Medekoplopers Waagtoren en Caïssa Eenhoorn lieten geen steek vallen in ronde 8, maar ons N1 kwam te kort tegen Santpoort. We werden dan ook echt serieus genomen: vier spelers uit de vaste kern van hun K1, aangevuld met twee 2300+-spelers, die in de KNSB voor de Berserkers spelen, maar voor de NHSB incidenteel terugkeren naar het oude nest. Dat bleek een maatje te groot voor ons.
Wij moesten het doen met één K1-representant, maar wel iemand die in het vorige verslag op deze site nog het epitheton van ‘onklopbaar’, althans in externe wedstrijden, had gekregen. Dat was natuurlijk de goden verzoeken, en Collin, over hem hebben we het, incasseerde zijn eerste externe nul dit seizoen. Maar daar was wel een IM voor nodig (Ilias, dus), en dat ging beslist niet vanzelf.
Na 12…0-0-0 stond er een vintage-Ilias stelling (hij had zwart) op het bord. Een snufje dubieus, vanuit een ongebruikelijke openingsvariant, maar wel tweesnijdend en vol spel.
En vooral moeilijk te spelen. Voorlopig doet Collin het goed: 13.Lb5 spreekt een potentiële zwakte aan. Na 13…Df7 14.Da4 Pdb8 15.Pg4 a6 16.Ld3
speelt Ilias 16…b5?! en dat is wel wat optimistisch. Na 17.Dc2 Pe7 heeft zwart weliswaar weer (tijdelijk) de controle over veld e5, maar ook wit de gelegenheid gegeven om met 18.a4! de damevleugel verder te verzwakken. Maar voor een echte aanval zijn stukken nodig en het vervolg is verre van duidelijk. Collin kiest een iets eenvoudiger en ook goed plan: druk langs de e-lijn. 18.Lg6 De7 19.Te1 Tdf8 20.De2
Nu dreigt pion e6 te vallen en 20…Pd8 oogt wel erg passief. Zwart heeft beter: 20…h5 21.Pge5 Lxe5 22.Pxe5 Pdxe5 23.dxe5 Dh4
Nu is 24.a4 echt wel noodzakelijk en wit houdt het initiatief. Na elke andere zet is het mooie er wel vanaf, en al helemaal na het gespeelde 24.Df1?! In ijltempo reorganiseert zwart nu zijn stukken. 24…Pe7! 25.g3 Da4 De dame staat maar heel even buitenspel 26.b3 Da5 27.Ld3 Pf5 28.b4 Db6
Nu lonkt al de dame-loperbatterij op de lange diagonaal, gevolgd door de breekzet d4 (of andersom). Wit probeert dit nog te verhinderen, maar is een zet te laat.
29.Lxf5 Txf5 30.Le3 d4! 31.cxd4 Dc6 32.Kh2 Thf8
Nu doen alle zwarte stukken mee, en zwart heeft ook nog breekzetten op de koningsvleugel. Hier wist de IM wel raad mee. Na 33.f4 h4 34.g4 kwam de bominslag 34…Txf4! met gewonnen stand.
Toen Max op 1 April naar de nieuwe ratinglijst keek, dacht hij: wat een slechte grap. Na drie nederlagen in maart (net zoveel als in de maanden van dit seizoen ervoor) was dit natuurlijk niet helemaal onverwacht, en toen hij tegenover Bas Haver (2305 op de nieuwe lijst) achter de zwarte stukken plaatsnam was ook niet zijn eerste gedachte dat de lente was aangebroken. En al helemaal niet toen hij na 13…Pfd7 tegen de volgende stand aankeek:
Dit voelt lichtelijk oncomfortabel aan, wat Bas na afloop ook beaamde. Hij wilde er dan ook wat maken, zoals eigenlijk altijd, maar dat bleek nog niet zo eenvoudig.
Wits pogingen een aanval op te zetten hebben tot niets geleid, terwijl zwart met z’n laatste zet 21…Lg7 het plan voltooit dat bij deze structuur past: loper naar g7, paard naar e6, toren naar de d-lijn, en dan kijken of Pd4 iets oplevert. Er volgde 22.De3 b6 23.Tad1 Pdc5 24.Pf1 Inderdaad, het paard moet weer meedoen, en veld d4 is afdoende gedekt, toch?
24…Pd4! Toch niet helemaal! De rechtvaardiging is een tactische: als wit twee keer op d4 slaat, komt Txe4. Min of meer gedwongen is dus 25.Pxd4 exd4 26.Df3 en na 26…Pe6 27.Pd2 b5
is zwart iets beter, maar makkelijk is het niet, ook gezien de naderende tijdnood. Er volgde 28.Ta1 Lh6 29.Pf1 en nu heeft zwart opeens een mini-plan, omdat het paard niet snel genoeg veld c4 kan bereiken.
29…b4 30.h4 c5 31.Lc1 Lxc1 32.Taxc1 c4 33.Pd2 c3 34.Pc4 d3! De pointe, zwart laat geen blokkade toe.
