De kampioenen van HWP K1 hebben aan hun sportieve plicht voldaan met een zakelijke 6-4 overwinning op LSG K2. Het was de eerste overwinning van het eerste tegen een team van LSG in ruim vijftien jaar tijd, maar gelukkig mogen we volgend jaar alweer tegen de Leidenaren, dan tegen hun eerste, om dit succes een passend vervolg te geven.

Het gevaar van vroegtijdig kampioen worden is altijd dat alle energie onmiddellijk uit het team vloeit. Ook ons eerste team bleek niet immuun voor dit soort sterallures, want hele en halve smoezen als “ik ben prof”, “ik zit in Japan” en “mijn cavia heeft een burnout” werden aangevoerd om de verplichtingen in de slotronde te ontlopen.

Van deze lieden was het alleen de prof die eigenhandig voor een vervanger zorgde. Zodoende verscheen niet meneer maar mevrouw Van Wely aan de start in het Leidse Denksportcentrum. Dat Lorena, want over haar hebben we het, het achter het bord niet kon bolwerken, mocht de pret eigenlijk niet drukken. In de eerste plaats zorgde Lorena’s invalbeurt ervoor dat we onze invallers niet uit K2 en K3 hoefden te halen. Gevolg: K2 kampioen en K3 kampioen. Ten tweede was het een goede test om te kijken of de kinderen zich kunnen vermaken als paps en mams een partijtje aan het schaken zijn. Test geslaagd, zeggen we met een schuin oog op het komende seizoen, al is het natuurlijk de vraag hoe pedagogisch verantwoord het is om je kinderen een halve middag met FM Rini in één ruimte te laten doorbrengen.

Dit onvoorziene gezelschap was het gevolg van het feit dat er ook voor LSG niets meer op het spel stond. Het was nog geen half 2 en de stukken bij Rini verdwenen alweer in het doosje. Tegenstander IM Wiersma had er dit seizoen zeven partijen op zitten, speelde zeven keer remise, liet wat kansberekening los op zijn prestaties, stelde tevens vast dat hij tegenover de aanstaande clubkampioen van HWP Haarlem zat en besloot derhalve na een zet of 10 de zetten te herhalen – net als Rini overigens.

Zo kon Rini zich opmaken voor een middagje teamleiderschap – zijn favoriete rol – maar drie minuten later kwam broer Rob al aan bij de enige echte teamleider: hij had remise aangeboden gekregen. Nog geen vijf minuten later Chenwu: ik krijg remise aangeboden. Rini in geen velden of wegen te bekennen, maar omdat we om des keizers baard dan wel de kat zijn viool speelden, mocht iedereen het zelf weten. Chenwu nam de remise aan; Rob speelde nog een tijd door, maar het evenwicht in zijn partij werd de rest van de middag ogenschijnlijk niet verbroken.

Omdat ook Chris (Japan) en Collin (overspannen cavia) verstek lieten gaan, hadden we naast die uit El Salvador nog een invaller nodig, en die haalden we, tekenend voor de ontwikkeling waarin onze club zich bevindt, ook uit het buitenland. Vlaming Herwig beleefde toch wel de dag van zijn leven: het schaken was “zwaar maar plezant”, maar vooral in de nazit was het mooi om te zien hoe de sympathieke Belg gepassioneerd een stevige impuls gaf aan de economie van zijn vaderland. Vooral de aandelen Grimbergen en Westmalle zullen weer flink in waarde gestegen zijn, overigens niet in de laatste plaats dankzij de steun van Hubrecht, de kampioenscoach van K2 die, laten we zeggen, niet alleen dronken van geluk was.

Hoewel Herwig wat minder uit de opening kwam, waren de problemen te overzien, en met een gepointeerd pionoffer wist hij zijn stukken te activeren en meer dan voldoende compensatie te realiseren.

Hier staat zwart in feite zelfs beter omdat wit niets kan ondernemen, maar genoeg voor de winst was het niet. Niettemin een zeer verdienstelijk debuut; dat (schaken en bier) smaakt naar meer!

Een tegenvaller was dat Babak zich rond de tijdcontrole heel lelijk verslikte in gewonnen stelling. In het middenspel kon hij kiezen voor een prima stelling of verdedigen met een stuk meer, en omdat hij zag dat alles onder controle was, koos hij voor dat laatste. De taxatie was correct, maar uitgerekend toen Babak de schaapjes op het droge had, maakte hij een zeer onkarakteristieke blunder die hem onmiddellijk tot overgave dwong.

Hiertegenover stond een gelukje bij Jan-Willem. In een gelijkstaand middenspel had die door een onopgemerkte wending een stuk verloren, maar hij kon nog een beetje doorklieren. Dat leidde tot succes toen zwart hier

31…Dh5 speelde, waar 31…Dg6 aangewezen was. De tekstzet is niet onlogisch: dekt veld e8, valt g5 aan en beoogt met Td1 de torens te ruilen. Dat was echter buiten 32.g6! gerekend:

Td1 faalt nu ineens op De8, er dreigt T (of D)e8 met mat en de pion is ook giftig, want 32…Dxg6 33.Dh4+ en de toren valt. Zwart moet het nu hebben van 32…Le6 of 32…b5, allebei geen voor de hand liggende zetten en zwart staat allang niet meer gewonnen. Maar 32…Ld7?? was het zeker niet: na 33.Dxd7! kon zwart opgeven.

