Het Vierde laat de punten aan Heemstede

Allereerst een woord van dank aan de invallers. Eelco, Harry en Mahesh waren zo onbaatzuchtig om ons team te versterken. En aan hen lag de nederlaag niet. Zij pakten 2 uit 3. En met een beetje mazzel hadden dat zomaar 3 punten kunnen zijn.

Mahesh leukte zijn debuut in het Vierde op met een nette overwinning. Ik heb er niet veel van gezien, maar de Svesjnikovachtige structuur van zijn koningsvleugel doen mij vermoeden, dat hij met de e, f en g pionnen over zijn tegenstander walste.

Ik zat naast Harry en hoewel hij de opening enigszins mishandelde schaakte hij zich knap onder de druk uit en kreeg hij een verwoestende koningsaanval. Nadat enig materiaal eraf ging stond hij een kwaliteit en pion voor, maar doordat zijn koning ook tochtig stond kon zwart met zijn dame remise maken.

Eelco pakte de zaken wat positioneler aan. Juist toen zijn positionele plus ook materiaal leek op te leveren greep wit zijn laatste resources aan om remise te maken.

Het ging mis op de drie topborden. Bij Chris op 1 al heel snel en zat er ook niets in. Richard stond wat gedrukt - dat zijn we wel gewend - maar bevrijdde zich en kreeg goed tegenspel. Eén zet deed zijn stelling echter instorten. Naar eigen zeggen zijn leukste partij van het seizoen, maar wel een nul.

Ook Kir leek goede zaken te gaan doen. Volgens beide spelers zou een of andere computerbeest zo de winnende voortzetting voor Kir vinden, maar de mensen bij het bord vonden ‘m niet. Het kwaliteitsoffer van Kir kon misschien nog wel, maar tegenstander Jan Verhagen kreeg de verdediging sluitend en kon in het laatste minuten de zege veiligstellen.

Marius beleefde lang een fijne avond. Hij had zijn rokade en een pion gegeven voor een langdurig initiatief en ik telde het punt al. De taaie strijder aan de overkant echter niet. Het kraakte en het piepte bij de zwarten, letterlijk en figuurlijk, maar Nol Merkies vond wel de goede zetten. Toen Marius moest forceren vond hij ook daar een antwoord op en moest Marius een zeldzame nul incasseren.

Schrijver dezes kon zowaar een punt bijschrijven. Maar niet dan nadat zijn opponent juist op de 36e zet (jawel ik speelde met een ouderwets tikkende Gardeklok) een verliezende combinatie toeliet. Anders was de partij in evenwicht gebleven, zoals deze al 35 lang in evenwicht was.

Kortom. Alle minnen en plussen op- en afgetrokken had een 3-5 overwinning ook tot de mogelijkheden behoord. Maar 5-3 werd het en dat heeft Heemstede op grond van zijn volhardendheid verdiend.

Daarmee is het kampioenschap wel verspeeld. Nu het Derde niet op degraderen staat hoeven we waarschijnlijk niet zo nodig.

Persoonlijke uitslagen:
Ewout Mueller (1886) – Chris Rensink (1714)   1 - 0
Anne Brandsma (1860) – Richard Vink (1767)   1 - 0
Jan Verhagen (1798) – Kir Teo (1758)   1 - 0
Willem de Vos (1706) – Eelco Kummer (1784)   ½ - ½
Pieter van der Velde (1731) – Harry van der Peet (1783)   ½ - ½
Anton Verdonk (1661) – Paul Tuijp (1738)   0 - 1
Nol Merkies (1643) – Maroius Jaspers (1776)   1 - 0
Peter Zeelenberg (1524) – Mahesh Patil (1625)   0 - 1