In de voorbeschouwing op de tweede seizoenshelft op schaaksite.nl wisten ze het allemaal zo net nog niet, of ze hun geld wel zouden inzetten op koploper HWP Haarlem in het treffen tegen rodelantaarndrager De Waagtoren. Nu beschikt niet iedereen over een Glazen Bol, maar de overtuiging waarmee ons eerste de Alkmaarders met 6,5-3,5 naar huis stuurde, liet weinig aan duidelijkheid te wensen over. De machine dendert maar door.
Was het gouden kwartet Loek, Rik, Babak en Collin in de vorige drie rondes goed voor 12 bordpunten, deze keer bleef de teller steken op 2 uit 4. Maar daar hadden de Waagtorenaars wel hun sterkste krachten voor nodig, en dat betekende dat het verschil deze keer bij de gewone stervelingen werd gemaakt. De rest van het team stapte uit de schaduw en stond slechts drie halfjes af.
Babak had de pech dat hij voor de tweede keer met zwart gekoppeld werd aan Dimitri Reinderman. De vorige keer sleepte hij knap een remise in de wacht, maar nu ging hij er hard af. In een eenzijdige strijd was de interessantste vraag misschien nog wel hoe op een overvol bord in vredesnaam die zwarte toren op h2 beland was.
Chenwu stelde daar snel iets tegenover aan de hand van een masterclass positiespel. De jeugd van tegenwoordig schuwt het niet om vroegtijdig de dames van het bord te laten verdwijnen om eens lekker een eindspelletje te gaan melken. Tegen een tegenstander die zeeƫn van tijd verslond, boekte Chenwu ook nu weer vooruitgang met diepzinnige manoeuvres. Toch kwam er een tegenkans als zwart hier:
maar 21…Pb4! gespeeld zou hebben. Chenwu had het wel gezien, en had ook zijn reactie al klaar: 22.Pa1. Tja, tuurlijk. Logisch.
Gelukkig speelde zwart 21…Td6?!, niet de beste, maar nog niets in vergelijking met de bok 22.Pd2 Pb8?
Na 23.Pc4 was het klaar:
Na het gespeelde 23…Tc6 24.b3 Lb5 25.Lf3 verliest zwart een kwaliteit, maar na een andere torenzet was Lxb6 gekomen.
Rob had op dat moment al mat gezet na een overtuigende aanvalspartij.
Met zijn laatste zet schuift wit zijn intenties (offeren op h6) bepaald niet onder stoelen of banken. Er is echter verrassend weinig tegen te beginnen, en een tegenoffensief op de damevleugel was in geen velden of wegen te bekennen.
Enkele zetten voor de tijdcontrole stond het zo:
Niet dat het hier nog spannend is, maar het mat na 35…fxg5 36.Txe5+ Kd6(?) 37.Pd3 gxh4 38.c5
is te fraai om niet even te laten zien. En natuurlijk altijd hulde voor de tegenstander die de matzet laat uitvoeren.
Na deze eerste beschietingen bleef het een tijdje stil op het scorebord, maar spannend werd het nooit omdat (behalve Babak) alleen FM Rini minder heeft gestaan, er bij de rest geen vuiltje aan de lucht was en Bart al zo goed als gewonnen stond.
De teamcaptain had het gevoel dat zwarts 11…e5 onmogelijk zonder consequenties kon blijven. Maar in tegenstelling tot de grijpgrage klauwtjes bij de analyse, van clubgenoten die wel even laten zien hoe het moet, moesten alle overwegingen (1x slaan op d5, 2x slaan op d5, wel of niet slaan op e5, eerst op d5 en dan op e5 of andersom, etc. etc.) uit het immer aftakelende hoofd gedaan worden.
Wonder boven wonder koos Bart de voortzetting die de goedkeuring van de engines kan wegdragen: 12.cxd5 cxd5 13.exd5 exd4 14.Pc4! Pb6
15.Pxd6! Dxd6 16.Lf4 Dxd5 17.Pxd4
Wars van ieder materialisme gespeeld, en wit blijft over met een vorstelijk loperpaar tegen een armetierige evenknie op c8. Dit kostte zwart een pion en dat bleek voldoende voor de winst. Bart bereikte daarmee en passant een mijlpaal door als eerste HWP’er in de geschiedenis 100 punten in de KNSB te scoren: de teller staat, als we goed geteld hebben, op 100 en een half uit 153 (zie de eeuwige KNSB-lijst).
Wie een stuk minder punten haalt in wedstrijden van HWP, is Frank van Tellingen (in aanbouw: zoek je favoriete tegenstander). Hoewel hij de ban dit seizoen brak met een prachtige overwinning op Rik voor de beker, stond zijn score in KNSB-ontmoetingen met HWP op zegge en schrijve nul punten uit vijf partijen. Daarom probeerde hij het in poging 6 maar tegen Loek van Wely, en het moet gezegd, hij kwam een heel eind. Heel onkarakteristiek was wel dat Loek hier:
26…Lxf2+ miste, waardoor hij er in het eindspel nog flink aan moest trekken.
De witspeler heeft hier nog wel iets te bewijzen voordat een GM zijn pogingen staakt, maar remise is op zich binnen handbereik. Dan moet echter wel eerst een gaatje gemaakt worden. Na 34.Td2?? Txc4 was de rest van het eindspel een kolfje naar Loeks hand.
De twee resterende mannen van het gouden kwartet speelden rimpelloze remises. De partij van Collin begon nog wel spannend:
In deze symmetrische structuur waarin nog van alles kan gebeuren, heeft wit feitelijk een tempo meer, maar de witspeler zette weinig doortastend voort en deed eigenlijk niets om aanspraak te maken op de overwinning.
Bij Rik gebeurde iets meer: er was naar verluidt zelfs sprake van een kleine onnauwkeurigheid, maar laten we niet te snel in paniek raken over de vorm van ons toptalent. Een correcte remise in het teambelang: niets mis mee.
Datzelfde geldt voor Chris, die er zelf van baalt dat hij zo vaak remise speelt, maar intussen wel de sterkste spelers van de tegenstander onschadelijk maakt. Tegen IM De Rover kwam hij uitstekend uit de opening, maar miste hij een kansrijke voortzetting, waarna het evenwicht hersteld was. Uiteindelijk was remise ook hier in het teambelang prima, al ziet de engine nog wel aanleiding om door te spelen:
Hier kwam 43…Df5 (lees: “ik wil ermee stoppen” 44.Ka1 (“ok, zullen we er maar mee stoppen?”) 44…Dg4 (“laten we ermee stoppen”) en de handen werden geschud. Stockfish ziet echter wel heil in 44.Dxb5 Dxf4 45.Dxa4 Dxe5 46.Dxc4 Dxh5 47.a4
en we hebben potentieel een eindspel met acht dames in het verschiet, waarin wit wel duidelijk in het voordeel is (veiliger was daarom geweest 43…Dd1 vanuit de eerste stelling). Enfin, nergens voor nodig dit soort gekkigheid, want de overwinning was al binnen.
Zoals gezegd kwam naast Babak alleen FM Rini in de problemen. Hij mocht ‘voor de zoveelste keer’ tegen Arlette van Weersel en de laatste hardhandige nederlaag lag nog vers in het geheugen. Deze keer ging het iets beter, maar Rini gunde Arlette wel het loperpaar, wat haar een structureel overwicht opleverde. Na vijf uur spelen zag zij echter geen winstplan en werd de vrede getekend.
Daarmee mocht Richard zijn handjes dichtknijpen, want laten we voorzichtig stellen dat onder het juk van de GM een HWP’er hier met wit waarschijnlijk door had moeten spelen.
Terwijl in het bargedeelte het gerstennat intussen rijkelijk vloeide, was aankomend FM Tim nog als enige aan het ploeteren in een toreneindspel. Zijn partij begon met een principiƫle strijd om veld e5, en toen Tim die in zijn voordeel beslecht had, nam hij de touwtjes in handen. Achteraf veelbesproken was het Kc3-moment, uiteraard op zet 40.