Resteren de drie topborden, waar nog wel ergens om gespeeld werd: Rik kon bij winst namelijk topscorer van de klasse worden. Daarom koos hij met zwart in onderstaande nogal complexe stelling

niet voor 18…Lxc3 “want ik had gezien dat dat remise is” – niet alleen de woorden van Rik maar ook van Stockfish, al is de vraag of Rik ook tot de evaluatie 0.00 kwam op basis van de variant 18…Lxc3 19.hxg4 Lxe1 20.Dxh6 Lxg4 21.Pxg6 fxg6 22.Dxg6+. Na 18…bxc5 bleef het ingewikkeld, maar de witspeler had weinig tijd en ging enkele zetten later in de fout:

22.e3? stond 22…Txe4 toe, waarna 23.Pxe4 het er niet beter op maakte. Toch was het nog even schrikken na 23…Pf3+ 24.Kg2 (na ruilen op f3 gaat wit mat over de witte velden) 24…Lh3+ 25.Kh1 (25.Kxf3 Dg4 mat)

want hier wint alles, zelfs het door Bart geopperde 25…Lf1, maar na 25…Pxh4 26.gxh4 Dg4 bleek wit nog 27.f4 te hebben. De hartverzakking was echter van korte duur, want zwart wint nog altijd makkelijk, en zo voltooide Rik zijn eerste seizoen voor HWP met een waanzinnige 8½ uit 9.

Met nog twee partijen te gaan bij een gelijke stand kon de overwinning ons moeilijk nog ontgaan, want Bart en Tim waren beiden bezig een winnend eindspel te converteren. Vooral de tegenstander van Bart moet een vervelende middag gehad hebben: je verheugen op een topgrootmeester, dan tegen Gijswijt moeten en vervolgens een heel vervelend eindspel moeten verdedigen.

Hier had Bart zijn winstpogingen al bijna gestaakt, maar na 22.Tc3! heeft zwart toch wat problemen op te lossen, want a5 en b7 zijn structureel zwak en 22…Tac8, met het idee 23.Dxa5 Tc5, werkt niet vanwege 24.Txc5 Txc5 en wit heeft zowel 25.Dd2 als 25.Da8+. Na 22…Dd7 (volgens de engines de beste zet) werden de dames geruild, maar dat leverde wit de c-lijn en vervelende druk op de zwakke pionnen op. Toen ook de lopers eraf gingen, was zwart veroordeeld tot passief verdedigen:

Uiteindelijk was de a-pion onhoudbaar, en in het resterende eindspel:

had wit een simpel plan waar weinig tegen te beginnen viel: koning naar de damevleugel en de pionnen naar voren duwen. Met dank aan de toreneindspeltraining van Loek speelde Bart het onberispelijk uit.

Ook bij Tim was de conversie uitstekend, al vonden de uitgehongerde omstanders het wat lang duren. Eerder op de dag was Tim ongebruikelijk vroeg op onontgonnen terrein beland, maar dat ging hem prima af en het was voor de verandering zijn tegenstander die het meest in gepeins verzonken was.

Hier, waar 18…La6 aangewezen is, koos die door alle geesten verlaten voor 18…e4?!. Wellicht vanwege de cheapo 19.dxe4 La6 (en zelfs dat is blijkbaar prima voor wit na 20.Txa5 Lxc4 21.Txa8+ Kf7 22.e5! en we hadden wellicht een paar uur eerder kunnen eten), maar na 19.Te1 verloor zwart geruisloos een pion in slechte stelling. Tim wikkelde af naar een eindspel met nog meer pionnen voorsprong, maar wel ongelijke lopers. Dan duurt het vaak lang, maar de uitslag kwam nooit in gevaar. De eindstelling spreekt boekdelen:

De h-pion wacht de heerlijkheid aan de overkant van het bord.

Heerlijkheid was er ook bij de Indiër achteraf, toen inmiddels duidelijk was dat het tweede zijn missie volbracht had, en de stunt van het derde in de maak was. De beelden van de uitzinnige menigte in Het Pakhuis (een Haarlems rugbyteam bleek ook een kampioenschap in de wacht te hebben gesleept) werden met gejuich ontvangen.

Wat een seizoen was dit. Maar laten we er ook maar flink van genieten, want de kans dat de eerste drie teams volgend jaar, of ook maar dit mensenleven, nog een keer kampioen worden, is niet bijster groot (zij het natuurlijk niet uitgesloten).

Gedetailleerde uitslagen

	LSG Leiden K2 (2191)	4 – 6	HWP Haarlem K1 (2188)
1	Marnix Hofman (2248)	0-1	FM Bart Gijswijt (2312)
2	Richard Schelvis (2168)	0-1	Rik van Rootselaar (2279)
3	FM Michiel van Wissen (2229)	0-1	Tim Mazajchik (2152)
4	Alexander Polak (2186)	1-0	FM Babak Tondivar (2326)
5	IM Eelke Wiersma (2253)	½-½	FM Rini Duijn (2154)
6	FM Raoul van Ketel (2185)	½-½	Chenwu Zhu (2258)
7	Kedem Gutkind (2177)	0-1	Jan-Willem van Prooijen (2140)
8	FM Wim Heemskerk (2162)	½-½	Rob Duijn (2179)
9	Bram van der Velden (2177)	1-0	WIM Lorena Zepeda (2126)
10	Andrés Presa Villa (2129)	½-½	Herwig Devolder (1953)