HWP N1 wint maar net van Chess Society

Dit culmineerde op 9 december in een live op televisie uitgezonden schoppartij tussen Nederlanders en Argentijnen die zoveel aandacht opeiste dat zelfs het duel in de Topklasse tussen Chess Society Zandvoort en HWP N1 hiervoor moest wijken.

Een nieuwe datum was moeilijk te vinden, maar uiteindelijk kwam vrijdag 13 januari uit de hoge hoed. Dat viel wel samen met een ander evenement dat de volle aandacht van de schaakwereld opeist: het door een uiterst vervuilend bedrijf gesponsorde jaarlijkse schaaktoernooi in Wijk aan Zee, waaraan ook een aantal spelers van beide teams deelnamen. Daardoor viel de wedstrijd, als ware het een voetbalduel, uiteen in twee helften. De eerste helft speelde zich af in "onze eigen" Sociëteit op dinsdag 10 januari. De Chess Society vaardigde hiervoor de Santpoortse helft van het team af, bestaande uit vader en twee zoons De Roode en Hans Kors. Voorwaar een stevig team voor onze afvaardiging, bestaande uit Tim Mazajchik, Max Merbis (invaller voor de weer afwezige Indra Polak), Ardjan Langedijk en uw scribent van dienst.

Tim speelde tot voor kort liever met zwart, maar heeft nu ook zijn wit-repertoire op orde. Dat bleek ook in zijn partij met Peter de Roode, die zich - naar eigen zeggen - een onhandige zetverwisseling veroorloofde. Tim leek een veelbelovende stelling te krijgen. Wellicht bevangen door deze schijnbare weelde deed hij lang onderzoek naar allerlei kansrijke en winnende plannen, maar ze bleken een luchtspiegeling. Meer dan een interessante stelling met gelijke kansen zat er niet in. Het ontstane tijdgebrek leidde echter tot een paar slechte zetten. Na stukverlies was het helaas over en uit.

Mijn partij tegen Hans Kors werd een niemendalletje. Vol goede voornemens was ik begonnen, maar ik liet in de opening door te voorzichtig spel een aantal vereenvoudigingen toe die zwart makkelijk gelijkwaardig spel gaven. De inspiratie ontbrak bij mij totaal en de ene na de andere "sla-bonen"zet kwam uit mijn vingers. Ook een laatste poging tot compliceren durfde ik niet aan, waarna ik in een volstrekt gelijke stelling uit arren moede het remise-aanbod van mijn tegenstander aannam en daarmee - zo voelde het - de last om de wedstrijd te winnen op de schouders van mijn teamgenoten legde.

Bij Ardjan zag het daar niet naar uit. Hij had alles op een koningaanval gezet, maar wits tegenacties in het centrum en op de damevleugel leken kansrijker. Het kwam tot deze stelling:

Alles hangt bij zwart en stukverlies lijkt onvermijdelijk. Toch heeft Ardjan het bewust op deze stelling aan laten komen, want hij heeft 1....Lxh2+ Dat ziet er mooi uit, maar blijkt ook onvoldoende. Wit speelde 2.Kxh2 (2.Kf1 geeft zwart de kans het stuk te redden met 2...Lb5+, maar 2.Kh1 was ook winnend. Zwart heeft niet beter dan 2...Lxe4 3.Txe4 Te5, maar nu wint 4.Pc6) Dh4+ 3.Kg1 Th5 en nu moet wit zijn dame geven met 4.Dxh5 Dxh5 5. Pxc6 maar met toren en twee lichte stukken voor de dame had hij moeten winnen. Rob de Roode vond de (smalle) winstweg echter niet.

Hier had Rob kunnen winnen met 1.c4! Dxc4 2. Lc3. Hij speelde echter 1. Ld2 De2 2. Le3 c5!? 3. Pc6 Dd1+ 4. Kh2 Dh5+ 5. Kg1 met herhaling van zetten. Rob riskeerde 5. Kg3 niet. Ook dan houdt zwart remise via schaakjes op de witte velden, te beginnen met 5...Dg6+.

