Winst en een record

Maar voordat we het over de wedstrijd hebben, staan we stil bij een opmerkelijk jubileum en record. Want het lukte Bart gisteren om voor de 75e maal achtereen een competitiepartij te spelen voor HWP I. Daarmee de serie van 74 van Max Merbis brekend. Het hoeft geen betoog dat Bart met zijn scoringspercentage -in meer dan 75% van de partijen drukte Bart een vol punt- van onschatbare waarde voor het eerste team is (geweest)! Proficiat en zet het record maar goed scherp!

Na de zeperd in Meppel was enige vastberadenheid terug in het team. Als we het seizoen kleur wilden geven, moest er nu wel gewonnen worden. Met Jan en Cees werden twee sterke invallers opgetrommeld en bij het startschot zaten we scherp achter het bord.

Indra en Pieter, voor de verandering naar bord 1 en 2 geschoven, gingen wel het meest voortvarend van start. Vooral Indra strafte de openingsbehandeling van zijn tegenstander hardhandig af. Ze scoorden beiden vrij regelmatig.
Ook Jan en Max deden het goed. Positioneel manoeuvreerden ze beter en op het juiste moment sloeg de tactiek toe.
Het vijfde punt kwam van Rob. Daar gingen een paar afgronden en een remiseaanbod van zijn kant aan vooraf. Dat aanbod kon zijn tegenstander niet aannemen, omdat de teamnederlaag dan een feit zou zijn. Rob had de partij inmiddels alweer in balans gekregen, maar zette vervolgens nog even zijn tanden erin om het eindspelletje keurig te winnen.

De ongelukkigen bij ons waren Paul en Cees. De eerste kan momenteel geen goed doen. Zijn aanval kwam nooit van de grond en hij werd op de andere vleugel helemaal kaalgeplukt. Kunnen we Paul helpen zijn vorm terug te vinden?
Cees opende wel sterk, maar zijn tegenstander deed het nauwkeurig. Cees speelde va-banque op de aanval, maar toen deze niet doorsloeg was zijn materiaal zo geslonken dat hij een kansloos eindspel in moest.

En als laatste dan onze recordman. Wat een bizarre partij. In een lijfvariant probeerde Bart via een kwaliteitsoffer de witte aanvalsdrift te beteugelen. Dat leek aardig te lukken, maar de eigen koning liep ook op de tocht. De materiaalverhoudingen werden flink overhoop gehusseld en uiteindelijk mocht Bart proberen om met een paard en loper en een paar pionnen, de dame en koning van de witten op afstand te houden. Het duurde tegen de honderd zetten en toen had hij de euvele moed een remiseaanbod -Rob had inmiddels de matchpunten binnengehaald- af te slaan. Want ja, er was toch maar mooi een zwarte vrijpion ontstaan. Zo ver liet wit het niet komen.

Op 13 december mogen we naar Alkmaar. Altijd boeiende partijen tegen de Waagtoren en weer een serieuze test. Weer een finale zeggen ze in voetballand.

Persoonlijke uitslagen:

Indra Polak (2149) - Menno Monsma (2070)   1 - 0
Pieter de Jager (2071) - Mart Wennink (1887)   1 - 0
Bart Gijswijt (2305) - Fabian Stotyn (2165)   ½-½
Max Merbis (2103) - Jokim van den Bos (2029)   1 - 0
Paul Lieverst (2107) - Gijs Gerritsen (1867)   0 - 1
Jan Boekelman (2110) - Erik Akkersdijk (1859)   1 - 0
Rob Mulder (2058) - Arno van Akkeren (2014)   1 - 0
Cees Visser (1914) - Robin Bos (1980)   0 - 1