HWP Haarlem klopt HWP Sas van Gent

Een uitwedstrijd naar het verre Zeeuws-Vlaanderen is een schrikbeeld voor veel schakers. Maar tegenwoordig, eenmaal op de A4, is het goed te doen, inbegrepen de 30 km hobbelen over de troosteloze Belgische ‘snel’wegen. 

Iedereen was dan ook mooi op tijd aanwezig, en onze bedoeling iets van deze wedstrijd te maken werd al gauw glashelder. René Duchêne (met zwart) profiteerde van uitmuntende openingskennis, terwijl zijn sterke tegenstander (2300+) wel uit de serie Grandmaster Repertoire putte maar niet de allernieuwste editie had geraadpleegd.  René, daarentegen, had op de clubavond voor deze wedstrijd tegen uw verslaggever dezelfde opening al getest.  Ik was wel goed voorbereid maar mocht desondanks pas na alle hoeken van het bord gezien te hebben een genadehalfje ontvangen.

Dat zat er nu niet in: zie hier hoe René zijn tegenstander na een paar kleine onnauwkeurigheden over de kling jaagt.

De Schampheleire - Duchêne, stelling na 20.Pd5

Zwart maakt het nu soepeltjes af: 20…Txd5 21. exd5 Lb4+ 22. Kd1 O-O 23. Ta2 Dh5+ 24. Kc1 Dxd5 25. Td1 Td8 26. De2 Dxb5 27. Dg4 Hier schrok René nog even, want hij bespeurde wat rommelkansen voor wit na 27… g6 28. Lf6. Toen hij eenmaal het solide 28… Lf8 had gevonden, duurde het nog een paar zetten.

Jan-Willem was al eerder klaar; even leek het erop dat zijn onorthodoxe openingsspel werd afgestraft toen twee paarden de stelling binnenhuppelden, maar JW had zijn tegenspel op orde en Johan Goormachtigh was wel in voor een snelle remise en vertrok ijlings naar een feest.

Deze voorsprong gaven we niet meer uit handen. De onze bleven in tijdnood goed op de been en dwongen het nodige geluk af. Jaap viel aan vanaf zet een, kreeg een open h- lijn tegen de zwarte koning en het loperpaar, maar leverde ook een pion in.  En hij had ook een fikse ontwikkelingsachterstand opgelopen zodat pas na wat reparatiewerk de aanval kon worden hervat. Matdreigingen leverden een stuk op en even later de partij.

Collin bestreed een Egel-stelling met een pionnenstorm. De kenners waren het niet eens over de evaluatie van de stelling: zwart stond harmonieus en had de betere structuur, maar op de plaats van de fianchettoloper stond een paard en dat is op die plek een slechte verdediger van de zwarte koning. Na een kleine onnauwkeurigheid offerde Collin een kwaliteit - er was ook geen keus - om met een fraaie slotaanval het punt binnen te halen.

Er waren ook remises. Babak speelde tegen de sterke Koen Leenhouts, en gaf met zijn accurate spel in zijn favoriete opening de meester geen kans.

Kansen waren er genoeg in de partij tussen Bart en Helmut Cardon. Na klassiek openingsspel trok Cardon het spel naar zich toe, en zette brutaal zijn stukken op de centrale velden. Bart moest daar wat om heen spelen, en overleven. In de tijdnoodfase ging hij all-in en op gegeven moment stonden er twee torens van hem in. Beide konden niet goed worden geslagen, dachten de spelers.

Gijswijt - Cardon, stelling na 35.Ld5

Beide spelers zagen wel dat slaan op g6 tot remise leidt: 1. .. hxg6 2. Dh6+ en wit houdt eeuwig schaak omdat 2… Kg8 gedwongen is.  Beide spelers misten evenwel dat de toren op e1 wel degelijk kon worden geslagen Op 1…Pxe1 had Bart 2. Lxf7 gepland en er dreigt iets op g8, f6 en e5.  Maar na 2…Db7+ Ld5 is het zwart die mat zet met 3…Tf1. Het verdwaalde paard op e1 blijkt ineens heel nuttig!

Natuurlijk had zwart ook meteen vanuit de diagramstelling kunnen toeslaan met 1... Tf1+ 2. Txf1 Txf1+ 3. Kg2 Dg1+ 4. Kh3 Pf2+ 5. Kh4 Dxh2#. Ook dat werd gemist. Cardon vond niets beters dan 1... Tg7 2. Txg7 Dxg7 3. Dxg7+ Kxg7 4. Te7+ Kf6 5. Ta7 waarna wit de a-pion won en het later remise werd.

Nederlagen waren er ook. Pieter (tegen GM Paul Motwani), Aran en Max werden langzamerhand door hun tegenstanders weggespeeld en hadden de lange thuisreis wat te overdenken.

Dat zal Hans Groffen, de tegenstander van Bruno, ook hebben gedaan.  Na een lange manoeuvreerpartij ondernam Bruno een winstpoging. Hij offerde een kwaliteit en drong met dame en loper de zwarte stelling binnen, won een pion (en creëerde daarmee een gevaarlijk vrijpion), maar liet ook tegenspel toe. Zwart bleef echter snel spelen, miste een opgelegde kans, blunderde aansluitend vreselijk en kon meteen opgeven.

Met een fraaie vijfde plaats en 50% gaat HWP Haarlem de winterstop in. Maar de achtervolgers liggen op de loer: vier teams hebben allen vier punten. Twee jaar gelden waren 7 punten niet genoeg om degradatie (op bordpunten) te vermijden. Die les kennen we dus.