Het eerste NHSB-team heeft een sterk seizoen achter de rug, hoewel we in de vorige ronde definitief waren afgehaakt voor het kampioenschap. Wel konden we nog spelen voor een podiumplek van de Topklasse van de NHSB, die door een eclatante 6,5-1,5 overwinning werd binnengehaald.
Voor een uitgebreidere seizoensbeschouwing moet u wachten op het verslag van Herwig in het onvolprezen Jaarboek. Kort samengevat werden door prima tot goede resultaten van een vaste kern ā met als uitschieter Max, die met zes uit negen twee getallen kan overleggen die het bejubelen waard zijn ā en een meer dan waardige flexibele schil goede teamresultaten geboekt.
Enfin, ook tegen Purmerend bleef de vaste formule overeind: vaste kern Max, Ardjan, Jeroen, Hubrecht, Roel en Herwig (allen minimaal zes partijen) werden aangevuld met flexibele schil Bart (vier partijen) en Harry (drie partijen). Op verzoek van Purmerend werd de partij van Herwig al vooruitgespeeld. Herwig won ā het is onduidelijk hoe precies, maar de partij was bij navraag niet verslagwaardig – en dus konden we met een voorsprong achter de borden plaatsnemen.
De teamoverwinning is daarna eigenlijk geen moment im Frage geweest. Al snel stonden veel HWPāers ergens tussen comfortabel, goed, en gewonnen. Enige dissonant in dit harmonieuze geheel was de partij van uw verslaggever. Roel kreeg een bekende ongebalanceerde stelling op het bord, waarmee hij in snelschaakpotjes op Lichess weliswaar uitstekende resultaten boekt, maar die in klassieke partijen vooral tot nullen heeft geleid. Ook nu werd de structuur compleet verkeerd behandeld en resteerde na het openblazen van het centrum slechts de schijn van tegenspel.
Wit staat hier al min of meer verloren, maar had eerder de illusie gekoesterd dat hij met 1. Dg6 nog iets van activiteit kan genereren. Na de riposte 1 .. De8 is daar geen sprake van en kon er eigenlijk alleen nog maar licht worden tegengesparteld.
Voorspoediger ging het dus op de andere borden. Ardjan en Hubrecht konden beiden snel een verdiend punt bijschrijven. Ardjan hoefde daarvoor niet heel veel originele zetten te bedenken. Op zet 19 volgde hij namelijk nog een partij tegen Enno uit 2021, in overigens gelijke stelling:
Zwart heeft zojuist het paard geslagen op c3, en daarmee de verdediger van de pionnen op d5 en a2 uitgeschakeld. Nu heeft wit maar Ć©Ć©n goede zet, en zowel Enno als de Purmerender (PurmereeĆ«r? Purmeroos? Purmerenaar?) vonden deze niet. Wit moet met de b-pion pakken, om te voorkomen dat de zwarte batterij op a2 kan inslaan. Triviaal is dat absoluut niet, want na 1. bxc3 volgt Pxd5, en het lijkt erop dat de witte dame overbelast is. Gelukkig heeft wit nog een zet, maar daarin moet Ć³f 2. a4 ofĀ het nog moeilijker (maar wel iets beter) 2. b4 worden gespeeld. Er werd dus vervolgd met 1 . Txc3, waarna de zwarte aanval via 1…Dxa2+ 2. Kc2 Txc3+ 3. Dxc3 (In 2021 werd er Kxc3 gespeeld, maar ook dat biedt geen soelaas) Pxd5 4. Dxe5 Pxe3+ 5. Dxe3 Tc8+ beslissend materiaal op gaat leveren.
De tegenstandster van Hubrecht speelde een onambitieuze opening, ruilde daarbij de verkeerde stukken, en zodoende kwam Hubrecht al snel comfortabel te staan. Ook dan moet je de partij nog maar wel zien te winnen.
Hubrecht is een man van de directe aanpak en speelt in deze stelling direct 1.. d4, waar de computer de voorkeur geeft aan een voorzichtiger opzet op de damevleugel. Maar de zet is wel sterk, want het beste witte antwoord (2. c4) ligt ā althans voor uw verslaggever ā niet direct voor de hand. Zwart krijgt immers een gedekte vrijpion op d4. Het ontbreekt echter aan goede velden voor de lichte stukken, en met name de loper op e7 lijkt vooral een sta-in-de-weg. Na het meer natuurlijke en wel gespeelde 2. cxd4 blijkt de pion op d4 na 2. .. Dd5 3. f3 cxd4 een kracht, geen zwakte, en is het einde van de partij niet ver weg.
Het gespeelde 4. Lb2 faalt op 4. .. d3, waarna zwart op de c-lijn binnen gaat dringen. Na 5. Pe4 Tc2
6. Tb1 Txg2 werden de handen geschud.
Ook Bart had ondertussen zijn partij gewonnen, nadat zijn tegenstander had verzuimd de dreigingen over de h-lijn te neutraliseren.
