De animo voor de NHSB bekercompetitie was niet erg groot en al helemaal niet voor een uitje naar Abbekerk op vrijdag de 13e. Maar een grote club als wij zijn behoort dit toernooi niet te laten schieten en zo kon het gebeuren dat uw verslaggever als chauffeur en vierde bordspeler afreisde naar het West-Friese land om het in de eerste voorronde op te nemen tegen Aartswoud.

Max Merbis, Peter Beerens en Herwig Devolder completeerden het viertal. Het scenario was duidelijk. Max en Peter moesten winnen op de eerste twee borden en de klus was geklaard. En zo geschiedde, alleen ging het niet zonder slag of stoot.

Aangekomen in het Dorpshuis, met aan de muur uiteraard een foto van motorsportlegende Wil Hartog, alias de Witte Tornade, de Witte Reus en de grasdroger van Abbekerk, bleek dat dit geheel was gevuld met een vrouwengezelschap. Wat voor een gezelschap was niet helemaal duidelijk, maar toen wij ons kopje koffie stonden te nuttigen begon één van de dames een verhaal van Mies Bouwman voor te dragen. Die van de TV zei ze er nog bij, waardoor de argeloze lezer zou kunnen denken dat de gemiddelde leeftijd van het gezelschap niet al te hoog was. Niets was echter minder waar, want zelfs onze Nestor Max haalde het gemiddelde nog omlaag. Het einde van het verhaal hebben we niet mogen meebeleven, want we werden naar boven geroepen om ons achter de borden te zetten. In een ruimte, die overdag dienst doet als een medisch lab. Wel mooi steriel in ieder geval, maar weinig sfeervol.

Ook bij Aartswoud leefde de NHSB beker kennelijk niet erg, want clubcoryfeeën als Marc Helder en Tobias Hendrikse ontbraken op het wedstrijdformulier. Hierdoor trof Max op bord 1 Sjoerd Kelder. Onderstaande tekst is van de Nestor zelf.

“Max kreeg een prettig initiatief toen zijn tegenstander, met zwart, de dame te vroeg in het spel bracht. Pendelend tussen a5 en h5, bleef de dame ongrijpbaar en meer dan de winst van een onbetekenend pionnetje zat er niet in. Dit had zwart wel zeeën van tijd gekost, en toen hij in tijdnood de bakens probeerde te verzetten, deed hij dat net niet nauwkeurig genoeg. Max verwachtte 25…Tdb8, met druk op de zwakke b-pion, maar er kwam 25…Tdd3!?

Max had gelukkig genoeg tijd, herstelde snel van de schok, en vond een oplossing: 26.Tc15! Da4 27.Pd2!

Dit kost zomaar een kwaliteit. Zwart sloeg het paard en daarna op h3 maar verloor snel in de tegenaanval. Iets beter was slaan op b2 en dan na Dd1+ het paard ophalen, maar het eindspel hoort wit ook te winnen.”

Peter kreeg op bord 2 een gesloten Siciliaan tegen zich. Toen de witspeler, Robin Smit, snel lang rokeerde en Peter het pionoffer op g4 accepteerde sloeg de vlam in de pan. Na 22 zetten, zwart heeft zojuist een paard op d4 genomen, staat de volgende stelling op het bord

Na afloop vroeg ik Peter of wit niet h3 op enig moment had kunnen doen, maar volgens hem kon dat steeds niet. Hier had dat echter wel gekund. Maar als gewone sterveling moet je dan wel zien dat je na 23. h3 Lxg1 24. hxg4 Lf2 je toren moet offeren op h7 om deze enkele zetten weer terug te winnen en vervolgens af te wikkelen naar een (gewonnen) stelling van Dame + loper tegen toren plus twee lichte stukken.

Wit zag dat uiteraard allemaal niet, maar alles beter dan het vervolg 23. Pxd4 Dxd4 24. h3 (nu is het te laat en ook direct verliezend) Pf2 (Peter gaar hier voor pragmatisme en niet voor de mataanval met Pc4) 25 Th2 Pe4 26 De3?? en de stukken kunnen terug in het doosje.

Hiermee was de volgende ronde bereikt en zou het verslag kunnen stoppen, ware het niet dat ook op de borden 3 en 4 genoeg gebeurde.

Om te beginnen bij Frank. Met goed spel – volgens Peter, maar volgens de engines kan het natuurlijk altijd beter – bereik ik onderstaande stelling

Veel wint hier voor zwart, maar het gespeelde 32…Le5 (ik dacht de Dame te vangen) verliest direct. Na 33. Dxh6 drong het tot mij door dat de loper natuurlijk nodig was om h6 te dekken, wat ik natuurlijk de hele tijd wel wist. Vol zelfwalging nog even doorgespeeld. Daarna overwogen om definitief te stoppen met schaken, het medisch lab te verbouwen, voor straf via de Afsluitdijk naar huis te rijden of Max te laten rijden en naar huis te lopen etc etc. Maar uiteindelijk weer bij zinnen gekomen. Ook al omdat mijn tegenstander, Lukas Boots, uiterst meelevend was en omdat er bij Herwig op het bord nog van alles gebeurde.

Bij Herwig, achter de witte stukken, ging het na zet vier van zwart al los. 1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Pc3 Lc5 4. Pxe5 Lxf2+?!. Voor beiden was het hierna improviseren, want ook de zwartspeler, Rik van Ingen, was reeds op onbekend terrein. Hij had gewoon zin in koffiehuisschaak. Nou dat kwam er. Na 20… Dxg5 staat de volgende stelling op het bord

Herwig had het tot nu toe voorbeeldig gespeeld en had hier met 21. h6 groot voordeel kunnen verkrijgen. Het gespeelde 21. De3 verpestte niet veel want na 30…Te8 stond het zo.

En hier speelde Herwig wel 31. h6, terwijl juist hier 31. Lh6 beter was. Maar nog steeds niets aan de hand totdat Herwig in onderstaande stelling de winst volledig laat glippen met 36. Pf5, waar Lf4 nog alle kansen bood

Na het logische 36… Txh6 geeft de engine 0.0 aan. Voor beide heren geen reden om ermee te stoppen. In een knotsgekke uitvluggerfase, die niet meer vastgelegd is, had Herwig waarschijnlijk de winst weer binnen handbereik. Maar spelend op increment liet hij zijn laatste pionnetje slaan, waardoor er te weinig materiaal overbleef voor mat. Remise en een 2½ – 1½ overwinning.

Tijdens de terugreis werd nog even gespeculeerd wie de volgende tegenstander zou worden. Maar het antwoord zal nog even op zich laten wachten, want de laatste twee voorronde matches staan pas in februari gepland. Dit ondanks het ongenoegen van competitieleider Aart Strik, die het allemaal veel te lang vindt duren.

En hoewel de terugreis niet zo lang duurde arriveerden we pas na de klok van enen weer in Haarlem. Het was een enerverende bekeravond.