De wedstrijden tussen het heropgerichte Bloemendaal en HWP in de Topklasse van de NHSB zijn altijd een bijzondere gebeurtenis: niet alleen zijn ze altijd spannend, maar ook extra pikant omdat aan Bloemendaalse kant een aantal spelers meespelen die in de KNSB-competitie maar ook in de onderlinge bij HWP meedoen. En verder is er altijd de prima sfeer van spelers, die niet alleen de punten, maar ook het spel en de onderlinge gezelligheid belangrijk vinden.

Afgelopen woensdag was het weer zo ver, in het Denksportcentrum. Bij Bloemendaal ontbrak “onze eigen” Jan Boekelman, die een schaakpauze heeft genomen (kom gauw terug, Jan!), bij HWP was kersvers teamlid én teamleider Herwig Devolder afwezig. Schrijver dezes nam als teamleider de honneurs waar en had een makkelijke avond (waar zijn de tijden gebleven dat spelers overleggen voor ze remise nemen en zo de teamleider voor moeilijke beslissingen stellen?), Tim Mazajchik viel in als speler en greep meteen een heldenrol. Maar daarover later.

De wedstrijd begon met een grootmeesterremise tussen Hubrecht van den Brekel en Jan Bakker. Hubrecht nam de remise aan zonder overleg, maar met volledige instemming van de teamleider, niet alleen vanwege het ratingverschil in Bloemendaals voordeel, maar vooral vanwege de stelling op het bord, die mij voor Jan veel makkelijker speelbaar leek dan voor Hubrecht.

Een snelle nul moesten we incasseren aan het laatste bord. Wim Mol had met zwart in de opening tegen Roy Schimmel prettig spel bereikt, maar zette te optimistisch voort met c7-c5.  Zijn d5-pion kon daarna niet meer voldoende gedekt worden en nadat die was gevallen kreeg Roy een winnende aanval in handen. Hij nam de tijd om zijn voordeel in winst om te zetten, maar aan de uitkomst  bestond nooit twijfel.

Rob Duijn en Max Merbis behoren beiden tot de zeldzame spelers die gevoel hebben voor de subtiliteiten in de stelling en met kleine middelen tot winst proberen te komen. In hun onderlinge partij dus geen spektakel, maar wel een verbeten strijd om positionele voordeeltjes. Max veroverde het loperpaar en had ruimtevoordeel, maar Rob hield de pionnenstructuur symmetrisch en de stelling gesloten en gaf Max geen kans van zijn lopers te profiteren. Remise dan maar? Jazeker, hier vielen geen zaken meer te doen.

Een andere speelstijl en een compleet andere partij bij Ardjan Langedijk en Benjamin Go. Na een scherpe opening ontstond een gecompliceerd middenspel met initiatief voor Ardjan. Op zet 16 had hij uit kunnen halen:

met 16. Pg5 h6 17. Lxg6 met pionwinst en een winnende aanval. Er dreigt 18. Lh7+ Kh8 19. Pf7+ met damewinst. Met bv. 17…..De7 kan zwart zich nog verdedigen, maar na 18. Pce4 staat wit zonder twijfel gewonnen. Ardjan ruilde echter dames: 16. Dxd8 Txd8 17. Pe4 (beter was 17. Pa4 Tb8 18. exd6 Txd6 19. Pxc5 Lxb2 20. Lxb2 Txb2 21. Pe5 en wit staat beter) en na 17…Pe8 18. exd6 Pxd6 19. Pxc5 Lxb2 20. Lxb2 Txb2 21. P3e4 hield 21…..Pb4! Benjamin op de been. Ardjan won nog wel een klein pionnetje, maar Benjamin had genoeg activiteit voor een gelijkwaardige remise. In de slotstelling moest Ardjan de zetten herhalen om niet in het nadeel te komen.

De laatste vier partijen moesten in tijdnood worden uitgevochten. Op alle borden stonden de Witte Paarden beter, maar zou het voldoende opleveren om de achterstand weg te werken en te winnen?