Nog spannender was het bij Max Merbis: In een scherpe variant van het Koningsindisch in de voorhand had Martijn de Roode koningsaanval volgens het bekende patroon in deze opzet, maar Max stond gewonnen op de andere kant van het bord. Martijn offerde een stuk: 

Hier speelde Max de op een na beste zet 1....Dd8. (Nog beter was 1....Kh8 geweest. Wit heeft geen mataanval: Op 2.Lxf8 volgt 2...Pxf8 3. Dh6+ Ph7 4. Tg1? Dxe5 en op 2. Txe2 om e5 gedekt te houden en met de andere toren naar g1 te gaan is 2...Tc6 3. Lxf8 (3.Tg1 Txc2) Pxf8 4.Dh6+ Ph7 5. Tg1 Tg8) 2. Tg1+ Kh8 3. Lg5 Dc7 4.Df4 

En hier staat Max voor een moelijke keus. Na 4...Dxe5 5.Dxe5 Pxe5 5. Lf6+ Kh7 6. Lxe5 wint wit zijn stuk terug, maar na 6...Tac6 bereikt zwart  een gewonnen eindspel. Ook 4...f6 is goed maar dan moet je wel na 5. Tce1 fxg5 6. Dxg5 Pf6! gezien hebben met het vervolg 7.Dxf6+ Lg7 8. Dg6 De7 9.Tg4 Ta7 10.h6 Lxh6 11. Dxh6 Dh7 met dameruil en een veel beter eindspel voor zwart. Max speelde het logische 4....Lg7. Nu werkt 5. Dxf7 Pxe5 niet maar met 5. Lf6! Pxf6 6. h6! Ph7 7. Txg7 had wit remise kunnen bereiken na 7....Taa8 8.Tcg1 Tg8 9. Dg3 Dd8 en in deze gepeperde stand heeft zwart met zijn stuk meer net genoeg verdedigingsresources om niet mat te gaan, maar een winstplan heeft hij niet. Gelukkig speelde Martijn met nog weinig tijd op de klok 5. h6? en nu sloeg Max de witte aanval af met 5...Lxe5 6.Dxf7 Tf8 7.Dg6 Taa8 8. Tg2 Tg8 9. Dxe6 Dd6 en zwart heeft de storm overleeefd. Martijn ruilde dames en in het vervolg ook nog lopers en een paar torens. Uiteindelijk bleef er een eindspel over met Toren + 3 pionnen tegen Toren, Paard + 3 pionnen, waarbij de zwarte koning werd afgesneden op de h-lijn, terwijl de witte koning zich op de zwarte pionnen dreigde te storten. Beide spelers hadden minder dan een minuut toen Max uiteindelijk mistastte, zijn paard verloor maar zich gelukkig tijdig herstelde en het resterende toreneindspel netjes remise hield.  1,5 - 2,5 achter bij rust!

De tweede helft werd drie dagen later gespeeld in een heel andere ambiance. De speelgelegenheid van Chess Society was ruim, warm en goed verlicht, maar vrijwel leeg: vier borden voor het vervolg van de wedstrijd en daarnaast nog een plek waar een vrij luidruchtige Zandvoorter simultaan speelde tegen twee andere clubleden. Voor deze gelegenheid had HWP een verse ploeg het veld ingestuurd met Collin Boelhouwer, Hubrecht van den Brekel, Peter Beerens en Jan Seeleman die het op mocht nemen tegen de Zandvoortse helft van de Chess Society.

Binnen een half uur stond het gelijk: Peter Beerens had in de Cambridge Springs variant van het damegebied zijn dame op b3 in plaats van c2 geposteerd, maar dit was zijn tegenstander kennelijk ontgaan. Hij draaide zijn variant af, alsof de dame op c2 stond en werd daardoor op zet 10 verrast door Db3 slaat b4 met loperwinst. Hij gaf direct op en Peter kon als supporter van zijn teamgenoten de rest van de avond doorbrengen. Zijn rondgang langs de borden stemde niet direct vrolijk. Weliswaar stond Collin Boelhouwer lekker, maar onze beide zwartspelers Hubrecht en Jan stonden onder druk. 

