Het eerste NHSB-team moest het opnemen tegen de koploper Caïssa-Eenhoorn, dat bij winst het kampioenschap zeer dicht zou naderen. Zij kwamen dan ook met een sterke opstelling naar de Sociëteit, maar moesten met nul matchpunten huiswaarts keren. Door deze knappe overwinning van N1 ligt de strijd om de titel weer helemaal open.

Het eerste NHSB-team zit er dit jaar sowieso lekker in. Dat komt mede door de enthousiaste deelname van een aantal klappers uit ons echte eerste (KNSB), maar ook in hun afwezigheid worden belangrijke overwinningen binnengehaald. Enige smetje op die reeks tot dusver was de ruime nederlaag in Alkmaar, waardoor we bij het ingaan van deze zevende ronde weliswaar maar 2 matchpunten, maar ook een heleboel bordpunten achterliggen op Caïssa-Eenhoorn. In de appgroep wordt daarom opgeroepen tot een harde strijd: met een 7,5 – 0,5 overwinning zouden we de koppositie overnemen.

Tegen het team dat Caïssa-Eenhoorn te berde bracht zat zo’n extreem uitgevallen overwinning er uiteraard geen moment in, maar dat kwam zeker niet omdat de vooruitzichten nou zo slecht waren. Wel eindigden twee partijen redelijk snel in remise. De partij van Ardjan – in de KNSB uitkomend voor de Hoornaars – tegen clubgenoot Bas de Boer begon wel scherp, maar eindigde in het vroege middenspel toen de heren blijkbaar besloten de lieve vrede te willen bewaren.

Slechts iets langer werd er doorgespeeld in de partij van Max, die tegen de sterke Peter Doggers spelend met wit wellicht een klein voordeeltje had bereikt. Hij had echter ook de mogelijkheid om te kiezen voor remise via zetherhaling, en de kansrijke voortzetting was allesbehalve duidelijk. Ook hier dus een snelle remise.

Langer werd er doorgespeeld in de partij tussen Tim en Arne Moll, maar het evenwicht werd nergens echt doorbroken. Behalve wellicht in de slotzet – als de notatie klopt – maar deze ging nu juist gepaard met een remiseaanbod dat in tijdnood direct werd aangenomen.

Hoewel onze dromen van de koppositie daarmee al snel luchtkastelen bleken was er nog altijd sprake van een gelijke stand. Sterker nog, de stellingen op de overige borden gaven bovendien reden voor voorzichtig optimisme. De meeste HWP’ers hadden een stelling bereikt die op z’n minst gelijkwaardig was. Het enige bord waar dat niet opgaat is dat van Herwig, die met Robin Duson een zeer sterke tegenstander trof. Na 20 zetten was dit krachtsverschil op het bord wel zichtbaar, maar onze man weerde zich kranig.

Zwart staat behoorlijk aangekrant en een goed plan verzinnen is niet zo eenvoudig. Het belangrijkste aangrijpingspunt is de verzwakte structuur, en daar maakt Herwig handig gebruik van: via 1 .. Td6 2. Tb1 La6 3. Kh1 Tad8 voert hij de druk op de structuur van wit op. Dat ontlokt wit de zet 4. Dc2, waarna zwart via Pe2 af kan wikkelen naar een eindspel dat te keepen moet zijn. Hier speelt Herwig echter 4 .. g5, waarna hij na 5. Txc6 in de problemen zit. Ook nu was de partij echter zeker niet voorbij en weet Herwig bij het ingaan van de tijdnoodfase een stelling te bereiken die in ieder geval praktische kansen bood op remise. Helaas ontbreken daarna de zetten en moest Herwig toch zijn vlag strijken.

Jeroen belandde in een ingewikkelde Koningsindiër, waarin hij met wit wel vrijwel de hele partij het beste van het spel heeft gehad. Op het moment dat er geoogst kan worden speelt de tijdnood Jeroen echter heftige parten, en het lukt niet om een eindspel met een kwaliteit minder maar twee pionnen meer te converteren naar winst. De twee pionnen worden geruild tegen de kwaliteit en het resterende eindspel van loper tegen paard, met elk twee pionnen, wordt zonder moeite remise gehouden. Voor het team is dat resultaat inmiddels voldoende, omdat op de overige drie borden al gewonnen is (Collin), of een gewonnen stelling op het bord staat (Roel, Hubrecht).

Collin had zijn potje inmiddels dus al lang en breed gewonnen. Die winst werd in tweeën bewerkstelligd. Eerst kreeg hij een prettig initiatief, waarmee hij een sterke pluspion op veld d6 wist te zetten. Een verdere fout van de tegenstander kon eigenlijk niet uitblijven, en in onderstaande stelling kan Collin het punt snel binnenhalen.