Bart Gijswijt en Esper van Baar speelden een originele opening. De dames werden snel geruild. Bart had een loperpaar en wat meer ruimte, Esper de betere pionnenstructuur. Toen Esper er in slaagde het loperpaar onschadelijk te maken kwam hij beter te staan, maar een te langzame koningszet gaf Bart de gelegenheid de bakens te verzetten. In een eindspel met lopers en torens had hij ruimtevoordeel en initiatief. De lopers werden geruild en het toreneindspel stond beter voor Bart. In deze stelling miste hij een kans:

Wit staat een pion achter, die hij altijd kan terugwinnen. Sterk is (naast 1.g5 hxg5 2. hxg5 Ta8 3.Txe5) 1. Ta5! in de hoop op 1….Kb6 2. Txe5 Txe5? (2….Tg8 is beter, maar wit staat veel beter na 3. Kd5) 3.Kxe5 en wit wint het pionneneindspel omdat de zwarte koning op b6 offside staat, buiten het vierkant van de witte vrijpion die op de koningsvleugel gaat ontstaan. De witte koning kan echter altijd tijdig naar d4 om de zwarte vrijpion op de damevleugel tegen te houden.

In de partij speelde Bart meteen 1. Txe5 Txe5 2. Kxe5 maar nu is het pionneneindspel remise na 2. …a5 3. g5 a4 4. Kd4 b3 5. axb3 axb3 6. Kxb3 Kd6 en zwart is op tijd om de witte pionnen tegen te houden. De heren speelden door tot er twee kale koningen overbleven, dus …remise.

Ook remise werd de partij van Roel Faber tegen René Bakker. Dat was een zware manoeuvreerpartij. Roel had steeds wat makkelijker spel maar kreeg niet echt concrete voordelen. In wederzijdse tijdnood werd de vrede getekend.

Collin Boelhouwer mocht net als vorig jaar met zwart tegen HWP K1-teamgenoot Richard Duijn. Dat werd toen een vrij rustige remise. Nu ging het anders:

In deze stelling kan zwart niet op c4 slaan, vanwege het ongedekte paard op d7. 14…..Tad8 houdt nog net gelijk spel na 15 cxd5 cxd5 16. Pa4 Da5 17. exd5 exd5 en nu gaat 18. Lxd5? niet vanwege 18….Pb6. Collin besloot zich echter in te laten op 14…..Pc5?!! 15. cxd5 cxd5 16. exd5 Pd3 17. Pa4! Da6 18. d6 Lg5

De zwarte stukken staan actief, vooral het paard op d3 is een machtig beest, het witte pionnencentrum kan eventueel met …f6 aangetast worden. Toch staat wit beter met zijn prachtige pluspion op d6.
19. Ld4 Tac8 20. Df3 b5 21. Pc3 f6 Daar is ie dan, de breekzet, des te effectiever door de witte dame op f3 in het schootsveld van Tf8.

Hier kan wit zijn voordeel vasthouden met 22. Db7! Dxb7 22. Lxb7 Tcd8 23. Pxb5 en zwart heeft niet genoeg compensatie voor zijn pionnen. Richard speelde echter

22. d7? Tc7 23. exf6 (Richard gaf achteraf aan dat hij zich misrekend had in de variant 23. Pe4 fxe5 24. Dxf8!??? Kxf8 25. d8D+ omdat de loper op g5 veld d8 nog dekt!) 23….Txd7 24. Pe4 Txd4 25. Pxg5 gxf6 26. De3

en hier kwam 26……Pf4! 27. Tfe1 e5 28. Pf3 Td3 29. Dc1 Tc8 30. Db2

Hier heeft zwart de winnende voortzettingen voor het uitkiezen. Eenvoudig en sterk is 30….Pxg2 31. Kxg2 Tcc3, het mooist is 30….Txf3 31. Lxf3 Tc2, waarna zwart invalt op f2. Collin, in tijdnood, vond een andere winst: 30…..Db7 31. Ph4 Pxg2 31. Pxg2 Txh3 32. Tac1 Txc1 33. Dxc1 Le4 en nu was het kwaliteitsoffer 34. Txe4 Dxe4 onvoldoende voor eeuwig schaak. De zwarte  koning  loopt naar g5 en het schaak op g8 wordt gepareerd met Dg6. Richard liet het zich terecht helemaal bewijzen gezien Collins tijdnood, maar Collin bleef koel en won.

