Vooral doorgaan...

Donderdag 3 november wachtte ons een eerste test in de NHSB 3F competitie; uit tegen Purmerend 5, dat wij vorig jaar overtuigend versloegen met 1.5-4.5. Beide teams hebben een gewijzigde samenstelling maar de krachten zijn ook dit jaar enigszins gelijk verdeeld.
Hans Spanjersberg genoot van een welverdiende vakantie en in Frits Welling vond ik een welwillende reserve, waarvoor bedankt Frits!

Zes man sterk togen we naar Triton 73, een majestueus modern gebouw waarin onder meer de schaak vereniging Purmerend Eggert te vinden is. Opvallend hoe de jeugd daar training krijgt: presentatieborden, klokken, stappenplan, computers en vooral veel vrijwilligers die hun steentje bijdragen. Leuk om te zien.

Na het startsein bogen we onze hoofden op de, in het algemeen, defensieve/passieve speelwijze van de tegenstanders. Vorig jaar eindigde dit team op een goede vierde plaats en liet bijvoorbeeld het sterkere Paard van Ree achter zich. Hun speelstijl blijkt dus effectief en dient met kracht en doorzetting te worden uitgedaagd. Ons team heeft een aanvallend karakter en rust niet tot de vlag gevallen is… Prachtig om te zien; daar houden we toch allemaal van?

Frits ging op bord 6 met zwart vol in de aanval en wist een stuk te ruilen voor een hoop pionnen, maar kon helaas geen beslissend voordeel uit de structuur halen en ging strijdend ten onder. 1-0 voor Purmerend en op dat moment, na ongeveer 2 uur spelen, leek de tegenstander uit te zijn op remises in de overige partijen, want het ene na het andere remise-aanbod werd op de verschillende borden gedaan. De eerste was voor Peter, die op bord 3 met wit een loperpaar in een open stelling had en daarmee een comfortabel voordeeltje. We besloten daarom door te spelen en langzamerhand drong hij de tegenstander naar achter.
Inmiddels was Mahesh op bord 4 in een gewonnen stelling gekomen en was het eerste punt voor ons binnen. Goed gespeeld!
Het volgende remise aanbod kwam op bord 2, waar ik met zwart tegenover Evert Schlebaum zat. Nadat alle stukken, op ieder een toren na, waren afgeruild leek de positie mijn kant op te gaan, doordat ik mijn toren op de open c-lijn had en een koning die sneller in het centrum aan zou kunnen komen. “Echt niet…!!” was mijn antwoord op het aanbod en er werd hier en daar gegniffeld..

Richard Breurkes speelde op bord 5 een met wit een doordacht spelletje en nam de tijd om het zijn tegenstander steeds moeilijker te maken.
Stephan speelde met wit op bord 1 tegen de taaie Perry Koopmans en had na 2.5 uur een stelling bereikt waarin de vonken alle kanten op konden springen. Het remise aanbod leek mij op dat moment tegen de woorden van Barry in te gaan, maar een halfje op bord 1 is altijd een goed resultaat. Zeker omdat de posities van Peter, Richard en mijzelf aan het kantelen leken en de taaiheid van dit Purmerend 5 ons wel eens de das om konden gaan doen…

Wederom was daar een remise aanbod op het bord van Peter en met mijn hoofd diep in gepeins over mijn eigen partij, liet ik de keuze aan het inzicht van Mahesh en wees hem aan als vervangend teamleider. Als een boeddhistische monnik straalde hij rust en zelfverzekerdheid uit en adviseerde Peter door te spelen. Dit duwtje had Peter nodig en, zoals hij later verklaarde, waren die eenvoudige woorden van Mahesh het teken dat hij gewonnen stond. Het gaf hem kracht en inzicht en daarmee wist hij de positie van zijn tegenstander te infiltreren en de partij naar zich toe te trekken. Wat een dynamiek en doorzetting!

Inmiddels was ik met Evert een dans om het centrum begonnen, waarbij hij zijn enige pion tot op a6 had mogen doorschuiven, akelig dicht bij promotie. Mijn toren bewaakte die lijn en met wat tussenzetjes had ik zijn koning tot de achterlijn gedwongen alwaar hij, door passieve zetten, moest aanzien dat mijn pion oprukte onder begeleiding van de koning. Met slechts drie minuten op zijn klok en een riant half uur op mijn klok liet Evert mijn pion toe tot op de 2e lijn en was een passieve torenzet voldoende om mij een beslissend voordeel te geven. Met zijn pion op de 6e rij had ik een tempo voordeel waarmee ik een schaak kon geven bij de promotie van mijn pion en kon daarmee zijn toren van het bord af jagen. Onthutst gaf hij op…. 20 zetten hadden we om elkaar heen gedraaid in een theoretisch remise, maar de klok en mijn geduld/vechtlust liet hem uiteindelijk de steek vallen.

Ook Richard had met zijn pionnen een voorwaartse draf te pakken en wist als laatste zijn partij te winnen. Helaas heb ik te weinig van zijn partij gezien om iets te kunnen vertellen, maar de blijdschap en tevredenheid straalden uit zijn ogen.

Onder het genot van een biertje en wijntje hebben we aldaar onze 1.5-4.5 overwinning gevierd en beseften we ons dat vechtlust en doorzetting de doorslag heeft gegeven op deze avond.
Met een goed gevoel zijn we klaar om het grote Assendelft op 6 december thuis te gaan bestrijden! Komt dat zien, want dit zou wel eens de wedstrijd van het seizoen kunnen worden.

Bedankt voor een mooi avondje!
Een apetrotse teamleider,
Martin Tolsma