HWP 5 op koers

Teamleider Sylvain had van tevoren gewaarschuwd: in Purmerend drukt men de klokken stipt om acht uur in. Dus snel een bord pasta naar naar binnen werken, gaspedaal indrukken en op weg naar het noorden. Toen wij allemaal keurig om 19.55 uur onze opwachting maakten, werden we vriendelijk en in alle rust ontvangen: het beleid bleek versoepeld. De vereniging hoeft tegenwoordig niet meer om twaalf uur, maar om kwart over twaalf het pand te verlaten. Dan weet u dat voor volgend jaar.

Never change a winning team: Sylvain lijkt zijn vaste opstelling te hebben gevonden. Bart, op bord 3, noteerde vrij snel het eerste punt. Het schijnt een wilde partij te zijn geweest waarin Bart eerst goed en daarna heel matig stond, tot zijn tegenstander mat in één over het hoofd zag. Twee dagen eerder, in de interne competitie, had Barts tegenstander al een mat in twee gemist. Soms heb je van die periodes. Zelf krijg ik het hele seizoen al opmerkelijk veel cadeautjes. Misschien is dit een mooie plek om iedereen daar eens voor te bedanken. Ik laat het misschien niet altijd zien, maar ik waardeer het echt.

Bob, met wit, maakte zijn tegenstander vanaf het begin duidelijk dat er deze avond weinig te halen viel. Met pionnen op (volgens mij) d5 en f5 en een sterk paard stond de zwartspeler erg gedrongen. Bob had alle tijd van de wereld en er waren links en rechts matdreigingen. Welke uiteindelijk de doorslag gaf, heb ik helaas gemist.

Lex begint te bekomen van zijn matige externe seizoenstart en heeft nu ook een plusscore. In de flarden die ik meekreeg van zijn partij zag zijn stelling er comfortabel uit. Uiteindelijk mocht hij het afmaken met een mooi standaardmatje: loper op h3, dame offeren op f1 en met de toren het vonnis vellen.

Het is altijd een lastige kwestie of je in zo’n verslag nou in de eerste of de derde persoon over jezelf moet schrijven: beide varianten kom je tegen. Omdat ik ben begonnen met vette namen, lijkt het consequent om dat ook met mijn eigen naam te doen. Alleen heb ik in de alinea over Bart al een ik-verteller geïntroduceerd. Dan maar zo: ik, Arnaud, kwam niet helemaal lekker uit de opening. Ongelijke lopers, mijn tegenstander had iets meer activiteit en bovendien veel meer tijd. Gelukkig was de stelling nog complex genoeg om fouten te maken. Ik had nog wel even een schrikmomentje toen ik met de dame een loper sloeg op a2. A tempo ging mijn toren op d1 eraf met mat. Gelukkig stond mijn tegenstander schaak, won ik een stuk en even later de partij.

Sylvain stond op dat moment met zwart al heel actief. Hij jaagde zijn tegenstanders koning over het bord en kon tussendoor een pion oppikken. Later moest hij die weer inleveren en was het oppassen geblazen. Wit had twee verbonden vrijpionnen, zwart een verre, maar ook kwetsbare vrijpion met een paard en een toren in de buurt. Wel stond de zwarte koning een stuk veiliger dan de witte. Uiteindelijk mocht Sylvain het afmaken met een paardvork.

Marco was tot kwart over elf bezig (alsnog ruim voor sluitingstijd dus), maar hij stond daarvoor al langer solide. Zijn tegenstander had weinig tijd en Marco drong met zijn dame op de damevleugel de stelling binnen. Pionverlies kon niet achterblijven en erger dreigde omdat de koningsstelling erg kwetsbaar was. Uiteindelijk werden tijdnood en de stelling Marco’s tegenstander ongeveer tegelijk fataal.

Ons seizoen telt hierna nog twee wedstrijden, waarvan de laatste tegen Vredenburg, dat nog zonder puntverlies is.