram die het wel welletjes vond. Hij kwam de speelzaal binnen met de mededeling dat hij om klokke twaalf ermee wilde stoppen. Dit werd op een zodanige manier verkondigd dat men kon spreken van Grensoverschrijdend gedrag (qua decibels). Of dit verder invloed heeft gehad op de focus bij Frank, dat vertelt het verhaal niet, maar feit blijft dat Frank niet een remise heeft geclaimd vanwege zetherhaling. Niet veel later moest Frank opgeven. Einduitslag 4-4.

Rest mij een ieder, en in het bijzonder de drie invallers, te bedanken voor hun inzet.

Dinsdag 26 maart de allesbeslissende wedstrijd tegen De Vennep 1. Het is nog steeds mogelijk!