Het was rustig in het Denksportcentrum, zaterdag de 16e december. Waar we gewend zijn met 5 teams thuis te spelen stonden nu enkel thuiswedstrijden van K4 en K5 op het programma.

Voordeel was wel dat er geen materiaal hoefde te verhuizen van de Sociëteit naar het Denksportcentrum en vice versa en dat ook de lagere teams een keer achter de mooie houten borden mochten plaatsnemen.

Dat had toch moeten inspireren tot grootse daden, maar daar kwam het maar bij weinig HWP’ers van.
K5 trad aan tegen hekkensluiter Zukertort Amstelveen 4 en begon de wedstrijd met een 1 – 0 voorsprong doordat er slechts 7 Amstelveners kwamen opdraven. Het bijschrijven van het reglementaire punt was nog wel een dingetje, daar teamcaptain Frank een leeg stoeltje in vier moest vullen. Gelukkig is Willem de Ruig altijd aanwezig op de zaterdag om bij te springen in eventuele noodgevallen. Hierdoor kon op het wedstrijdformulier genoteerd worden Willem de Ruig – NO  1 – 0. Een mooie overwinning voor Willem.

Echt geschaakt werd er natuurlijk ook nog. Op bord 6 was Victor Wieggerink, die ook nog eens een kwartier te laat was, snel klaar met zijn tegenstander. Een goede overwinning weer voor Victor tegen zeker niet de laagst gerate tegenstander.

Snel klaar was ook Olivier Jansen weer. Alleen voor hem wederom geen resultaat. De strijd ging een tijdje gelijk op, maar ergens moet er iets fout zijn gegaan, want toen ik Victor kwam complimenteren met zijn overwinning stond bij Olivier de koning van zijn opponent triomfantelijk midden op het bord. Een  2 – 1 tussenstand.

Het werd zelfs 3 – 1 toen ook Tim Onderstal een vol punt liet noteren. Dat moest toch wel een overwinning worden, want Daan wint altijd en ook Sipke, Nigel en Edwin stonden zeker niet verloren.

Het liep iets anders: Daan scoorde ditmaal geen vol punt maar moest berusten in remise. Geen schande want de eerste bordspeler van Zukertort bleek een rating van 1869 te hebben. Dat Sipke en Nigel verloren was een ander verhaal. Het fijne heb ik er niet van mee gekregen, maar naar verluid stond Nigel op enig moment zelfs een stuk voor en Sipke had op het eerste gezicht een hele mooie aanvalsstelling. Hoe dan ook: de conversie, om het toverwoord maar weer eens te gebruiken, liet in beide gevallen te wensen over, waardoor de stand plotseling gelijk was. 

Dat zou het ook blijven, want op het bord van Edwin stond een stelling die ietwat weg had van de Berlijnse muur. En dat die moeilijk te slechten valt heeft de historie wel bewezen. Het lukte de witspeler in ieder geval niet en omdat ook Edwin geen gaatje in de witte stelling wist te vinden was remise een logische uitkomst. 

Een 4 -4 gelijkspel dus, een resultaat waar we vooraf zeker niet voor hadden getekend en wat ook gezien het wedstrijdverloop teleurstellend was. Op 3 februari 2024 staat pas de volgende wedstijd op het programma. Een uitje naar Amsterdam, waar VAS 8, de nieuwe hekkensluiter, wacht.