Het andere grote voordeel van Het Plan is dat de zettenreeks zo ongeveer à tempo op het bord kan worden gesmeten en dat na 35.cxd3 Pc5 wit de nodige problemen moet oplossen, zonder bedenktijd en zonder dat er een echte oplossing is. Hij probeert nog 36.d4
maar na eenvoudig 36…Txd4 (36…Pxb3 is ook heel goed, maar wat rommelig), levert 37.e5 (met als idee 38.Pd6 en mogelijk wat tegenspel) niks op na het nauwkeurige 37…Pd3 38.Ted1 Pxe5!
en met het uitvoeren van 39.De2 verloor wit door tijdsoverschrijding in glad verloren stelling. Max vierde het begin van de lente met een Zenmomentje in de Japanse Tuin, the day after.
Ook aan bord drie kwam het ratingoverwicht niet tot uiting. Jeroen hield Peter de Roode overtuigend op remise, of beter gezegd: Peter miste een gemeen tussenzetje en mocht blij zijn dat hij dit adequaat kon oplossen.
Jeroen heeft zojuist 21.Pxd5 gespeeld en na het normale 21…Pxd5 22.Dxd5 Td8 23.De4 g6 komen er verdere vereenvoudigingen resulterend in een gelijke stand. Peter dacht slim te zijn door 21…Pxd4 in te lassen, maar werd onaangenaam verrast door 22.Dd3!. Inderdaad, bij schaken is slaan niet verplicht.
Nu dreigt 22.Pxb6 met damewinst, maar ook 22.Pxf6+ gevolgd door mat op h7, en om dezelfde reden kan zwart niet op d5 slaan. Zwart panikeerde even, maar is ervaren genoeg om tot rust te komen en een oplossing te zoeken. Die vond hij in 22…Lf5! en nu kan wit op b6, f6, d4 of f5 slaan (hij deed het laatste), in alle gevallen met gelijke stelling en uiteindelijk werd het eindspel ook remise.
De overige vijf borden was een strijd tussen, op papier, gelijkwaardige tegenstanders, waar de Santpoortenaren zich over het algemeen iets slagvaardiger toonden. Maar natuurlijk niet bij elke zet, en Hubrecht miste wel een kans
Hier doet hij de prima zet 15.Pxe5!, de enige mogelijkheid er nog iets van maken. Na 15…dxe5 16.d6 gaat zijn tegenstander de fout in en speelt routineus 16…Lxd6?!
Nu is 17.Pb5 sterk. Als zwart de dame wegzet, slaat wit op d6 en heeft een duidelijke plus. Het beste is nog 17…Pe4!?, en dan wordt het hele bord rondgeslagen. 18.Pxc7 Pxd2 19. Pxe8 Pxf1 20.Lxf7+ Kxf7 21.Pxd6+ Ke6 22.Pxf5 Pxe3 23.Pxe3. Uw scribent zou nu onherroepelijk de tel kwijt zijn: wie staat er nu een stuk (pion?) voor? Geen idee eigenlijk, en daarom ook geen diagram, probeer het zelf maar eens te visualiseren. Hubrecht speelde even routineus meteen 17.Dxd6, stond een fractie beter na dameruil, maar niet genoeg om er wat van te maken. Zwart had dit trouwens allemaal kunnen voorkomen door 16…Dxd6 te spelen.
Aan de andere kant mocht Harry niet klagen, toen hij na 16…La4 zelf kleine probleempjes opzocht.
Er volgde 17.b5 Lb2 18.Tc4 Txc4 19.Lxc4 Tc8 20.Kd3
En nu is er na 20…b6 niet veel aan de hand, maar zwart deed 20…a6? Na 21.bxa6 bxa6 kan wit niet meteen op a6 slaan (vanwege een schaak op c3), maar dat hoeft ook niet. De pion blijft zwak en zou na 22.Tb1 La3 23.Tb7 (valt e7 aan) Kf8 veilig kunnen worden opgeraapt.
Dat gebeurde echter niet. Wit speelde het subtiele 24.Ld4, versmaadde nog een keer de pion, waarna Harry bij zinnen kwam, de pion maar eens dekte en remise uit het vuur sleepte. Dat deed Herwig ook, vanuit een iets mindere stand, maar daarmee was de koek wel op. Ardjan werd weggespeeld in een scherpe Siciliaan en Daan vocht tot het laatste gaatje, maar met een stuk minder was dat tevergeefs.
De laatste ronde mogen we tegen het laag staande maar lang niet zwakke Purmerend de derde plaats verdedigen. Het motto is duidelijk: It’s de opstelling, stupid!
Gedetailleerde uitslagen
| Santpoort N1 (2087) | 5 – 3 | HWP Haarlem N1 (2003) | |
|---|---|---|---|
| 1 | Ilias van der Lende (2384) | 1-0 |  Collin Boelhouwer (2162) |
| 2 | Bas Haver (2314) | 0-1 |  Max Merbis (2104) |
| 3 | Peter de Roode (2167) | ½-½ |  Jeroen Schoonackers (1970) |
| 4 | Dave Looijer (1999) | 1-0 |  Ardjan Langedijk (2015) |
| 5 | Martijn de Roode (2072) | ½-½ | Hubrecht van den Brekel (1949) |
| 6 | Hans Kors (1936) | ½-½ | Herwig Devolder (1969) |
| 7 | Mike van Huet (1871) | 1-0 |  Daan Heus (1871) |
| 8 | Menno Schaefer (1954) | ½-½ | Harry Lips (1983) |
