Opnieuw winst voor het eerste

Het was wel even wennen op de nieuwe speellocatie in het Carlton Square Hotel, in een ruimte die voor ruim vijftig schakers wat krap bemeten bleek. Vooral de spelers van het eerste moesten het met een beperkte levensruimte stellen. Sommigen klaagden bovendien over geriatrische temperaturen, terwijl ondergetekende juist een plekje op de tocht naast de airco toebedeeld kreeg.

Van alle spelers zat Pieter het slechtst, maar hij stond al snel het best. Zelf een wandelingetje maken vereiste een ware Houdini-act, maar op het bord sprong een zwart paard dartel over de velden, resulterend in een eindspel met twee pionnen meer. Nadat Pieter en zijn tegenstander verkast waren naar een tafel waar een partij van het derde was afgelopen, begon de machine echter te haperen, en uiteindelijk bleek een toreneindspel met f- en h-pion niet te winnen.

Veel kalmere remises waren er bij Babak, Max en Bruno; in hun partijen leek het evenwicht op het eerste oog niet of nauwelijks verstoord te zijn geweest. [edit: inmiddels Bruno's notatiebiljet ontcijferd - geen sinecure - en hij blijkt een tijdje -7 gestaan te hebben]

Jaap kreeg met de zwarte stukken wel aanzienlijk voordeel, maar de doorslaggevende klap bleef uit, waardoor tegenstander Xander Wemmers met een blauw oog kon ontsnappen naar een toreneindspel met een pion minder, dat hij vakkundig remise hield.

Nederlagen waren er voor Indra, die geen vat kreeg op het Jänisch waar hij mee geconfronteerd werd, en René, die in een eindspel met vier paarden ondanks stug tegenspel uiteindelijk niet opgewassen bleek tegen de vrije witte c-pion.

Deze twee nederlagen werden ruimschoots gecompenseerd door drie overwinningen 'against the odds'. Hoewel, against the odds: Collin staat inmiddels op 5 uit 5, dus zo onverwacht kwam zijn winst niet. Vandaag hoefde hij naar eigen zeggen amper te schaken: hij kwam met zwart gelijk uit de opening, zag zijn tegenstander zeeën van tijd verspillen om vergeefs op zoek te gaan naar een voordeeltje, en sloeg toe toen de foutjes kwamen. Een herhaling van zijn partij tegen UVS zo ongeveer.

Bart vond het na twintig jaar eens tijd om iets anders dan Frans te spelen op 1.e4. Dat pakte tegen IM Ten Hertog niet slecht uit. In onderstaande stelling heeft wit net 19.Pd6 gespeeld.

Als wit nu ook het paard van f4 kan verjagen, zal zijn koningsaanval snel aan kracht winnen. Maar vooralsnog staat de witte dame in het nauw, dus hoogste tijd om daar werk van te maken: 19...h5 20.Dg3 (20.Dg5? f6) 20...h4 21.Dg4 f5!? Wit staat weer hetzelfde als hierboven; zwart is drie pionzetten verder. De dame wordt nu ingesloten na 22.Dg5 Dd7!, waarna de dreiging 23...Ld8 niet te pareren is. Wit moet daarom het stuk geven: 22.exf6 Dxd6

Het ziet er allemaal nogal griezelig en gammel uit, maar een stuk is een stuk en bovendien had wit nog maar luttele minuten op de klok. Het ogenschijnlijk simpele 23.g3 wint het stuk terug, maar na 23...Lc6! 24.gxf4 Dxf4 25.Dxf4 (25...Dxg6 Lxf2+!) Pxf4 doet zwart meer dan behoorlijk mee.

Na afloop waren de geleerden (inclusief ondergetekende) het erover eens dat 23.Le5 'simpel en meteen uit' was, maar ook dat blijkt tegen te vallen na 23...Dd7 (23...Pxe5 24.Dxg7 mat) 24.Lxf4 Pxf4 25.Dxf4 Txf6 26.Dxh4 Taf8. De druk op pion f2 geeft zwart voldoende tegenspel.

Het enige wat echt duidelijk voordeel blijkt op te leveren is 23.Lc4!, maar na het gespeelde 23.Pxh4? was het meteen afgelopen: 23...Dd2! wint in alle varianten, met name vanwege de dreiging Dxf2 en Dg1 mat.

Heel wat correcter ging het bij de partij van Jan-Willem. In de diagramstelling heeft wit een duidelijke plus, maar hoe dit te converteren?

 18.e5!! Een prachtig pionoffer om het loperpaar optimaal tot bloei te laten komen. Na 18...Lxe5 19.f4 Lb8 20.Lc5 Te8 21.Ld3 stond zwart volledig aangekrant, en JW maakte het uiteindelijk af met een fraaie matvoering.

Na zes ronden hebben we nu dus al even veel matchpunten als bij onze vorige poging aan het eind van de rit, maar toen was dat niet voldoende. Ook nu blijven de andere ploegen punten scoren, dus we zijn er nog niet.