Na 1. Pe7+ Kh8 2. f5 is er geen houden meer aan voor zwart. In plaats daarvan speelde Collin het minder overtuigende 1. Te7, om na .. c4 2. Txd7 gxf5 3. Lc2 Le4 4. Lxe4 fxe4 in een eindspel terecht te komen met alleen zware stukken op het bord. Oké, ook dit staat erg goed voor wit, maar het biedt de tegenstander wel hoop op een resultaat. Die hoop blijkt terecht, want enkele zetten later staat het zo:

Zwart kan met 1. .. Txd6 een van de twee pluspionnen elimineren, en de weg naar winst is nu wel erg wankel geworden. Gelukkig voor Collin, en het team, sloeg zwart met de dame: 1 .. Dxd6. Nu was het wel meteen uit, want na het antwoord 2. Te8+ konden de handen worden geschud.

Roel was op bord 7 bezig een modelpartij af te leveren. We komen erin na 13 zetten, waarin Roel louter Stockfish’ eerste heeft gespeeld – bij sommige voormalig wereldkampioenen zou deze prestatie al snel de uitroep ‘very interesting’ uitlokken, ware het niet dat het merendeel niet achter het bord was verzonnen.

Met zwart aan zet is het duidelijk dat er iets is misgegaan voor wit, en met 1. .. g5 dacht Roel een stuk te gaan winnen. Daarmee wordt echter ook alle uitzicht op een veilige positie van de koning weggegooid, dus dat er nog wel wat te schaken valt is duidelijk. Wit moet vooral bedenken wat de beste manier is om het stuk te geven/offeren voor zoveel mogelijk aanvalskansen. Dat blijkt 2. Lg3 f5 3. Pf6+ Lxf6 4. exf6 f4 5. h4 te zijn, waarna slaan op g3 er inderdaad behoorlijk verdacht uitziet en wit volgens grote vriend Stockfish meer dan genoeg compensatie voor het stuk heeft. Gelukkig is het nou ook weer niet zo makkelijk om dit allemaal vooraf te zien, en speelde wit 2. exf6, waarna zwart met 2 .. Lb4+ 3. Kf1 gxh4 ook een stuk voor komt. De witte stukken ogen nog steeds actief en de zwarte koning staat behoorlijk onveilig, maar nu kunnen alle dreigingen wel verdedigd worden. Een ietwat curieus moment in die verdediging kwam een paar zetten later:

Wit dreigt hier Lh5+ en kan daarmee de zwarte koning permanent in het midden houden. Nog steeds vindt de computer geen doorslaggevende aanval, maar in praktische zin is het handiger zulks te voorkomen. Gelukkig heeft zwart nog een mooie: 1 .. 0-0. Rokeren mag nog, ook na al het voorgaande geweld op de koningsvleugel, en nu zijn de grootste dreigingen definitief uit de lucht. Hoewel de conversie hierna nog wat soepeler had gekund, kwam de zeldzame winst nooit meer in gevaar. Hoe zeldzaam? Welnu, dit is het eerste volle punt van Roel na 11 potjes voor N1 – de 100% remise-score dit jaar is nu ook voorgoed om zeep. Dat belooft nog wat voor het restant van het seizoen.

Hoewel dit verslag niet helemaal de chronologische lijn van de avond volgt, kwam HWP daarmee op een 4-3 voorsprong. Daarmee waren we heel dicht bij een verrassing, want ook op het andere staartbord was Hubrecht zijn sterke tegenstander weg aan het spelen. Helaas ontbreekt de notatie wegens de tijdnood op het kritieke moment, waardoor het lastig achteraf is te bepalen hoe de partij precies gewonnen werd. De uitroep ‘Ohja, die staat gewoon gedekt’ van Hubrechts tegenstander biedt in ieder geval enige aanknoping voor het ontrafelen van dit mysterie.

Daarmee was de 5-3 overwinning een feit, en staat N1 op matchpunten gelijk met de twee andere koplopers Caïssa-Eenhoorn en de Waagtoren. Zij staan beide echter een hele sloot bordpunten voor, waardoor de weg naar het kampioenschap een stuk lastiger is dan het eerste deel van de zin zou doen vermoeden. Maar, zoals de bekende filosoof Laurens ten Dam (hij heeft ook weleens op een fiets gezeten) weleens uitroept: moeilijk kan ook! Te beginnen met de volgende partij op 1 april (echt waar!) tegen Santpoort.

Gedetailleerde uitslagen

	HWP Haarlem N1 (2031)	5 – 3	Caissa Eenhoorn N1 (2116)
1	Tim Mazajchik (2150)	½-½	Arne Moll (2198)
2	Collin Boelhouwer (2162)	1-0	Abel Romkes (2144)
3	Ardjan Langedijk (2015)	½-½	Bas de Boer (2179)
4	Max Merbis (2104)	½-½	Peter Doggers (2152)
5	Herwig Devolder (1969)	0-1	Robin Duson (2193)
6	Jeroen Schoonackers (1970)	½-½	David Verweij (2033)
7	Roel Faber (1925)	1-0	Robbert van Dijkhuizen (1975)
8	Hubrecht van den Brekel (1949)	1-0	Ron Deen (2057)