IJzersterke tweede helft van het eerste

De middag begon met een vakkundige remise van Babak tegen Dennis de Vreugt, wat achteraf de enige puntendeling van de dag bleek. Babak kwam goed uit de opening, had zoals gebruikelijk alles onder controle en in een iets mindere stelling bood de GM dus maar remise aan. Dat mocht van de teamleider, die inschatte dat het overwicht op de lage borden doorslaggevend zou zijn. Dat bleek terecht: in het laatste uur voor de tijdcontrole volgden de punten elkaar in rap tempo op en liepen we uit naar een 5,5-0,5 voorsprong; de schaapjes op de het droge derhalve.

De eerste die het volle punt scoorde, was Rob, en dat was na drie nullen op een rij een zeer welkom resultaat. Rob kreeg al snel een overwicht, won ergens een pion en vervolgens het eindspel.

Eveneens rechttoe rechtaan ging het bij Collin, die een erg fijne partij speelde. Na elf zetten stond een (overigens zeer bekende) stelling op het bord die in Collins verzameld werk al vijf keer eerder was voorgekomen. Score: 5 uit 5, en dat is niet omdat wit er straal gewonnen staat. Tegenstander Fokke Jonkman deed het aanvankelijk aardig, maar zijn eerste nieuwe zet (17...e5) was geen beste. In het vervolg zou deze pion wel een hoofdrol spelen als sta-in-de-weg, samen met zijn witte vriendje op e4.

Wit heeft hier al beslissend voordeel, en simpele, dameverjagende zetten als 30.Pc3 of 30.Ld3 gevolgd door 31.b5, zijn prima. Maar Collin doet het graag artistiek met 30.Td5! Die mag zwart niet slaan vanwege 30...Lxd5 31.exd5 met schaak en meerslag gaat voor. Maar na 30...Pc5 31.Tg3+ Kh7 volgde het schitterende 32.Pd4!! 

Het is hier mat als wit zich maar van zijn pion op e4 kan verlossen. Dat lukte niet met het vorige offer, maar als zwart nu niet op d4 pakt, volgt Pxc6 en bxc5 met stukwinst. 32...exd4 dus maar, waarna zwart na 33.e5+ nog 33...d3 heeft. Echter, na 33.Dxd4 helpt geen lieve moer meer tegen het dodelijke, door de pion geëxecuteerde aftrekschaak.

Tim deed niet veel onder voor Collin met opnieuw een fraai staaltje openingskennis, deze keer beloond met de volle buit en niet de veilige warmte van remise zoals de vorige twee rondes. Aan het eerste bord geposteerd vocht hij een gecompliceerd duel uit waarvan de eerste 16 zetten twee maanden geleden in een Duits rapidtoernooi ook al eens waren gespeeld. Tim speelde sterk, maar zijn tegenstander liet zich ook niet onbetuigd:

Na het gespeelde 19.Lxh6 liet Tim zich verleiden tot 19...Pc2+ (na 19...Txh6 blijft zwart beter staan) 20.Txc2 Lxc2 21.Pe3 Txh6

en hier was de teamleider alweer zwaar onder de indruk van de brille van onze nieuwe kracht, aangezien 22.Pxc2 lijkt te falen op iets als 22...b3 23.Pe3 c3 en zwart gaat een dame halen. 

Wit heeft hier echter het verrassende 24.Lc4! en na 24...c2 of 24...cxb2 kan hij zich doodleuk in veiligheid rokeren.

Dat zag de witspeler echter niet, en hij speelde in de vorige diagramstelling 22.Lxc4, waarna hij na 22...Lxa4 met een kwaliteit minder de strijd moest voortzetten. Tim maakte het vervolgens meedogenloos af.

Dat laatste kan ook gezegd worden van de zwartoverwinningen van Chenwu en Maximiliaan. Chenwu won ergens in het middenspel een pion, maar zat wel opgescheept met ongelijke lopers. Die zijn met een pion minder echter geenszins een garantie voor remise, en ook de vesting die zijn tegenstander op probeerde te werpen na een kwaliteitsoffer was dat allerminst. De conversie had misschien wat voeten in de aarde kunnen hebben, maar toen wit zich in een matnet liet vangen, was Chenwu er als de kippen bij om te profiteren.

Maximiliaan moest wat langer wachten tot hij het voordeel aan zijn zijde had. Wit mocht lang hopen op een klein voordeeltje, maar in het laatste uur voor de tijdcontrole was het geduld van de Meppelaar op en forceerde hij de boel in het centrum. Dank u zeer, dacht Maximiliaan, die snel beslissend profiteerde van de ontstane zwaktes.

Zwaktes in de stelling waren er in de partij van Pieter bij voortduring. Mocht het Fischer-randomchess ooit de remisedood sterven, dan kan de schaakwereld altijd nog overstappen op Pieter-randomchess, een variant waarbij wit vanuit de traditionele beginstelling slechts één van zijn pionnen twee velden vooruit mag spelen. Op een goed moment had wit pionnen op a3, b3, c3, e3 en h3, en werden de torens kunstig met elkaar verbonden via a2 en f2. Zelfs Stockfish 16 zou weinig begrijpen van wat zich allemaal op het bord afspeelde, maar toen Pieter ineens met zijn dame de zwarte stelling in sprong, was het snel gedaan. Misschien had zijn tegenstander geen rekening gehouden met de mogelijkheid dat een wit stuk wel vijf hele velden zou oversteken.

De score had nog hoger uit kunnen vallen als Indra zijn gewonnen stelling ook echt in winst had omgezet. Nadat Indra met kleine middelen de druk steeds verder had opgevoerd, had hij een pion buitgemaakt in een betere stelling. De rest leek dus een kwestie van techniek; aanleiding om met de eigen toren diep in de vijandelijke gelederen het avontuur te zoeken was er in het geheel niet. Een blunder leidde tot beslissend materiaalverlies.

Op de andere twee nederlagen viel niets af te dingen. Die van Bart tekende zich na een zet of 5 al af, toen de opening een wending nam die hij te allen tijde wil voorkomen. Vervolgens kostte het zeeën van tijd om de juiste zetten te vinden. Dat lukte nog best aardig, maar de witspeler behield met nauwkeurig spel steeds het voordeel, zonder kans op tegenspel weg te geven. Toen dat alsnog leek te gebeuren, bleek het een list en viel Bart voor de verliezende voortzetting.

Richard liep na een uur spelen uiteraard een stuk optimistischer rond, en na een uur of vier wellicht nog steeds. Tegenstander Roel Donker, een van de weinige Haarlemmers die voor Meppel uitkomen, had een kwaliteit geofferd, wat hem een machtig paard en een vrije b-pion opleverde. Richard had de indruk dat hij de vrijpion makkelijk kon blokkeren en dus nooit kon verliezen, maar de rest van de wereld zag vooral dat zwart geen enkele kans had om zich los te wurmen. En zo bleek wit naast een paard en een toren nóg een stuk tot zijn beschikking te hebben: de koning, die tergend langzaam maar toch zeer zeker op zijn doel afstevende en zo de beslissende hulp leverde.

Wat levert ons dit alles op? Zoals gezegd een gedeelde tweede plek, vlak achter koploper Caissa die we nog krijgen. Maar ook dus slechts één puntje voor een hele roedel hongerige teams. Omsk is nog ver weg; eerst komen we nog langs Leeuwarden, over drie weken.