Invallers te huur, HWP Haarlem 6 wint

Het zesde speelde afgelopen dinsdagavond thuis en ook wij hadden het genoegen twee invallers te mogen opstellen. Wij speelden tegen het derde van Santpoort, een team dat nog geen partij had gewonnen (en nog op nul punten stond), maar wel meer ratingpunten aan liet schuiven dan wij.

Invaller Hans Spanjersberg nam, zoals Ger Dekker dat omschrijft, het ongeschreven recht dat een invaller toebehoort: snel remiseren. Invaller Luuk zat aan mijn rechterzijde en dat heb ik daarom wat beter kunnen volgen. Luuk zien schaken is toch wel bijzonder. Je krijgt de indruk dat voor hem het schaken hetzelfde is als de krant doornemen aan de ontbijttafel. Het enige verschil (neem ik aan) is dat hij in plaats van een bakkie koffie al snel een biertje erbij nam. Rustig, relaxed worden de zetten in hoog tempo gespeeld en het partijverloop lijkt geen enkele invloed te hebben op zijn gemoedstoestand. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Luuk volledig overspeeld worden; al snel stond hij twee pionnen achter en was zijn stelling hopeloos. Maar Luuk speelt gewoon door, niets aan de hand, en in het eindspel stond hij opeens glad gewonnen. Niet snel daarna was onze eerste winstpartij van de avond een feit. Petje af en nogmaals dank aan de invallers.

De vaste teamleden deden het echter ook goed. Terwijl aan de overkant het vierde een off-day zat te hebben speelden de mannen van het zesde prima schaak. Lex speelde een snelle remise. De rest van de partijen duurde echter een stuk langer. Ikzelf was als vierde klaar en dat kwam geheel op conto van mijn onfortuinlijke tegenstander. In een stelling waar niet zoveel aan de hand was ging hij, op de 36ste zet, door zijn vlag. Dat compenseerde voor mij overigens mijn partij uit de vorige ronde waarin ik opgaf in een stelling die gewoon remise was.

In afgebeelde positie, zwart aan zet, gaf ik op. Echter, na 56...Kf4 57. h6 Kg3 58. h7 f2 59. h8(D) f1(D)+ houdt zwart vrij eenvoudig remise. U begrijpt dat ik hierna redelijk ontdaan was.

Terug naar mijn teamleden. Bram kreeg een forse aanval over zich heen maar, zoals hij tijdens het Kennemer Open tegen Cok Ippel liet zien, daar weet Bram wel raad mee. Rustig laten uitrazen en daarna de partij naar je toe trekken. Met nog drie partijen te gaan stonden we reeds op 4 punten, maar winnen leek allerminst zeker. Frits had al vroeg een stuk weggegeven en vocht tegen de bierkaai, Stephan stond een pionnetje achter in een penibele stelling en Harry was vanaf zet 1 volledig overspeeld.

Uiteindelijk was het Stephan die de winst veilig stelde. In een eindspel, wat zo in de boekjes kan, demonstreerde Stephan feilloos hoe een eenzaam paard een koning + randpion kan tegenhouden. Knappe remise. Harry zat links van me en uren lang heb ik, uit mijn ooghoeken, naar een stelling zitten kijken die pijn aan de ogen deed. Maar Harry is een geboren vechter en excelleert in dit soort situaties. Blijven knokken, de tegenstander het zo lastig mogelijk maken en, ziedaar, in de slotfase greep de eerste bordspeler van Santpoort mis en stond Harry op winst. Nu is Harry tot nu toe aan een magistraal seizoen bezig, met een TPR van ruim boven de 2000, en lopen we het risico dat we hem volgend jaar niet meer terugzien in het zesde. Toen ik Harry daarop aansprak beloofde hij, zodra de stand het toestond, zijn partijen gewonnen te geven om zodoende zijn ratingstijging wat te beteugelen. Edoch, voordat Harry dit nobel streven in de praktijk kon brengen gaf zijn tegenstander op. Tot slot Frits. Heldhaftig bleef hij knokken, maar het mocht geen baat hebben en daarmee was de eerste gewonnen partij voor Santpoort een feit.

Volgens Lex (en anderen) zwelg ik elk jaar weer in de rol van underdog. Ik krijg er geen genoeg van te benadrukken dat wij een gedoodverfde degradatiekandidaat zijn. Met drie uit drie hebben we echter een prima begin van de competitie en maken we een goede kans om ook dit jaar weer de favorietenrol (voor degradatie) niet waar te maken.