Opnieuw bloedstollend bij het eerste

Omdat de sponsordeal met EasyToys nog niet helemaal rond was, waren we volledig op onszelf aangewezen en moesten we het zonder hulp van buitenaf zien te rooien. Gelukkig bleven de personele problemen redelijk beperkt, wat bij de andere HWP-teams in de massakamp c.q. -slachting tegen de Alkmaarders wel anders was. De teamleiders van de resterende teams zaten tot het allerlaatste moment met de handen in het haar te vergaderen over hoe de grootste gaten konden worden opgevuld, toen ook nog eens bleek dat een flink aantal borden het zonder klok moest stellen.

Na deze chaotische ontvangst konden rond 13.10 uur achttien heren en één dame (die uiteraard plaatsnam tegenover Richard) de wedstrijd in gang zetten. De oplettende lezer telt negentien spelers en dat klopt, want het Alkmaarse bord 9 was nog leeg terwijl daar volgens het wedstrijdformulier Michaël van Liempt zou moeten zitten. "Maar die zit al aan 10!", probeerde Rob, niet één maar twee reglementaire nullen incalculerend. Bij nadere inspectie bleek de speler aan bord 10 weliswaar dezelfde kapper te bezoeken als Van Liempt, maar toch echt iemand anders te zijn. De Alkmaarders gaven zo met hun opstelling overigens een geheel nieuwe dimensie aan het begrip "staartbord", maar dat terzijde.

Het duurde tot 13.59 uur tot Van Liempt de zaal binnenstormde - volgens het verslag van De Waagtoren als een soort Usain Bolt; zelf zou ik een andere vergelijking maken. Hoe het ook zij, met een ultieme krachtsinspanning verscheen de eerste zet op het bord, en Rob moest alsnog aan de bak.

Het was op dat moment al duidelijk dat Jan-Willem - de eerste ronde nog afwezig vanwege corona maar nu hopelijk een tijdje immuun - weinig bereikt had uit de opening, en ook weinig zou bereiken in het vervolg. De zwartspeler, mogelijk wat underrated, speelde de goede zetten en zo werd het evenwicht nooit verstoord.

Bart heeft er de laatste jaren een goed gebruik van gemaakt om bij de eerste zet die hij zelf moet verzinnen meteen de fout in te gaan, en vandaag was geen uitzondering. Anders dan andere keren was hij nu nog in de overtuiging dat het allemaal bekend en correct was wat hij deed, zodat de onvermijdelijke zelfhaat pas postvatte na een volgende flater rond zet 20, die het pleit direct beslechtte. Achteraf bezien was de hele partij dus een kansloze missie.

Maar goed, als je de ondankbare taak van teamleider op je neemt, kun je voor het team natuurlijk weinig verkeerd doen. Onderwijl mag je dan ook nog adviseren over de remiseaanbiedingen die spelers her en der krijgen. Bij 0-0 en zonder nog enige tekening in de strijd was het Jan-Willem; bij 0,5-0,5 was het Tim die kwam polsen of hij de vrede mag of moet tekenen.

De hypochonder in mij is dan een slechte raadgever. De nul bij mijzelf is dan al onafwendbaar, Jaap is weliswaar Jaap maar hij zit tegen dezelfde tegenstander als vorig jaar, toen hij in 350 zetten nog niet kon winnen, dus waarom vandaag wel, Babak is Babak maar hij speelt tegen iemand met GM voor de naam, Collin staat redelijk maar heeft ook een vracht ratingpunten minder dan zijn tegenstander, Indra lijkt te worden weggespeeld, Rob is de voorsprong op de klok volledig kwijt en staat ook niet lekker, Chenwu lijkt niet veel te hebben en alleen Richard lijkt een zeker punt.

Tim zelf is op zich optimistisch over zijn stelling. Met de openingskennis had het opnieuw wel snor gezeten, en eigenlijk had hij in het vervolg alles goed gedaan. Maar ik bespeur ook wat aarzeling en het gebrek aan tijd op de klok baart me zorgen. Ik laat de keuze aan Tim zelf en die besluit het aanbod te accepteren. De elektronische vriend oordeelt dat Tim in de slotstelling +1.4 staat, en dat gevoel had hij dus zelf ook. Waarom dan toch dat halfje aangenomen? Welnu, tijdens het hardlooprondje op zondagochtend zou Tim verklaren dat hij "de veilige warmte van remise niet kon weerstaan" - een mysterieuze uitspraak die tot wilde speculaties leidde.

Bij Indra ging het vervolgens ook echt mis; zijn tegenstander speelde simpelweg een zeer puike partij. En zo lijken we op een kleine nederlaag af te stevenen, zeker als het bij Chenwu ook ineens remise is. Aanvankelijk leek hij niet goed raad te weten met de Franse opstelling van zijn tegenstander, maar gaandeweg nam hij toch het initiatief over en kwam hij zelfs gewonnen te staan. Hij zag de klap echter niet en berustte in remise.