Zich veilig wanend koos Tim hier voor 40…Kxb5 en achteraf vervloekte hij zichzelf dat hij geen 40…Kc3 had gespeeld. Loek dacht er het zijne van en gaf de voorkeur aan 40…Ta2, wat inderdaad overtuigender is omdat je na 40…Kc3 41.Tg6 alsnog 41…Tb2 moet zien te vinden (41…Ta2 is hier blijkbaar niet genoeg na 42.Tc6+ Kd3 43.Kc1).
Met Tim dachten echter alle leken dat het eindspel na 40…Kxb5 41.Txd4 Txg2 eenvoudig gewonnen moest zijn voor zwart. Zwart wint immers de a-pion ten koste van zijn eigen h-pion, en daarna moet het met 2 tegen 0 op de damevleugel toch uit zijn.
Maar met 50…Kb5? geeft zwart hier de winst weg. Na 51.h7 kan de zwarte koning niet meer spelen: naar de a- of c-lijn betekent schaak en wit haalt een dame; naar voren betekent Tb8 Txh7 Txb6. Zulks geschiedde en dus werd het remise.
Echter, niemand had in de smiezen dat zwart hier nog steeds gewonnen staat als hij gewoon zijn pionnen opspeelt, en zijn koning op a7 posteert zodra wit h6-h7 speelt. Dan kan de witte toren namelijk niet meer spelen, en ook als de zwarte pionnen verder gevorderd zijn, kan wit ze niet aanvallen met bijvoorbeeld Tg8-g4, omdat zwart na Tg8 Txh7 Tg4 met Tb7 kan dekken. Daarom moet de koning ook naar a7 en niet naar b7.
Lang verhaal kort: bij de volgende training van Loek, op 4 maart in de Sociƫteit (meld je aan), moeten we het over toreneindspelen hebben.
Bij de Italiaan kwamen we erachter dat concurrent CaĆÆssa van concurrent CaĆÆssa had verloren. Dat was op zich geen verrassing, aangezien ze tegen elkaar moesten, maar gevolg is wel dat we nu twee matchpunten en een sloot bordpunten los staan van de rest. Dit begint echt ergens op te lijken.
Een dag later ving de voorbereiding op ronde 7 alweer aan met een straf hardlooprondje door het Kennemerland, onder aanvoering van onze GM. Voor wie het niet weet: een vast doch groeiend groepje HWP’ers loopt elke zondagochtend, weer of geen weer, 15 kilometer hard, en deze keer voor het eerst met een grootmeester in ons midden. Het loopje was trouwens hard nodig, want het was nog lang gezellig op zaterdagavond en -nacht, en we moeten natuurlijk nog wel even scherp en fit blijven.
Gedetailleerde uitslagen
| HWP Haarlem K1 (2273) | 6.5 – 3.5 | De Waagtoren K1 (2195) | |
|---|---|---|---|
| 1 |  GM Loek van Wely (2610) | 1-0 | FM Frank van Tellingen (2274) |
| 2 |  CM Christopher Brookes (2250) | Ā½-Ā½ | IM Yong Hoon de Rover (2322) |
| 3 |  FM Babak Tondivar (2335) | 0-1 | GM Dimitri Reinderman (2518) |
| 4 |  Rik van Rootselaar (2258) | Ā½-Ā½ | Danny de Ruiter (2237) |
| 5 |  Collin Boelhouwer (2193) | Ā½-Ā½ | Frank Agter (2259) |
| 6 |  FM Bart Gijswijt (2300) | 1-0 | Michael van Liempt (2106) |
| 7 |  FM Rini Duijn (2186) | Ā½-Ā½ | WIM Arlette van Weersel (2138) |
| 8 |  Chenwu Zhu (2231) | 1-0 | Daan Geerke (2044) |
| 9 |  Tim Mazajchik (2204) | Ā½-Ā½ | Guido van Hesselingen (2075) |
| 10 |  Rob Duijn (2167) | 1-0 | Tycho Bakker (1976) |
