Het tweede gaat een zwaar jaar tegemoet: nederlaag met 5,5-1,5 tegen Alphen

Op papier was ASC een zware tegenstander: gemiddeld 50 elopunten meer en de eerste ronde een fikse overwinning op De Amstel. Ongeveer op de helft van de middag zag het er redelijk zonnig uit: Rob stond iets beter in zijn favoriete opening, evenals  Enno en Harry. Peter kon weliswaar zijn 'bevrijdende' opmars met d6-d5 in het Siciliaans bewerkstelligen, maar bleef moeilijk staan. Verder leek er aan de laagste vier borden weinig aan de hand met remiseachtige standen bij Hubrecht, Allard en Wolf. Invaller Cees mocht zijn favoriete witte spelletje spelen dus daar waren we optimistisch: zo beschouwd konden we met 5-3 de punten pakken. Maar als zo vaak: het kwam er totaal niet uit.
Rob ging te snel over tot actie in het centrum, waarmede hij alleen zijn tegenstander hielp. Toen hij zijn stukken kwetsbaar en amper gedekt op een kluitje zette was groot materiaalverlies de beloning.
Enno speelde een rechttoe rechtaan partij met als enige smet dat het grote voordeel eventjes werd verspeeld, maar met daadkrachtig opstomen met zijn koningsvleugelpionnen zat er toch een overwinning in. Helaas was deze overwinning minder beslissend dan zijn nederlaag in de eerste ronde.

 
Noordhoff-Van de Laar na 25 .. Tf8

Toen ik hier de torenmanoeuvre ('rooklift') Tc1-c3-g3-g7 zag, was ik helemaal verkocht. Een droompartij via een droomstelling. Maar toch had ik minder snel op mijn prooi (pionnen f7, h7, h6) af moeten gaan, want ik laat zwart tegenkansen toe, omdat ik, hoe gek ook, de controle over e5 kwijtraak: 26 Tc3 Beter is beveiliging van pion f6 en veld e5 met 26 g4 Pb8 27 f4 Pd7 28 g5. 26 .. Pb8 27 Tg3?! Het grote voordeel smelt weg. 27 .. Pc6 28 Pxc6 bc6 29 Tg7 e5 Ik zag dat ik zomaar de controle kwijt was. 30 de5+ Kxe5 31 Txh7 c5 32 Kd2 Kd4?! Het is bekend dat je in toreneindspelen zo actief mogelijk moet spelen, vooral met de koning. Maar dat is hier niet het geval. 32 .. Ke6 was hier de zet. 33 g4! Snelheid boven alles. 33 .. Tb8 34 Kc2 Te8 35 Txf7 en wit won snel.

Peter had na zijn bevrijdende opmars moeite zijn stelling bij elkaar te houden en moest opboksen tegen een sterk loperpaar in open stelling. Net op het moment dat hij dacht zich bevrijd te hebben, ging het mis:

 
Jansen-Beerens na 23 b6

Peter heeft zijn stelling mooi bij elkaar weten te krijgen en staat nu vrijwel gelijk. Maar helaas, hij begaat hier een dubieuze zet, waarvan het doel ook niet duidelijk is: 23 .. Pc5?!. Na
24 Lb5 Ted8 volgde een zet voor de bühne: 25 Lc6. Wit wint met deze spectaculaire zet, maar geeft een groot deel van zijn voordeel weg: 25 Tc3 was ijzersterk en winnend. Peter speelde 25 .. Pb3 maar na 26 Tb1 bc6 27 Txb3 volgde de beslissende fout met 27 .. cd5? (Enige kans op behoud was mogelijk met 27 .. Lb4). Na 28 Txd5?! Lb4 29 b7 Tb8 30 Txd8 Txd8 31 Td3 Tb8 32 Td7 was het binnen enkele zetten uit.

De andere winstpartij, van Harry, ontlokte zijn volledige tevredenheid. Een goede variant met wit, theorie goed onthouden en snelle winst omdat de tegenstander geen zin had in verdedigen (van pion e6).

Van bord 5 heb ik weinig begrepen. Ineens was Hubrecht verdwenen en na navraag wat het geworden was, kreeg ik te horen dat hij verloren had. Terwijl ik op minstens een remise had gerekend. Blijkbaar een grote blunder gemaakt.

Allard verliest weinig (niets?) als hij invaller voor het tweede is, maar nu hij vaste keus is, heeft hij ook nog steeds niks verloren. Tegen Wouter Hennink, bijna 100 elopunten meer, speelde hij zijn favoriete methode tegen het Konings Indisch ('ik heb er tegen Fritz nog nooit mee verloren') en het werd een remise. Misschien had hij met ruil van een loper tegen een paard een eenvoudige melkstelling kunnen bereiken. Maar toen hij dat niet deed, leek het hij even goed moest keepen. Maar dat was helemaal niet aan de orde: Allard is geen moment in gevaar geweest.

Zo stonden we aan de eerste zes borden met een punt achter. Maar bord 7 en 8 stonden toch prima? Helaas doet dat er dus niet toe aan het eind. Wolf had een mooie aanvalsstelling en er leken allerlei matten te kunnen gebeuren, maar het eindigde droevig met enkele stukoffers die niet werkten.

Cees aan bord 8 had me een puntje beloofd. Hij voelde zich senang in zijn stelling en niets leek een overwinning in de weg te staan.  In zijn eigen woorden: "Gewoon veertig prima zetten gespeeld, de tegenstander weliswaar niet echt op het bord aan het wankelen gebracht, maar wel op z’n klok. Kom, ik verander van tactiek, en jas ‘m –met nog geen minuut op z’n klok– door de vlag, of lok zwakke zetten uit. En ja hoor, wie speelt onnauwkeurigheidjes en ziet hele stelling in elkaar donderen? Wat een wreed spel."