Gehavend eerste hard onderuit tegen Paul Keres

Aan de coach lag het in ieder geval niet. Die had met een vooruitziende blik het enige ziektegeval in de Haarlemse gelederen tactisch gepositioneerd aan bord 2, waarmee niet alleen het hoogste zwartbord werd geofferd, maar ook de op papier sterkste tegenstander werd ontweken. Heel vervelend voor GM Hugo ten Hertog, die zo voor de tweede ronde op rij zonder te spelen een gratis punt incasseerde, en natuurlijk ook jammer voor Indra die op het laatste moment moest afhaken. Beterschap!

Voor een ander personeelsprobleem kwam de coach met invaller Joris Leertouwer op de proppen. Die maakte zo zijn debuut op het hoogste niveau, en deed dat meer dan voortreffelijk door aan bord 10 Paul Hommerson, met 2270 toch geen koekenbakker, te verschalken. Joris moest er nog wel een beetje inkomen en permitteerde zich een paar suboptimale paardmanoeuvres waardoor hij lelijk in de problemen had kunnen komen:

Hier was 15.d5! sterk, omdat de loper op e4 geen velden meer heeft. Na het gespeelde 15.f3 Lb7 16.e4 fxe4 17.fxe4 e5

staat wit nog steeds iets beter na 18.dxe5, maar na 18.Pf1? Df7! neemt zwart ineens het initiatief over. De pointe is dat de dame het paard op h5 dekt, waardoor pion e4 ineens hangt, en er natuurlijk vervelende dingen op de f-lijn gaan gebeuren. Toen even later, na 19.d5 Lc8 20.Lxc8 Txc8 de witveldige lopers werden geruild, bleef wit met een ellendige loper zitten. Het werd er niet beter op toen het wispelturige paard nogmaals op drift sloeg en rap op zijn schreden terug moest keren: 21.Pd2? Dg6 22.Pf1.

Het paard is nu twee keer heen en weer gehobbeld terwijl zwart intussen een vorstelijke aanval heeft opgezet. Joris maakte het, beginnend met 22...Pf4, bekwaam af.

Daarmee is alle pret echter wel zo'n beetje op. Ja, er waren nog drie witspelers die een halfje pakten. Babak speelde een degelijke remise in een risicoloze Catalaan waarvan je je afvraagt of Magnus Carlsen er een bres in zou slaan, maar waar omgekeerd bij een IM als tegenstander Jan Breukelman het klamme zweet niet direct uitbreekt. En ook Richard mocht, deze keer als kopman, een halfje bijschrijven tegen Menno Okkes. Die was niet uit het veld geslagen door de enigszins opvallende openingskeuze van Rini en leek wat voordeel te hebben, maar wikkelde af naar een eindspel van ongelijke lopers waarvan de uitkomst bekend is.

Tot slot ook een halfje voor Collin, al mocht hij daar zijn handen mee dichtknijpen. In de opening bereikte hij hoegenaamd niets, en hij mocht van geluk spreken dat de schade in het vervolg beperkt bleef tot een pion. In onderstaande stelling, met voor beide spelers nog slechts een minuutje op de klok, heeft zwart groot voordeel na 1...Lf4,

maar na het gespeelde 1...Le5 2.De6 Td3 kon wit remise maken met 3.Lh2. Er volgde echter 3.Lf2?

wat op slag zou hebben verloren als zwart 4...Df4 zou hebben gevonden. Er volgde echter 4...Dd5, wat remise opleverde na 5.De7+ Kh6 6.Dh4+.

De oplettende lezer heeft inmiddels begrepen dat alle overige partijen verloren gingen. Bij Pieter ging dat het snelst: die verslikte zich al heel snel heel lelijk en was ruim voor het eten weer thuis. Bart wist het langer vol te houden, maar hij keek al vanaf de opening tegen een vervelende stelling aan waarin hij weinig meer kon doen dan afwachten tot zijn tegenstander tot actie over zou gaan. De zoektocht naar tegenspel pakte niet eens zo heel verkeerd uit, maar hier:

had natuurlijk blind dat paard op f4 eraf geramd moeten worden. Denkend dat er nog tijd was volgde 24...Df7?, maar na 25.cxd5 cxd5? (25...exd5 was nog speelbaar) 26.Txc8 Txc8 27.Dxa6 hingen d6 en c8 waardoor het binnendringen op de tweede rij met 27...Tc2 ieder gif ontbeerde.

Ook Rob aan 6 had een zware pijp te roken. Hij speelde een soort achtersterijvoetbal - normaal gesproken nog niet direct reden tot zorg, het gebeurt wel vaker, maar nu zag het er de hele tijd wel heel somber uit. Ook hier lukte het niet om onder de druk uit te spelen.

Behalve Joris hadden we nog een debutant: Peng speelde haar eerste partij voor HWP, maar deed dat minder fortuinlijk. Met wit tegen Demre Kerigan raakte ze al snel het loperpaar kwijt, maar de schade leek op dat moment nog te overzien. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ondergetekende gemist heeft waar het precies verkeerd ging.

Spannend was het nog wel bij de derby Kerkvliet-Kerkhof. Hier werd met veel elan gevochten, en Maximiliaan leek aan het langste eind te trekken toen hij een kwaliteit veroverde. Mocht dat niet genoeg zijn, dan had hij ook nog een pionnenmeerderheid op de damevleugel. In het tweede bedrijf speelde hij onder tijdsdruk echter een paar onnauwkeurige zetten, en daar wist Van Kerkhof wel raad mee. Die sloeg hard door het midden toe, onderwijl mat dreigend. De problemen groeiden Max boven het hoofd zodat ook hij uiteindelijk nog een nul incasseerde.

Snel vergeten, deze wedstrijd, en vol de focus op ronde, ja, wat is het? Officieel 7, voor de meesten 6 en voor ons 5. Dan wacht Caissa Eenhoorn en kunnen we de strijd aanbinden om de tweede plek in deze klasse.

Hulde tot slot aan Paul Keres voor de organisatie: iedereen een polsbandje na de QR-codecheck, de spelers goed verspreid, de ruimtes goed geventileerd en geen enkele wanklank over de mondkapjes tijdens het rondlopen.