Het vierde heeft een moeilijk seizoen. De ervaren topborden dachten een jaartje makkelijk te scoren, bleek de tegenstand bijna net zo sterk als een klasse hoger. De eerste drie wedstrijden behaalden we het schamele aantal van 7 bordpunten en 0 matchpunten.

Afgelopen dinsdag kreeg ik van de teamleider het verzoek voor hem waar te nemen, hij vloog woensdag naar Egypte. O, en er zijn nog 2 of 3 lege borden. Nu heb ik het deze week erg druk op mijn werk, dus blij werd ik er niet van. Gelukkig bood Frank Beverdam aan te helpen zoeken. Na wat appen, mailen en bellen hadden we zowaar een compleet team. Willem, Cas en Simon waren bereid in te vallen.

Op zaterdag was het plaatselijk spekglad. Cas durfde de reis niet aan, Richard haalde hem thuis op. Simon had zijn fiets niet geheel onder controle en maakte een smakkerd onderweg naar de sociëteit.

De reis verliep verder prima, bij de Meevaart werden we opgewacht door een rokende Hans Ree die ons begroette met: ‘daar heb je de vijand’.

Na wat gedrentel konden de klokken gestart worden. Amper bezig zag ik dat Cas een stuk achter stond, maar je weet hoe dat gaat, jeugdspelers zien altijd kansen en die kreeg hij ook. Bij mijn volgende rondje langs de borden zag ik dat het stuk al terug was en een toren stond op het punt van vallen. 1-0. Een prachtig begin van de wedstrijd.

Over het geheel was ik op dit moment wel optimistisch. Dat moest goedkomen.

Willem kreeg de halve stukkenvoorraad tegen zich geofferd. Volgens mij zonder gevaar. Willem verkrampte echter en ging verdedigende zetten doen en liet zich pardoes mat zetten.

De volgende waar het fout ging was Simon. Hij stond heel lekker, was een plannetje aan het smeden en vergat dat zijn loper instond. Partij in een keer weg.

Mink speelde een degelijke partij. Dat werd remise.

Dan de rest, is er nog wat te halen? Richard zal wel fout gaan, ik win zeer waarschijnlijk. Dan moeten bord 1 en 2 anderhalf scoren voor ons eerste matchpunt. Alhoewel Berend een stuk voor stond, was remise hier het hoogst haalbare. Frank ging een zeer lastig eindspel in dat vermoedelijk verloren is. Tja, dan komt de degradatie wel erg dicht bij.

Richard ging inderdaad fout. Maar toen begon de ommekeer. Mijn tegenstander zag in dat die pion minder uiteindelijk tot verlies zou leiden en offerde een kwaliteit voor een verre vrijpion. Ik moest daarna vooral rustig blijven, eerst de pion blokkeren en mijn materiaal verder het werk laten doen.

Nu nog bord 1 en 2. Frank had met handige paardmanoeuvres inmiddels een gewonnen eindspel bereikt. Daardoor was het 3½-3½ met de partij van Berend nog bezig.

Dat stuk meer zou zeker voor een halfje gaan zorgen en misschien meer. Zijn tegenstander had duidelijk last van de druk op zijn schouders, hij koos een paar keer achter elkaar niet de beste voortzetting. Berend had door dat hij geen gevaar meer liep; zette zijn d-pion in beweging naar de overkant en haalde de 2 MP binnen.

Het vierde heeft gewonnen en is van de laatste plaats af!

Het eerste wat ik dacht: ‘we moeten dit stilhouden’. Als Paul dit hoort dan doet hij direct afstand van het teamleiderschap. Dus jongens, als we dinsdag op de club komern dan laten we niets merken. Deze zaterdag was er een als alle andere.