Zaterdag 3 februari 2024 ontving HWP K3 het hoofdstedelijke Amsterdam West K2, dat samen met ons strijdt om het kampioenschap in de 5e klasse G. Voor de wedstrijd hadden wij een half bordpuntje meer, na de wedstrijd nog steeds.

Berend had na een zwaar toernooi in Wijk aan Zee te kennen gegeven als negende man te willen fungeren. Gelukkig kwam hij wel kijken en gelijk werd hij gepromoveerd tot Tijdelijk Waarnemend Team Leider (TWTL). En dat deed hij fantastisch. Hij maakte foto’s, informeerde de spelers hoe het op de andere borden verging. Helaas had de TWTL geen tijd om de volgende dag een verslag te schrijven. Jammer want zijn vorige verslag met de fraaie titel “In de kelder is het donker” was naar mijn mening fantastisch.

Het tweede was vrij en K4 en K5 speelden een uitwedstrijd. En dan vallen een aantal dingen op:

• Slechts 18 borden dus heerlijk rustig in de grote speelzaal en later in het bargedeelte,
• Edwin, Koos en Frank waren er niet en dus moesten plots anderen de stukken opzetten en later weer opruimen. Dank aan Sjoerd en Richard voor hun hulp. Ik vergeet vast iemand.

De wedstrijdleider sprak alleen Engels. Na de wedstrijd vertelde deze zeer aardige man mij dat hij vrij recent naar Nederland was gekomen en oorspronkelijk uit Sri Lanka kwam. Hij spreekt dus niet alleen Engels maar ook Singhalees en/of Tamil. De brave man heeft de hele middag niets te doen gehad behalve een pen te regelen voor de 1e bordspeler van onze tegenstander en aan dezelfde persoon de bedenktijdtijd na 40 zetten toe te lichten. Verder liep hij minimaal 30.000 stappen die middag door de zaal. Rustig, rondkijkend maar: waarnaar?

Laten we dit keer eens beginnen bij bord acht waar de Teamleider zat (de titel die hij tijdelijk had afgestaan aan de TWTL). Met wit in een obscure variant van het Frans werd hij genadeloos door zijn tegenstander weggespeeld. Twee pionnen achter en dan grapjes makend als: “mijn tegenstander heeft het heel zwaar, hij moet twee pionnen meer verdedigen”. De stelling werd steeds slechter maar plots een witte dame-uitval: een loper werd aangevallen en de pion op g7. Het was makkelijk te verdedigen maar zwart koos voor Kf8 en verloor zijn loper op c5 met schaak. Dat zag hij ook niet want hij speelde een torenzet en etc. Hij gaf direct op. Een cadeautje.

Pieter Jan was ondertussen een kwaliteit achter gekomen en stond heel slecht (zo had de TWTL mij geïnformeerd). Pieter Jan kreeg geen cadeautje.

Sjoerd had een bijzondere opening (speelde met wit). Witte pion op e6 en witte dame op d4 die een toren op h8 aanviel aangezien g7-g6 gespeeld was. Volgens de TWTL waren de andere twee jonkies (spelers onder de 40) in het team goed bezig: Roel pion meer en Wim een prettige stelling.

Dan de oudjes volgens de TWTL (rond half vier): Allard verbruikte veel tijd en had een moeilijke stelling. Jan was in evenwicht. Bart had een complexe stelling waar de TWTL weinig van begreep.

Na een gezonde wandeling kwamen Pieter Jan en ik weer binnen. We betrapten de TWTL bij de biljarters. Dat kon toch niet waar zijn. Trots meldde hij ons dat de jonkies Wim (punt) en Sjoerd (halfje) klaar waren. Binnen zagen we Roel een toreneindspelletje winnen. Zouden we vandaag al een voorschot nemen op het kampioenschap? Helaas, Allard delfde het onderspit en Bart kreeg – na een laatste doch gepareerde truc – een pionnenwals over zich heen. 3½-3½ en alleen Jan was nog aan het spelen.

Een uur lang hield Jan ons in spanning. “Ik heb er wel vertrouwen in”, meende Pieter Jan.

We zaten in het bargedeelte en vernamen regelmatig de stand van zaken. “Hij heeft zojuist e6 gespeeld”. Om de beurt ging iemand de speelzaal in en kwam terug met een laatste update. Pieter Jan kende de stelling en kon het zo vrij goed volgen.

Tussendoor speelden we vluggertjes tegen HWP’s snelschaakkampioen Sjoerd. Wij begrijpen nu waarom Sjoerd kampioen geworden was. Hij won alle potjes van ons.

De updates druppelden over deze zo belangrijke partij voor K3 binnen. Ikzelf durfde niet naar binnen om te kijken. Iemand van K1 zei veel respect voor Jan te hebben die zo aan het vechten was voor ons team.

“Hij heeft zojuist e6 gespeeld”, meldde een van de volgers. “Ik heb er wel vertrouwen in”, meende Pieter Jan. Harry Lips meldde dat Jan het zwaar had en het misschien niet ging redden.

Ondertussen zat Jan, de hoop van K3, met zwart te zwoegen, pionnetje minder, een witte toren die geparkeerd stond op b2, een zwarte loper op a8 die helemaal naar h1 kon kijken. Wim kwam ons opbeuren, “het gaat nu beter” waarna hij eraan toevoegde dat Jan nog steeds iets minder stond volgens hem.

Eén keer ging ik toch zelf in de zaal kijken. Het was stil. Een paar spelers van K1 waren bezig en achteraan rechts zat Jan. De referee wandelde zijn rondjes. Jan’s stelling zag er niet goed uit. Hij wreef zijn rechterhand over zijn kin en dacht na. Wit had een pion op b7 en Jan’s toren op b8 moest deze tegenhouden. Het zag er niet goed uit, vond ik. Jan liet zijn kin los en hief de rechterhand boven het bord. Ik schrok. Was Jan de stukken aan het bezweren? Snel liep ik de zaal uit richting bargedeelte.

De TWLT bracht geen helderheid in de zaak. Het witte paard blokkeerde op e4 de mooie lange diagonaal van de loper op a8 en werd prompt geruild door Jan. De koppies van de Witte Paarden stonden strak. Er verdwenen nog een paar pionnen van het bord, een dubbel toreneindspel verscheen op het bord. De klok tikte verder, de torens werden heen en weer geschoven over het bord geschoven, koningen wandelde om pionnen heen, handen werden geschud, remise. Jan heeft een titanenstrijd geleverd en was overeind gebleven. Hiermee heeft hij de hoop van K3 op promotie levend gehouden.

Hulde voor Jan’s uithoudings- en doorzettingsvermogen en “wie weet” voor zijn bezweringen.

De jonkies scoorden 2,5 uit 3. De oudjes slechts 1,5 uit 5. Zie daar, de jeugd heeft de toekomst.

En dankzij deze remise blijven we samen met Amsterdam West 2 strijden om de promotie.

Dank aan de TWTL voor het tijdelijk waarnemen van mijn taak als Teamleider en PJ voor enkele zinnetjes in bovenstaande.