HWP K1 pakt koppositie in klasse 1B

Laten we de borden even langslopen. Jaap posteerde een paard op e5 ondersteund door twee pionnen en na Dh5 waren zijn bedoelingen duidelijk.  Zwart beet pittig van zich af: na f6, Pg4 en Lf7 moest de dame terug en na h5 had het paard geen velden. Was dit een ongelukje of een kansrijk stukoffer? De kibitzers zijn het nog niet eens, maar de praktijk was kristalhelder. De h-lijn kwam open, triplering en mat volgden elkaar vlotjes op.

Bij Babak ging het heel wat minder vlot. Na lang zwoegen in een iets beter eindspel kwam hij een stuk voor maar het materiaal was erg uitgedund en dan was er ook nog een hinderlijke vrijpion. Voor het beruchte/befaamde Toren+Loper tegen Toren-eindspel op het bord kwam, moest Babak in remise berusten.

Bart vond achter het bord een originele manier om het dubbelfianchetto van zijn tegenstander te bestrijden, en pakte en passant ook nog een pion mee, die zwart op Benko-achtige wijze had geofferd, maar zonder er iets voor terug te krijgen. Bart had een mooi initiatief op de koningsvleugel maar het bleef knap ingewikkeld tot vlak voor de tijdcontrole toen de mooie coördinatie van Barts stukken zich uitbetaalde in een vol punt:

Na 36.Dc3! bleek pion e2 giftig: 36...Dxe2 37.Lf3 De6 (grapjes met 37...Dxf3+ 38.Dxf3 Txf3 39.Kxf3 Pd2+ werken niet omdat de b-pion doorloopt) 38.Te1 Df5 (of 38...Pe5 39.b6) 39.g4!

en zwart gaf op vanwege 39...Df4 40.Te4.

Adam speelde een prachtige partij: met zwart blijkt hij ook heel principieel en actief te kunnen spelen en hield na een complexe opening een kansrijke stelling over: mooi loperpaar, kansen langs de h-lijn en alles stond actief. Het dameloze middenspel bleef complex, zelfs toen Adam materiaal won, maar hij bleef in control, gaf een kwal terug en won gedecideerd.

Collin speelde tegen een van Voorschotens topspelers, en werd in bekende stelling verrast door het zetje b6, terwijl op de diagonaal zijn dame stond die de toren op a8 zomaar kon slaan.

Het idee is dat op 1.Dxa8 natuurlijk 1...Lb7 volgt met opsluiting, maar na enig nadenken vond Collin de fraaie weerlegging (2.Pxe6) en kon dus slaan.

Zwart was blijkbaar ook wakker, moest een plan B verzinnen, dat (na 1...Lxd4 2.Df3) wel een volle kwaliteit kostte. Daarna liet Lentjes zien dat hij wel een potje kan schaken. Collin deed wat halve zetjes in de overtuiging dat het eenvoudig gewonnen was, maar niets was minder waar. Het paard domineerde de stelling, en Collin moest ontsnappen naar een toreneindspel met een pion minder. Dat kun je remise houden met actief spel, wat ook gebeurde.

Jan-Willem met zwart kwam na een onregelmatige opening in een soort Draak terecht, met tegengestelde rokades en een pionnenstorm aan beide zijdes. Wit leek sneller en had het voordeel van bekende motieven: hoe vaak is er niet in dit soort stellingen mat gezet na het openen van de h-lijn? Opmerkelijk genoeg maakte hij hier geen gebruik van. Hij deed ook wat halve zetten (deze halfjes zijn heel ruimhartig naar boven afgerond) en dat kun je je in zulke scherpe stellingen tegen JW niet permitteren. Met wat combinatoir geweld werd de witspeler opgebracht.

Van Pieter weten we inmiddels dat hij de onbalans nastreeft en opzoekt. Dat leverde een prima stelling op, maar zwart organiseerde gevaarlijk tegenspel. Hij stak een stuk in zijn aanval en offerde daarna ook nog een toren, die Pieter wijselijk niet aannam. Alleen een zwarte pion op h2 beschermde de witte koning terwijl wel torenverdubbeling over de g-lijn dreigde. Pieter had nog wat verdwaalde stukken op de damevleugel staan voor nuttige maar beperkte defensieve taken en mocht zo’n tien zetten lang geen foutje maken in gepeperde stand. Dat lukte heel knap. 

Indra kan water uit steen persen, we hebben het vaker gezien. Vandaag leek het niet nodig want vanuit de opening speelde hij doelgericht en sterk naar betere stand en pionwinst. Het resulterende eindspel leek een kwestie van techniek, maar er werd wat (te veel) geruild, de torens gingen er ook nog af, en lopers van ongelijke kleur bleven over. Indra had ook nog twee verbonden vrijpionnen en dat is volgens de boekjes niet genoeg voor winst. Maar hij had ook nog een spoortje activiteit over, de witte stukken stonden wat ongelukkig en dan kan er zomaar een pionnetje doorlopen naar de overkant.

René D. zette zijn partij degelijk en rustig op, net als zijn tegenstander. Langzamerhand maakte René vorderingen op de damevleugel, met een hinderlijke witte pion op a6. Wit liet zijn stukken in de zwarte linies rondspringen maar vond geen beslissende klap. Zwart deed het ook niet even handig, moest een kwaliteit geven, en later ook de dame. Maar een eindspel van dame tegen toren, stuk en pion is niet altijd gunstig, laat staan gewonnen en gezien de stand van de wedstrijd op dat moment was remise een mooi resultaat.

Dat vond Max ook. Hij dacht even tegen de Nederlandse veteranenkampioen te spelen, maar dat is toch een andere, en nog net iets oudere, Schouten. Een seniorenpotje was het wel: risicomijdend en allemaal even degelijk. De engine vond achteraf dat Max een flintertje beter stond in het middenspel (loperpaar!), maar hij kon er niets van maken.

Op een acht-twee overwinning valt natuurlijk niks af te dingen. Nog nooit scoorden we zo riant in de eerste klasse. En we gaan als koploper de winterstop in, ook nog nooit vertoond. Dat moet wel even worden vastgelegd: