Het Witte Paard te sterk voor HWP 7

Wat is dat toch? Menig schaakclub is vernoemd naar het witte paard. Veel vaker dan naar enig ander stuk of pion. Waarom zou dat zijn? Omdat het paard een edel dier is? Omdat het geassocieerd wordt met ridders en ridderlijk gedrag wellicht? Omdat het een schaakstuk is, waar je nogal eens een onverwachte aanval mee kan uitvoeren? Dat het het witte, en niet het zwarte paard is, begrijp ik nog wel. Wit is de kleur van de onschuld en eerlijkheid. Zwart is de kleur van de dood, de nacht en de dingen die het daglicht niet kunnen verdragen.  De zwarte hand, de bende van Pietje Bell, is nog wel onschuldig. Je hebt het zwarte schaap en zwart geld. Zo begrijp je dat sommige mensen willen dat Zwarte Piet verdwijnt. Sinterklaas rijdt trouwens ook op een wit paard, en dat noemen we dan een schimmel!?

Wij moesten in elk geval aantreden tegen Het Witte Paard 2 uit Zaandijk. Veel zin daarin hadden we niet. Hun gemiddelde rating is, met drie spelers van boven de 1800, 200 punten hoger dan die van ons. Ze waren, zoals de wedstrijdleider mij vertelde, vorig jaar min of meer per ongeluk gedegradeerd. Nu mochten wij als slachtoffer fungeren… Ik besloot een tactische opstelling te kiezen, met Gerko Vos en mijzelf aan de hoogste borden, in de hoop dat onze reguliere eerste bordspelers lager ingedeeld nog wat puntjes zouden scoren. Op de speellocatie aangekomen werden we begroet door Thijs Heijltjes, die in Zaandijk woont, en kwam kijken wat we zouden kunnen klaarmaken.

Nou, dat viel dus niet mee. Ik was zelf aan bord twee als eerste klaar. Ik was er kennelijk met mijn hoofd niet bij, want al vroeg liet ik mijn paard instaan. Dat moet je tegen een 1800-plusser natuurlijk niet doen, trouwens sowieso niet. Ik besloot nog even door te spelen, want het was heel erg vroeg, maar al gauw legde ik toch maar mijn eigen koning om. Het gevolg was dat ik de verrichtingen van mijn medespelers goed kon volgen.

Jan Willem van Thiel aan bord drie had van dichtbij meegemaakt, wat mij overkwam. Niet veel later zie hij, enigszins ironisch, dat hij in elk geval wel de helft van het notatieformulier had bereikt. Ik antwoordde hem dat ik dat zwarte humor vond. Maar Jan Willem’s overmoed werd gestraft. Even later verrekende hij zich. Hij dacht kennelijk een pion te winnen, maar dat kostte hem een paard. Jan Willem gaf direct op.

De andere spelers hielden het langer vol. Mark Hemelrijk aan bord vier stond gedrongen en kwam een pion achter. Ook Hans Huson aan vijf stond, meen ik een pion achter, maar Huub Elzerman aan het laatste bord had er eentje meer, maar wel een inactieve loper. En Gerko Vos, aan bord een, speelde een goede partij. Omdat zijn tegenstander een dubbele e-pion had - en dat speelt hij, naar eigen zeggen, vaker - kon Gerko aanvallen op de koningsvleugel. Het zag er mooi uit, maar de aanval sloeg niet door.

De avond schreed voort. Jeetje, wat duurt dat lang als je zelf niet speelt. Mark wist zowaar met een paardvork een kwaliteit te winnen, maar bleef gedrongen staan. Toen zijn tegenstander met zijn pionnen oprukte, werd Mark geleidelijk van het bord gedrukt. Op enig moment gooide Mark de handdoek in de ring.

Hans was toen al, via een ingewikkelde ruil, erin geslaagd het materiaal weer gelijk te krijgen, terwijl hij positioneel zelfs even beter stond. Maar het was niet voldoende en Hans besloot op het remise-aanbod van zijn tegenstander in te gaan.  Hij had trouwens beduidend minder tijd, dus dat was niet onverstandig. Ook Huub haalde een half punt binnen. Die zwakke loper speelde hem toch wat parten. Zo was mijn tactiek, om aan de lagere borden hopelijk te scoren, redelijk geslaagd, maar het was niet voldoende.

Gerko ten slotte werd uiteindelijk toch weggespeeld. Toen zijn tegenstander eenmaal zijn dame activeerde op de damevleugel, bleek Gerko’s verdediging niet op orde. Hij verloor twee pionnen, en verslikte zich tenslotte in een geniepige matcombinatie. Kan gebeuren.

Zo liet de eindstand niets aan duidelijkheid over. 5-1 tegen. Het zat erin, we hadden het al verwacht, maar als het je dan overkomt, valt het even niet mee. Onze tegenstander werd trouwens winnaar van de poule, maar daar kochten wij niets voor.

Toen wij weggingen had Jan Willem nog een waar woord. Hoewel deze wedstrijd slecht afliep, kunnen we terugzien op een goed seizoen. Behalve de voorlaatste wedstrijd, die we met het kleinst mogelijke verschil verloren, hebben we alle andere wedstrijden gewonnen. Het gevolg is dat we met acht matchpunten op een derde plaats in onze poule zijn geëindigd. Als iemand dat vooraf had gezegd, had ik voor getekend. Volgend jaar gaan we proberen dit te verbeteren.