Met name Hubrecht was in een lastige positie terechtgekomen. In een soort Benoni was zijn loper op d7 beland, waar hij de snelle en harmonische ontwikkeling van de zwarte damevleugel onmogelijk maakte. Wel was Olaf Cliteur zo vriendelijk om de zwartveldige lopers en een stel paarden te ruilen waardoor Hubrecht wat lucht kreeg, maar het had precair voor zwart kunnen blijven als Olaf had durven doorbijten. In plaats daarvan kwam een remise-aanbod, dat Hubrecht met beide handen accepteerde.

Inmiddels was namelijk dat duidelijk geworden dat Collin ging winnen. Terwijl zijn tegenstander omslachtige manoevres met zijn lichte stukken uitvoerde, breidde Collin zijn ruimte-overwicht op de damevleugel gestaag uit. Uiteindelijk kwam het daar tot een doorbraak waarbij zwarts keten b7-c6-d5 vanaf de basis werd opgeruimd, en de pion op d5 verloren ging. Daarna stortte de zwarte stelling als vanzelf in elkaar, een modelpartij van Collin!

Daarmee stonden we 4-3 voor en mocht Jan Seeleman het beslissende halfje (of meer) binnen brengen. Zijn tegenstander Boudewijn Eijsvogel was vanuit de opening flink in de aanval gegaan, maar door verstandig afruilen van Jan en te voorzichtig spel van Boudewijn stokte wits initiatief en kon Jan de bakens verzetten. 

Hier had Jan met 26. ... Pg3 een duidelijk voordeel kunnen krijgen na het vrijwel gedwongen vervolg 27. Txf8 Txf8 28. Th3 b4 29. Pd1 Pe4 en zwart heeft alles: aanvalskansen, maar ook de mogelijkheid de zwakke broeder op g5 in te rekenen. Hij speelde echter 26. ...Dg3. Ook niet slecht maar na 27.e4 had hij dan 27....Pe3 moeten spelen met als vervolg 28. Tfg1 Df2 en zwart staat nog steeds iets beter. Na 27...dxe4 28. Pxe4 moest zwart vol in de remmen. 28...Dc7 (28... De3 was beter geweest) 29. Pc5 Dd6 30. Dc3! 

en nu is Leiden in last: Slaan op d4 gaat niet (30...Pxd4 31.Pe6+ Dxe6 32. Dxd4+ en wit wint) en er dreigt verschrikkelijk d5. Met nog een paar minuten op de klok vond Jan de enige redding: 30....b4! Nu was het de beurt aan Boudewijn om deze klap te verwerken. Dat deed hij niet op z'n best, hij speelde 31. Dd2?, terwijl 31. Dxb4 Dxd4 (Ook na 31...Pxd4 32.Kb1 staat wit beter) 32. Dxd4 Pxd4 33. Txf8 Txf8 34. Te1 hem een beter eindspel had opgeleverd. Nu kwam Jan in het voordeel met 31...Dxd4+ 32. Dxd4 Pxd4 33. Txf8 Txf8 34. Te1 Tf2+ 35. Kb1 Kf7 36. Te4 

en nu had Jan met 36.. Pb5! zijn voordeel kunnen vasthouden. In tijdnood deed hij echter 36...Pc2?! 37. Pd3 Pa3+ Boudewijn - met even weinig tijd - deed hier 38. Ka1?? (met 38. Kc1 Txa2 39. Pxb4 Tg2 40. Te5! kan wit wel remise houden) , Jan miste hier het winnende 38..... Tf1+ 39. Pe1 (39. Kb2 Tb1 mat!) Txe1+ 40. Txe1 Pc2+ en het ging verder met 38.... Pc2+ 39. Kb1 Td2?! (39...Pa3+ met zetherhaling) 40. Pxb4 Pa3+ 41. Ka1. Hier speelden beiden verder op increment. Boudewijn won nog een pion, maar een tactisch geplaatst remise-aanbod van Jan werd tot onze stomme verbazing en gelukzaligheid aanvaard. 3,5-4,5! Met recht een narrow escape. 

De volgende ronde tegen Kennemer Combinatie zal moeten uitwijzen of we nog meedoen om het kampioenschap, maar dan zal er wel uit een heel ander vaatje getapt moeten worden. 

Voor de gedetailleerde uitslag zie: https://www.nhsb.nl/competitie/wedstrijden/16329