HWP6-HWP5: Competitievervalsing, titelinflatie!

Competitievervalsing, titelinflatie! Dat waren de gedachten die door mijn hoofd schoten toen Sylvain mij de indeling van HWP5 vertelde. We zouden niet langer HWP5 zijn, maar HWP6. Hoe oneerlijk, we hadden een geweldig jaar gehad vorig seizoen (derde in de poule) en nu werden we in naam teruggezet. Daar kwam nog bij dat Jeroen Meulendijks, de captain van HWP6, dus eigenlijk HWP5, mailde dat hij het wel terecht vond. Hij had immers in de eerste ronde van de interne van mij gewonnen. Vraag niet hoe. Heet dat niet een Schwindel?

En ook op de clubavond waren de grappen van onze tegenstanders niet van de lucht. “Mogen jullie tegen ons spelen?”, “Ik kan me nooit zo opladen als we tegen een lager team moeten”,  en “Goed voor jullie, dan kunnen jullie je aan ons optrekken”, en dat soort ongein. En ik maar denken dat mijn beste vrienden op de schaakclub zitten. Nou, mooi even niet!

Sylvain was uiteraard nog wel zo sportief om uit te leggen waarom de namen zijn omgedraaid; hun team zou een hogere gemiddelde rating hebben, maar let wel met maar een puntje verschil. En dan daarom ons team zo demotiveren. Enfin, ik bedacht mij dat alleen de uitslag telt. We zouden ze, HWP5, ik kan het bijna niet uit mijn tekstverwerker krijgen, wel eens een lesje leren!

Helaas, dat viel tegen. Gerko Vos trad aan tegen Jan Willem Spanjer. Na een regelmatig verlopen opening koos hij op de 9e zet een verkeerde afwikkeling. Nog was Gerko niet verloren, maar hij vervolgde met een aanvalspoging die tot mislukken gedoemd was. Daarna ging alles fout en moest hij op de 17e zet, binnen het uur, Jan Willem feliciteren.

De andere, onze, Jan Willem van Thiel trad aan bord twee aan tegen Klaas Been. Jan Willem overschatte zijn stelling, dacht met het opbreken van de koningsstelling van Klaas voordeel te halen , maar dat viel tegen. Een paar grafzetten, volgens Jan Willem, later kon hij opgeven. Jan Willem voegde nog toe dat je tijdig de bakens moet verzetten en gaan verdedigen in plaats van aanvallen, als dat nodig is. Enfin, zo begon de speelavond nog wat vervelender  te worden. Rens Zuiderveld liet in elk geval geen steken vallen, en scoorde een halfje tegen Jeroen Meulendijks.

Hans Huson trof Martin Steinhart aan bord vijf. In een Franse partij leek er tot de achttiende zet niets aan de hand. Totdat Martin met zijn witte paard op avontuur ging naar veld e5.  Hans’ toren kon daardoor ongehinderd de tweede rij bereiken om vervolgens in samenwerking met zijn loper drie pionnen op de koningsvleugel te incasseren. Omdat wit tijdens die actie ook de kwaliteit kwijtraakte, was de partij snel daarna beslecht. De stand was nu 2,5-1,5 voor hen. Wellicht konden we nog gelijk maken

Helaas, Frits Bakkes speelde aan bord 1 tegen Korneel Joppe. Frits speelde 30 zetten op winst, maar gaf vervolgens een stuk weg (witte toren op lijn met twee zwarte stukken, ruil zou gunstig voor zwart zijn geweest). Frits had het gezien op de 28e zet, maar overzag het op de 30e. Pffff, was het enige dat Frits nog kon uitbrengen.

Zelf speelde ik tegen Ger Dekker aan bord zes, Spaans. Ger speelde wat passief, waardoor ik een sterke aanval op zijn koningsstelling kon opbouwen. Maar good old Ger verdedigde zich stug, ik kwam er niet doorheen. Nadat ik van arren moede de lichte stukken afruilde, moest ik even later zelf nog oppassen. Het leek ons beiden beter om de strijdbijl maar te begraven. Eindstand 4-2, voor hullie.

Enfin, de moraal van dit verhaal? Die is tweeledig. Kennelijk zijn de ratings toch juist. Maar alleen de einduitslag van de competitie telt. En: geen mooier vermaak dan leedvermaak... HWP 5, wees gewaarschuwd. Wij zinnen op revanche!