De kanteling begon bij Jaap, die Yong Hoon de Rover er deze keer wel onder kreeg. Optisch leek de openingsopzet van Jaap nog wat dubieus; zijn stukken stonden wat merkwaardig opgevouwen maar dat was van tijdelijke aard. Bovendien kreeg hij welkome hulp bij het opzetten van de aanval over de h-lijn, en won de aanval verder aan kracht toen de witveldige loper de zwarte stelling - beslissend - doorkliefde.

Dat was mooi meegenomen, maar nog niets in vergelijking met wat bij Collin gebeurde. Je hoort nu wel die geruchten over de rol van anaalkralen in het schaakspel, maar over de voodoorituelen die de op het oog zo aimabele Boelhouwer uitvoert tijdens zijn toiletbezoeken heeft niemand het nog. Toch presteerde hij het voor de tweede keer in evenzoveel ronden om zijn tegenstander vol zelfhaat weg te laten benen. Het zaadje werd hier geplant:

toen zwart hoofdschuddend moest toezien hoe het gespeelde 19...e6 faalde op 20.Txd6!. Na 20...Txd6 was er de vork 21.c5 om het materiaal terug te winnen; na 21...Dd8 22.cxd6 zou 22...Dxd6 falen op de volgende vork, nu op e5.

Dat betekende pionwinst, maar Collin was zo vriendelijke om deze snel terug te geven. Zo leek de partij vredig te eindigen als zwart hier

de zetten zou herhalen met 34...Tc4. Bezeten door kwade geesten volgde echter 34...Te8?? - en de complete desillusie na 35.Pc7.

Nog een meevaller was de remise van Babak. Hij speelde tegen ene Reinderman - weleens van gehoord, maar je moet van goeden huize komen om Babak van zijn stuk te brengen. De grootmeester kwam dichtbij, maar tastte hier mis:

Zwarts stukken staan wat onhandig, en het ligt daarom niet voor de hand om terug te trekken met 24.De3! Logischer is het om te gaan voor een mat - dat echter niet bestaat. Na 24.Tc8+ Kg7 25.De8 ziet het er weliswaar dreigend uit, maar niet meer dan dat. Na 25...Td1+ 26.Lf1 Db5 heeft zwart ook zo zijn dreigingen, en Babak is niet bang met zijn koning het open veld in te lopen: 27.Dg8+ Kf6 28.Dd8+ Ke6 29.De8+ Kd6 30.Tc4 Dd5 31.De2 Pe5 32.Tc3 Dd4 33.Tc2

en hier kan wit zelfs gefopt worden met 33...Te1!, waarna 34.Td2 faalt op 34...Pf3+ en ook 34.Db5 weerlegd wordt: 34....Pf3+ 35.Kg2 Te5!!

waarna wit geen schaakjes heeft en niet kan voorkomen dat zwart met 36...Pe1+ de toren ophaalt. Maar dat is niets voor een mensenbrein; vandaar dat de partij eindigde in zetherhaling na 33...Dd5 34.Tc3 Dd4.

Dat betekende 4-4 met alleen nog de broertjes Duijn achter het bord. Richard trof voor de derde maal op rij een vrouw - een reeks die tegen de volgende tegenstanders wat moeilijk vol te houden lijkt. Deze keer ging het voorspoedig: rond de klok van half vijf staat hij totaal gewonnen met een kwaliteit meer en ook nog een meerderheid op de damevleugel. Rob daarentegen is weggespeeld en verdedigt een hopeloos eindspel. Het is duidelijk: dit gaat 5-5 worden.

Om vijf uur staat Richard nog steeds gewonnen en Rob verloren. Om kwart over vijf staat Richard nog steeds gewonnen en Rob verloren. Om half zes staat Richard nog steeds gewonnen en Rob verloren. Maar het duurt allemaal best wel lang, en met name de tegenstander van Rob lijkt wat moeite te hebben met de conversie. De zwarte stukken krijgen eindelijk wat bewegingsvrijheid en Rob gaat er eens goed voor zitten, ook al staat hij verloren. Want dat staat hij, verloren. Dit in tegenstelling tot Richard. Die staat gewonnen. Het toegestroomde publiek, dat ziet dat Rob weliswaar verloren staat, begint te geloven in de matchwinst.

Om kwart voor zes staat Rob iets minder verloren, maar objectief gezien staat hij nog steeds straal verloren. Richard staat gewonnen, maar heel doortastend pakt ook hij het niet aan - tot groot ongenoegen van ijsberende teamgenoten. Waarom in een stelling als deze:

bijvoorbeeld niet gedacht aan de eigen aanvalskansen met 1.Td1, maar eng gaan doen met 1.Df3 Dd2+ 2.Dg2 e2 3.Tf2?

Ja, het past allemaal net, maar denk alsjeblieft ook even aan de omstanders. En dan na 3...Dxa2 niet blind dat enge ding eraf rammen, maar ook nog denken dat je b3 wel even kunt houden: 4.Df3 Dxb3!

Ai. Gelukkig staat Richard hier nog steeds gewonnen, zoals Rob uiteindelijk al die tijd verloren stond.

En dus wint Richard tegen zessen en verliest Rob bij het invallen van de schemering. Het had flink wat levensjaren gescheeld als de 5-5 eindstand anderhalf uur eerder op het bord was verschenen.