In deze stelling zijn de contouren van een mataanval via de h-lijn al duidelijk zichtbaar, en wit moet meteen tegenmaatregelen nemen. De computer weet wel een uitweg te vinden door de rollen om te draaien: via 1. Lh7+ Kh8 2. Df5 Le4 3. Dh3 Lxh7 4. Kg2 is het zwart die zich moet gaan verdedigen. Curiosa voor achteraf natuurlijk, want als zulks echt op het bord was gekomen was het tijd geweest om de metaaldetector af te stoffen. Wel menselijk is echter 1. Tfe1, waarmee de witte loper net op tijd kan helpen bij de verdediging. Barts tegenstander speelde de verkeerde toren, want na 1. Tae1 g5 2. Le4 wint zwart na Txe4! 3. Txe4 Kg7. De dreigingen op de h-lijn gaan nu beslissend materiaal kosten.
Wit heeft niets beters dan via 4. Th4 de toren te offeren om de h-lijn te plomberen, maar Bart heeft daardoor een stuk meer en een betere stelling en schuift het onberispelijk uit.
Max speelde een zeer goede partij tegen Purmerends sterkhouder Pieter Hopman, en besloot in licht betere stelling remise te nemen. Een uitstekend resultaat, zeker als je weet dat de beste man als IM door het leven gaat, en dat is niet omdat hij toevallig Ivo Michiel heet. In de nazit van HWPāers werd veel aandacht besteed aan mogelijkheden om het stellingsplusje te gaan benutten, maar een echt overtuigende voortzetting werd niet gevonden ā of later door de computer weer afgekeurd.
Ook Harry speelde de opening uitstekend, waarin hij zwart opzadelde met de onmogelijke taak zijn centrum intact te houden.
Na 1. e3! gaat dat definitief niet meer lukken, zeker aangezien 1 .. d3 faalt op de sterke voortzetting 2. Txd3! Helaas wordt dit sterke begin niet afgemaakt. Een aantal zetten later kan wit oogsten op a7, waarna de drie verbonden vrijpionnen in combinatie met het loperpaar en de ontwikkelingsvoorsprong ruimschoots compensatie bieden voor de kwaliteit.
Harry wil echter meer en speelt 1. Ld2?, erop vertrouwend dat er na 1. .. Pc5 vast wel een sterk dubbelschaak zou zijn. Maar nu deze stelling op het bord is verschenen, blijkt dit vertrouwen onterecht. In alle varianten verliest wit een stuk, en in de variant die Harry in zijn wanhoop na een lange bedenktijd kiest lijkt er van compensatie geen sprake. Na 2. Dc2 Pxe4 3. Dxe4 Txd2 4. Dxe5+
zou zwart na 4. .. Le7 toch relatief gemakkelijk de winst binnen moeten halen, met een toren meer. Nu is het echter de beurt aan zwart om een gewonnen stelling weg te geven, door geheel onnodig met 4. .. Kd7? de koning op zān zachtst gezegd niet echt veilig neer te zetten. Harry profiteert, zeker als zwart na 5. Dc3 liever een vol stuk dan een kwaliteit verliest en kiest voor 5. Lb4?. Nu geen grote fouten meer, en Harry wint als voorlaatste maker van de blunder de partij spoedig.
De matchwinst was inmiddels al lang en breed binnen en de teamgenoten konden zich onder het genot van een verdiend pilsje bezighouden met het becommentariƫren van elkaars partijen. Alleen Jeroen moest deze gezelligheid aan zich voorbij laten gaan, omdat hij nog aan het strijden was voor het volle punt. In een eindspel waarin hij kan buigen op een mobiele meerderheid op de damevleugel tegen een immobiele meerderheid voor de tegenstander op de koningsvleugel zijn er winstkansen te bespeuren. Te elfder ure (figuurlijk), rond de klok van twaalven (letterlijk), kon Jeroen zijn meerderheid inderdaad handig uitspelen en de winst binnenhalen.
Een geslaagde avond dus, waarmee het NHSB-podium werd bereikt. N1 doet daarmee vrolijk mee aan de positieve swing die zich dit jaar meester heeft gemaakt van Het Witte Paard. Als de vaste kern nog net wat groter zou zijn geweest, dan had het kampioenschap wellicht zelfs tot de mogelijkheden behoord. Maar met dat soort gedachtesprongen zou mijn tante ook een fiets kunnen zijn.
Gedetailleerde uitslagen
| HWP Haarlem N1 (2028) | 6.5 – 1.5 | Purmerend N1 (1956) | |
|---|---|---|---|
| 1 |  FM Bart Gijswijt (2308) | 1-0 | Anton Bakels (2008) |
| 2 |  Max Merbis (2104) | Ā½-Ā½ | IM Pieter Hopman (2300) |
| 3 |  Ardjan Langedijk (2015) | 1-0 | Sanne Visser (1954) |
| 4 |  Jeroen Schoonackers (1970) | 1-0 | Frank van der Velpen (2007) |
| 5 | Hubrecht van den Brekel (1949) | 1-0 | Marloes Rogge (1818) |
| 6 |  Roel Faber (1925) | 0-1 | Vladimir Bartels (1933) |
| 7 | Herwig Devolder (1969) | 1-0 | Serkan Milli (1793) |
| 8 | Harry Lips (1983) | 1-0 | Max de Boer (1837) |
