Deze gevleugelde uitspraak herkent iedere schaker wel. Soms weerspiegelt het een overwinning, maar meestal geeft het blijk van een grote teleurstelling in eigen kunnen. Zo ook afgelopen maandag tegen Wijker Toren-N2, welk team overigens zo sportief was om deze wedstrijd mogelijk te maken op de maandagavond in plaats van onze reguliere speelavond op de dinsdag.

Dat deze wedstrijd niet zo maar een wedstrijd was, was voor eenieder duidelijk. Het degradatiespook waarde rond nadat de eerste drie wedstrijden verloren waren gegaan. De positie, stijf onderaan in klasse 1B van de NHSB, noopte de teamleider tot het opstellen van Herwig Devolder en Frank Homburg.

Na ruim een uur spelen zag het er best wel florissant uit voor de thuisploeg. Bijna alle HWP-spelers stonden redelijk goed en sommige hadden zelfs een betere stelling  verkregen.

Dit resulteerde in de eerste overwinning van Kir Teo. Kir speelde aan bord 6 en wist een pionnetje mee te snoepen nadat zijn tegenstander zijn dame had gedirigeerd naar een verre uithoek van het bord. Tja, dat ene zetje… Kir wikkelde af naar een gewonnen eindspel waarna zijn tegenstander de pijp aan Maarten gaf. (De partij is hier na te spelen, met commentaar van Kir.)

De tweede speler die een resultaat liet bijschrijven was Bart de Valk aan bord 8. In de opening had Bart een prachtpion op e5 en op het moment dat de partij in een beslissende fase terecht kwam overzag Bart het verlies van een loper tegen twee pionnen. Tja, dat ene zetje…

Dit was een behoorlijke streep door de rekening en het strafbankje bij de garderobe viel hem ten deel. In plaats van 2-0 was het nu 1-1.

Frank Homburg deed wat van hem werd verwacht. Aan bord 7 voerde hij de druk verder op met twee prachtige lopers. Door deze druk kwam zijn tegenstander behoorlijk in tijdnood en verloor een belangrijke pion op d4 en tevens de partij.

Enno Noordhoff aan bord 1 leek de gehele partij onder controle te hebben, ondank alle schermutselingen op de damevleugel. Enno trok maar liefst een half uur bedenktijd uit voor de zet c5 x b4. Zijn tegenstander gebruikte na de zet Lg7-h6 zoveel bedenktijd dat hij door zijn vlag ging. Tja, dat ene zetje…

Tussenstand 3-1, dus het was nog mogelijk, hoewel de overige borden het voordeel van de opening langzaam aan het verspelen waren.

Herwig Devolder, spelend aan bord 4, had een pion geofferd voor spel. Echter zijn tegenstander speelde geraffineerd waardoor van veel voordeel geen sprake kon zijn. Gaandeweg kreeg Herwig een pion op a6 en kon hij in wederzijdse tijdnood een pion op a7 verschalken. Tja, dat ene zetje… Tussenstand 4-1 en we hadden nog maar een halfje nodig voor de overwinning.

Jan Seeleman aan bord 2, ook hij zat in vreselijke tijdnood, had een eindspel met dames en lopers van ongelijke kleur. “Als ik nou dat ene zetje had gedaan”, was het commentaar van Jan, “dan had ik het nog remise kunnen maken.” Tja, dat ene zetje… Vakkundig schoof Jan zijn tegenstander de partij naar een gewonnen stelling. Tussenstand 4-2. Nog twee spelers te gaan.

Adrie Pancras aan bord 5 had openingsvoordeel verkregen maar zijn tegenstander wist in het middenspel een belangrijke pion op e4 te veroveren en terugslaan behoorde niet tot de mogelijkheden vanwege mat op g7 of d8. Adrie probeerde nog met Df4 de boel te redden maar dat bleek een uitzichtloze zaak. Tja, dat ene zetje… Tussenstand 4-3 en onze hoop was gevestigd op Harrie van der Peet.

Harrie had ’s middags aangegeven dat hij er zin in had. Diezelfde middag had hij enkele problemen opgelost en dat huzarenstukje wilde hij ’s avonds herhalen. Op bord 3 en een tegenstander die 100 Elo-punten meer heeft, bleek dit een schier onmogelijke opgave. Voor wat betreft de uitspraak Tja, dat ene zetje…: dat geldt niet voor Harrie. Hij is op slinkse wijze door zijn tegenstander naar een nederlaag toegespeeld. Het zetje is dus voor Harrie, maar dan als steuntje in zijn rug. Eindstand 4-4.

Handhaving kan wellicht nog, maar dan moeten de laatste drie wedstrijden gewonnen worden.

Voor nu, alle spelers dank voor hun inzet!

Persoonlijke uitslagen

Enno Noordhoff               2002   – Paul Spruit                          1997                     1-0

Jan Seeleman                    1883 –  Dennis Bruyn                     1957                     0-1

Harrie van der Peet         1796 – Wim Rakhorst                   1878                     0-1

Herwig Devolder              –     – Camile Hol                          1899                     1-0

Adrie Pancras                    1755 – Stefan Jorritsma               1750                     0-1

Kir Teo                                  1743 – Hans Wiemerink               1779                     1-0

Frank Homburg                1826 – Roel de Haan                     1276                     1-0

Bart de Valk                       1770 – Cornelis Meems               1679                     0-1

Gemiddelde rating          1825  – 1777                     4-4