Waar op 24 september menig trouwe bezoeker van de HWP-clubavond, zeker zij die hun schaakactiviteiten tot de dinsdag beperken, nog vragend om zich heen keek bij zoveel toeloop van ogenschijnlijk nieuwe leden, voelden de wedstrijden om het clubkampioenschap nieuwe stijl in de tweede ronde al een stuk vertrouwder aan.

De voortekenen voor een mooie schaakavond waren gunstig: de goede uitslagen in de eerste ronden van de externe, het enthousiasme waarmee sommigen uitkeken naar het treffen met teamgenoten en waarmee anderen het takenbordje van de wedstrijdleider poogden te verlichten door de indeling zelf maar te gaan doen: aan alles bleek dat eenieder er zin in had.

Daarbij helpt ook mee dat het Zwitsers systeem in een competitie met relatief weinig Elo-verschil tussen de sterkste en zwakste speler al in de tweede ronde ons vaak aan interessante en min of meer gelijkwaardige tegenstanders koppelde. Waar het Elo-verschil in de eerste ronde vaak dusdanig groot was dat er van echte verrassingen nauwelijks sprake kon zijn, in deze tweede ronde waren er dus vooral veel evenwichtige partijen te bespeuren. Dat blijkt ook uit het aantal remises: in de eerste ronde was dat er maar ééntje – en bovendien een verrassende, namelijk Chenwu die ratingfavoriet Bart op remise hield – in deze tweede ronde bleef de teller bij zes partijen op een gelijkspel steken.

Daarvan was onder meer sprake in de partij van Roel tegen Daan. Beide spelers leken redelijk bekend met de openingszetten, maar na een iets te snelle poging tot afruilen in het centrum kon Roel voordeel behalen. Deze ene kans werd gemist, de stukken verdwenen van het bord, en in het eindspel van toren + loper tegen toren + paard viel weinig eer meer te behalen.

Datzelfde lot was ook de partij van Jeroen tegen Bart beschoren, maar via een ietwat verschillende weg. Na een rustige openingsopzet van beide partijen kijkt Jeroen met de witte stukken tegen een prettige stelling aan: het ruimte-overwicht geeft hem de mogelijkheden het spel te bepalen.

Wit heeft zoals gezegd een voordeeltje en kan er bijvoorbeeld voor kiezen dat uit te melken met rustige zetten als Tfe1. Jeroen heeft echter andere plannen en besluit na 16 cxd5 cxd5 tot het interessante stukoffer 17 Pf5!? Objectief niet de beste voortzetting, maar zeker ook niet slecht en de complicaties zien er op het oog goed uit voor wit. Na het verplichte 17 .. exf5 vervolgde Jeroen met 18 Pxd5.

Het paard oogt dominant, maar zwart heeft het sterke 18…Dxd5! en zou daarmee na 19 Dxd5 Lxd3 drie stukken voor de dame en een pion hebben gewonnen met een lastig te spelen stelling als gevolg, die iets beter staat voor zwart. Die optie hadden beiden echter zowel tijdens de partij als in de analyse achteraf gemist, en na het wel gespeelde 18 .. Lg5 19 Tc7 moest Bart het stuk teruggeven met 19…Pxe5, waarna dameruil volgde en de partij redelijk snel in een toreneindspel terechtkwam waar remise onvermijdelijk was.

Als er van de tien partijen zes remise zijn, dan volgt logischerwijs dat er ook vier beslissingen zijn gevallen. Dat begon in de partij van Mink tegen Hubrecht. Exacte zetten heeft de schrijver dezes niet, maar het leek erop dat Hubrecht met zwart goed uit de opening was gekomen. In het middenspel ging zijn paard echter aan de wandel op de helft van Mink en werd daar het slachtoffer van een gemeen vorkje, waarmee Mink de waarde van de Catalaanse loper mooi illustreerde.

Het zoet van de overwinning proefde ook Ardjan in zijn partij tegen Harry. Na een complex, maar door beide partijen toch prima gespeelde opening weet Ardjan goed af te ruilen naar een toreneindspel met veel onbalans: wit heeft een pionnenmeerderheid op de damevleugel, zwart op de koningsvleugel. Wit heeft een loper, zwart een paard. En beide partijen hebben weliswaar twee torens, maar die van wit staan sterker dan die van zwart. Kijk maar naar deze stelling na de 28^e zet van wit:

Gezien wit de actievere torens heeft, met de halfopen d-lijn voor het grijpen, en de loper in zo’n eindspel met spel op beide vleugels vaak sterker is dan een paard is dit eindspel ondanks het materiële evenwicht erg lastig te spelen met zwart. Na 28…Tab8 29 c4 Pf4 30 c5 Tfc8 31 b4 Tc7 staat niets verdubbelen op de d-lijn meer in de weg. Het zwarte paard oogt op f4 in eerste instantie goed, maar staat in feite onhandig en kan zich niet goed terug manoeuvreren.

Na verder gewiekst spel weet Ardjan de stelling te converteren naar winst, en de slotstelling illustreert duidelijk het voordeel van de loper in zo’n eindspel met pionnen op beide vleugels:

Ardjan heeft zojuist 44.h5 gespeeld, wat Harry noopte tot opgave.

Tot slot nog twee krakers bovenaan de ranglijst: Chris tegen Collin mochten voorlopig uitmaken wie de beste C-speler van HWP is (al krijgt Chenwu later deze competitie vast ook kansen om zich in de debatten te mengen). Ook hier vanuit de opening een moeilijke stelling waarin beide koningen onder vuur kwamen te liggen: die van Collin ongerokeerd, die van Chris op de damezijde. Cruciaal bij dit type stellingen is de timing van de pionnenopmars. Collin gaat daarin iets te voortvarend te werk, verliest een pionnetje, en van compensatie in de vorm van open lijnen is eigenlijk geen sprake. Als Chris aan zijn eigen aanval toekomt moet Collin noodgedwongen dames ruilen. In het eindspel heeft Chris drie verbonden vrijpionnen tegen twee verbonden vrijpionnen voor Collin. Gezien ook de stukken van Chris wat actiever ogen is er geen redden meer aan, en mag Chris zich dus voorlopig tot beste C-man van HWP kronen.

En dan ten slotte nog de partij van Richard tegen regerend clubkampioen Tim. De publicatie van de paringen lokten bij Richard al een enthousiaste kreet uit dat hij het nu tegen dé clubkampioen mocht opnemen, en Tim keek er vast naar uit om nu ook in de interne tegen een echt HELE goede schaker te mogen spelen. Ik heb er niet veel van meegekregen, maar Tim werd in een eindspel met een slechte loper tegen een dominant Wit Paard steeds verder in het hoekje weggedrukt tot verlies onafwendbaar werd.

Twee rondes gespeeld dus, en het partijverloop tot nu toe belooft een zeer spannend vervolg van deze nieuwe strijd om het clubkampioenschap. Voorlopig vinden we Chris en Richard terug op de bovenste plaatsen, maar de andere deelnemers zullen staan te popelen om aan die stoelpoten te zagen. Dat kan weer als we verder gaan, op 26 november!

Bekijk de uitslagen en stand