Teleurstelling voor HWP N1

In het begin was er geen vuiltje aan de lucht. Onze witspelers op de bovenste borden wonnen snel. Indra Polak drong zijn tegenstander helemaal terug in een dameloos middenspel - er belandde zelfs een paard op a8 om pion c7 te dekken - en al snel stortte de zwarte stelling in.

Peter Beerens kreeg uit de opening voordeel, liet zwart nog even terugkomen, maar toen het op nauwkeurig rekenen aankwam was zwart kansloos. Hij voorkwam mat, maar moest een toren inleveren. Ook bij de overige borden waren er geen echte zorgenkindjes. Tim Mazajchik en Jan Seeleman stonden beter, de anderen ongeveer gelijk.

Dat was voor mij reden om het remise-aanbod van Joran Donkers, qua rating de beste Uil, aan te nemen. Joran had een kans op een voordeeltje gemist en in de vrij overzichtelijke slotstelling stond het - ook volgens de achteraf geraadpleegde engines - volkomen gelijk. 2½-½ voor, wat kon er misgaan?

Maar een half uurtje later was het beeld gewijzigd. Tim Mazajchik op het eerste bord deed een gewaagde poging om in een paard-lopereindspel te profiteren van zijn vrije randpion, maar in tijdnood liep dat helemaal mis. Het witte pionnencentrum kwam in beweging en de randpion viel van het bord. Een onverwachte nul.

Hubrecht van den Brekel raakte in een gelijkstaand middenspel lichtjes onder druk en was plotsklaps een stuk kwijt. Dat viel niet meer te redden.

Over de stelling van Colln Boelhouwer was ik redelijk optimistisch. Hij had weliswaar een lelijke geïsoleerde dubbelpion, maar ook een loperpaar en schijnbaar actief stukkenspel. Zijn tegenstander Dick Roosa was echter alert, rukte op met een gevaarlijke vrijpion en hield uituindelijk makkelijk remise via een gedwongen herhallng van zetten. Dat was 3-3 en alleen op de laatste twee borden woedde de strijd nog.

Jan Seeleman had via superieur spel in de opening met zwart al snel een mooie stelling bereikt tegen Jan Vreeburg. Hij won een pion en ondermijnde wits sterkste stuk, een paard op d6. Jan V. rook echter kansen, offerde een tweede pion en zette een gevaarlijke aanval in. Bovendien ging het gebrek aan tijd een hartig woordje meespelen. Onze Jan leek de aanval van andere Jan af te slaan, maar werd daarna lastiggevallen door een ander wit paard, dit keer op e6. Jan koos een ongelukkig veld voor zijn aangevallen dame en via wat schaakjes werd de zwarte koning naar een veld gejaagd waar een dodelijk paardschaak een dame kostte. 3-4 voor de Uilen en ik moest Ben de Jong adviseren om het remise-aanbod van zijn tegenstander af te slaan.

Ben was eigenlijk allang blij met dat remise-aanbod, want in een onoverzichtelijk middenspel was hij verrast door een geniepige paardzet.

Hier speelde Ben nietsvermoedend 22. Tac1? (met 22.Td3! c4 23.Td2 behoudt wit voordeel door beheersing van de d-lijn, want de truc van de partij gaat niet op: 23....Phf5? 24.exf5 Pxf5 25.Dh3 Pxe3 26.Ph4! met de dubbele dreiging Dxe3 en Pxg6+) en nu kwam 22....Phf5! 23.exf5 Pxf5 24.Dh3 Pxd3 

Hier had Ben met 25.Ph4! Pxd1 26.Pxg6+ Kg8 27.Pe7+ Kh8 (Na 27.....Kf7 28.Txd1 Kxe7 29.Lf3 staat wit beter) 28.Pg6+ remise kunnen bereiken. Hij speelde echter 25.Td3? en nu kwam 25. ...e5! en was Leiden in last. 

Ben vond hier gelukkig nog 26. Pxe5, maar dat was na 26....Lxh3 27.Pxc6 Lxg2+ 28.Kg1 Lxc6 29. Txe3 niet genoeg geweest. Zwart speelde echter 26.....fxe5 27. Dxe3 exf4 en stond daarna iets minder duidelijk gewonnen. In de tijdnoodfase kwam het remise-aanbod, maar Ben sloeg het af en speelde sterk verder, waardoor de partij leek te kantelen. Hij peuzelde de hele zwarte damevleugel op en hield drie vrijpionnen over tegen twee van zijn tegenstander op de koningsvleugel.

Zou het dan toch nog 4-4 worden? Ben speelde echter iets te overhaast waardoor hij uiteindelijk nog een paard en een luttel randpionnetje overhield tegen een zwarte loper. Daar vielen geen zaken meer mee te doen zodat De Uilen 4½ punt haalden. Daarmee stelden zij hun plaats in de topklasse veilig, terwijl HWP - met alleen nog een wedstrijd tegen de gedoodverfde kampioen Waagtoren voor de boeg - dit jaar ook niet meer is dan een goede maar te wisselvallige middenmoter.