De beslissing moest dus vallen in de partij tussen Tim Mazajchik en Dick de Graaf, de Spakenburgse houwdegen die vorig jaar Peter Beerens te grazen nam. De opening tussen beide heren verliep uiterst traag. De spelers deden om beurten een pion in de aanbieding en uiteindelijk hapte Tim toe. Compenatie voor Dick: het loperpaar en actief spel. Wijselijk gaf Tim enige zetten later de pion terug om een middenspel met zware stukken en ongelijke lopers te bereiken. Die ongelijke lopers vergroten in een eindspel de remisekansen, maar in een openstelling met zware stukken absoluut niet. Degene die het eerst tot aanval komt heeft mooie kansen, omdat het verdedigen van zwakke punten bij de koning met ongelijke lopers een uiterst lastige taak is. Die uiterst precaire fase moesten beide heren met zwaar geslonken bedenktijd uitspelen. Een cruciale stelling was deze:    

Tim heeft zijn zojuist Te3-g3 gespeeld. Heft de aanval op tegen g2 – zwarts aanvalsdoel bij de witte koningsstelling – en richt zich op zijn beurt tegen g7. Dick speelde hier 23….De4. Begrijpelijk, na dameruil is zwart uit de problemen, maar sterker was 23….Dd4 omdat dit een cruciaal zwart veld bestrijkt. Tim kwam nu met de mooie tussenzet 24. Lf6! g6 (na 24….Dxc2 25. Txg7+ Kf8 26. Txc2 is zwart kansloos tegen de reus op f6  samen met de witte toren. Met recht ongelijke lopers!)  25. Dd2! Dreigt 26. Dh6 met ondekbaar mat. Dit had niet gekund met de zwarte dame op d4. Maar zwart heeft nog een redding: 25….Txe5! Nu gaat na 26. Dh6?? niet zwart maar wit mat met 26…..De1+, dus wit moet zich tevreden stellen met kwaliteitswinst: 26. Lxe5 Dxe5 27. De3 Dxe3 28. Txe3 en nu zitten we in een lastig eindspel met een kwal meer voor wit tegen een pion. Beide heren speelden dit op het scherpst van de snede en dit leverde de volgende stelling op:

Dicks laatste zet 38…..h5? was de beslissende fout. Nu kwam:

39. g5+ Kf5 (Dicks eerste impuls was om 39….Kg7 te spelen, maar hij zag plotseling dat dit tot ondekbaar mat leidt na 40. Te8!. Tegen de dreiging  41.T7a8 met mat via de 8ste rij is niets zinnigs meer te verzinnen) 40. Ta5+ Ld5 (na 40. …  c5 komt  41. f4 f6 (anders 42. Te5 mat) 42. Ta6 en zwart moet een toren geven om niet mat te gaan) 41. Txa4 f6? 42. Tf4 mat.

Een prachtige prestatie van Tim en een fijne overwinning van ons eerste NHSB-team. We zijn benieuwd wat er volgt. Op 15 oktober komt ‘t Saense Paard op bezoek met o.a. Manuel Bosboom.

Gedetailleerde uitslagen

	Bloemendaal N1 (2104)	3.5 – 4.5	HWP Haarlem N1 (2067)
1	FM Esper van Baar (2251)	½-½	FM Bart Gijswijt (2308)
2	FM Richard Duijn (2222)	0-1	Collin Boelhouwer (2162)
3	Dick de Graaf (2118)	0-1	Tim Mazajchik (2150)
4	Rob Duijn (2176)	½-½	Max Merbis (2104)
5	Benjamin Go (2133)	½-½	Ardjan Langedijk (2015)
6	Jan Bakker (2076)	½-½	Hubrecht van den Brekel (1949)
7	René Bakker (1953)	½-½	Roel Faber (1925)
8	Roy Schimmel (1903)	1-0	Wim Mol (1920)