Volendam uit - altijd lastig

De vooruitzichten waren goed. We hadden er allemaal zin in en Paul glunderde bij binnenkomst van het Pop- en Cultuurhuis: we waren in zijn Volendam. De tegenstanders zouden op papier dan wel iets sterker zijn met drie 1900 spelers op de topborden waar wij Andrii, Adrie en Frank tegenover zetten. Het strijdplan was duidelijk: overleven op de topborden en winnen op de resterende vijf borden. Aanvankelijk liep het goed. Andrii en Adrie hielden stand en Frank kwam een kwaliteit voor. Koos en Sjoerd stonden al beter en nergens stond iemand minder.

Sjoerd kwam in een dubbel toreneindspel een pion voor, ruilde een toren en wikkelde keurig af. Zijn tegenstander zat na de partij nog een half uur met die torens en pionnen op het bord te spelen; vast om na te gaan of er nog wat in had gezeten voor hem. Koos was al een kwaliteit voorgekomen en had daarna nog enige tijd nodig om de tweede Jan Veerman te verslaan.

Adrie Pancras had een van zijn lijfvarianten op het bord gekregen wat hem in ieder geval meer bedenktijd opleverde. Erik Steur kan echt wel goed schaken en een geniepige doorbraak van zijn a-pion besliste de partij.
Frank was zogezegd een kwaliteit voorgekomen maar liet zich de kaas van het brood eten. Eerst was het nog remiseachtig maar zelfs dat werd Frank niet gegund.
Gelukkig hadden we Pepijn en Bart achter de hand. Pepijn was verguld met zijn La6 (hij had zwart). Nou stond die loper de hele tijd te kijken naar zijn collega pion op d5 dus op zich is La6 dan geen bijzondere zet. Maar het ging Pepijn om de timing; je kunt altijd wel La6 zetten maar op het juiste moment La6 spelen, dat is de kunst. Pepijn won.

Bart had een stuk of zes pionnen meer en niets leek hem het punt nog te ontgaan. Nou niets, zijn koning liep zo maar een matnetje in en dan kun je nog zoveel pionnen meer hebben. Vreselijk. Tegenstander Nico Koning grijnsde van oor tot oor. Wat een ontsnapping. Snel vergeten Bart.

Met een 3-3 tussenstand en Paul en Andrii nog achter de stukken zou de overwinning er toch wel komen. Dachten we, hoopten we. Paul had een pion meer in een dichtgeslibd paard eindspel en de kibitzers zagen een eenvoudige winst voor Paul.
Ondertussen speelden Andrii een spannende partij. Om mat te geven had hij een loper geofferd maar zwart had nog een resource gevonden om mat te voorkomen en de loper voor te blijven. Andrii moest de dames ruilen en ging met zijn pionnenbatterij e to h naar voren, terwijl zwart een vrijpion op de b-lijn krijgt. De computer geeft -5 voor zwart maar je moet het als zwartspeler allemaal maar zien. In de slotstelling:

geeft Andrii eeuwige schaak met Tb7 en Tb8. Andrii, we hebben genoten van je partij.

Paul als laatste kreeg de ondankbare taak om met steeds minder bedenktijd en tien man om hen heen een doorbraak te vinden. Dat lukte niet met remise als logische uitslag.

Na afloop moest er natuurlijk gedineerd worden in de Haven van Volendam. Een prachtige 8 persoons ovalen tafel stond voor ons gereed en wanneer de bediening iets meer tempo had gemaakt met het uitserveren van onze gerechten dan had ik het restaurant wellicht nog kunnen aanbevelen.