Dankzij een klinkende 3,5-0,5 overwinning op Krimpen aan den IJssel heeft het KNSB-bekerteam voor het eerst sinds 2013 de vierde ronde, beter bekend als de halve finale, bereikt van poule C.

De HWP’ers hadden alle reden om de wedstrijd met vertrouwen tegemoet te zien, maar van onderschatting mocht geen sprake zijn: in de beker gebeuren doorgaans vreemde dingen en in Krimpen troffen we een gefocust team – tijdens de hele wedstrijd verliet geen van de spelers ook maar één keer de stoel. Uiteindelijk werd de klus op welhaast professionele wijze geklaard. Jaap won zoals we dat zo vaak zien: tegenstander Harold van Dijk leek met een prettig initiatief uit de opening gekomen te zijn, maar Jaap maakte hem een pion afhandig en leek niet onder de indruk van de witte aanvalskansen. Een gemiddelde sterveling zou toch op zijn minst een lichte stijging van de hartslag bemerken, maar Jaap pakte gewoon een tweede pion mee toen de kans zich voordeed en schatte de daarop volgende offers om eeuwig schaak af te dwingen op de juiste (kansloze) waarde in: 1-0. Babak aan drie leek met wit opnieuw niet al te veel uit de opening te halen, maar hij heeft dan wel gewoon een stelling waar zwart ook zetten moet blijven doen, en dus fouten kan maken. In dit geval speelde de zwartspeler iets te principieel op het bevrijdende c6-c5, dat toen het uiteindelijk op het bord verscheen net niet correct genoeg bleek. Toen hij even later ook nog zijn loper in liet sluiten was het pleit beslecht: 2-0. Collin beleefde niet de beste dag uit zijn leven, maar blaakt op de 64 velden natuurlijk van het zelfvertrouwen met zijn maximale score in de externe. Ook nu kwam hij goed uit de opening – goed genoeg om een vroeg remiseaanbod van zijn tegenstander gedecideerd af te slaan. Het vervolg was echter niet sterk en even leek het erop dat Collin serieus in de problemen kwam. Tegenstander Glissenaar profiteerde niet optimaal, en toen de bordjes weer verhangen waren kon deze het goed getimede remiseaanbod van Collin niet weigeren, daarmee het lot van zijn team bezegelend. Als laatste was Bart bezig om een gewonnen eindspel over de streep te trekken. Kort na de opening gaf zijn tegenstander vrijwillig het loperpaar op, wat hem later duur kwam te staan: Zwart heeft op 18.b4, een zet die het zwarte paard op a6 voorlopig buitenspel zet, gereageerd met 18…f5. Het idee is dat na 19.exf5 Pxb4 mogelijk is: wit kan het paard niet slaan vanwege mat achter de paaltjes. Maar de kracht van het loperpaar weegt ruimschoots op tegen het verlies van een pion en het kunnen opsluiten van het paard. Dus: 19.Le3! fxe4 20.Lg4. De witte loper, die in de diagramstelling veroordeeld was om tegen zijn eigen pion aan te kijken, komt nu tot leven. In het ergste geval volgt Le6+ en haalt wit e4 op na Tc4. Na lang denken besloot zwart een kwaliteit te geven met 20…Tae8 – om 21.Le6+ te beantwoorden met 21…Txe6. Aardig bedacht, maar dan wel op wits voorwaarden: 21.Lg5 Te5 22.Ld7! Txg5 23.Lxe8 Txd5 24.Ld7 In materieel opzicht heeft zwart nu voldoende voor de kwaliteit, maar er dreigt zowel Le6 als Lc8, en de activiteit van de witte stukken maakt dat zwart voor een verloren zaak strijdt. De overwinning kwam in het vervolg nergens in gevaar. Dat betekent dat HWP het in de volgende ronde mag opnemen tegen LSG (hard op weg om landskampioen te worden), Charlois Europoort (hard op weg om te promoveren naar de Meesterklasse) of de winnaar van Voorschoten – DD. HWP Haarlem (2291) – Krimpen aan den IJssel (2127)
Bart Gijswijt (2300) – Wiggert Pols (2087) 1-0
Jaap de Jager (2439) – Harold van Dijk (2256) 1-0
Babak Tondivar (2295) – Arne Pols (2048) 1-0
Collin Boelhouwer (2128) – Peter Glissenaar (2116) rem.