Spring naar hoofd-inhoud Skip to page footer

KC J 4 - HWP 5: een afgetekende overwinning

Jaap Rotte | | HWP N5 | 0 reacties

De laatste wedstrijd van het seizoen voor HWP5 was tegen KC J4. Spelen tegen een jeugdteam kan - zoals we allemaal weten - behoorlijk tegenvallen. Dit keer viel het mee. We boekten een afgetekende overwinning. Jaap Rotte doet verslag.

Vrijdag 29 maart was de laatste wedstrijd van HWP5 gepland tegen Kennemer Combinatie 4, een jeugdteam. We stonden op de vijfde plek in onze poule van zeven teams. Niet zo geweldig, maar we hadden met deze wedstrijd nog een kans daar iets aan te doen. Alleen weet je het met een jeugdteam als tegenstander maar nooit. De ratings lopen altijd achter bij de werkelijke speelsterktes, omdat jonge spelers nu eenmaal snel veel sterker worden. En dan kan het wel eens vies tegenvallen...

Wij begonnen in een redelijke sterke opstelling. Alleen eerste-bordspeler Jan Willem van Thiel moest op het laatste moment om moverende redenen verstek laten gaan. Maar in zijn plaats hadden we met Frits Bakkes een waardige vervanger gevonden. Omdat ik de opstelling al had rondgemaild en het Frits niet wilde aandoen om het eerste bord terecht te komen, besloot ik zelf dan maar daar te gaan zitten. Achteraf bleek dit niet zo ernstig. Kennemer had voor een tactische opstelling gekozen,  althans als je hun spelers beoordeelt naar hun ratings. En dat is nu juist een tikkeltje lastig.

Zo kwam ik het zelf aan bord 1 Jurriaan Boeren trof, ons welbekend want Jurriaan is ook lid van HWP en draait mee in onze interne competitie. We speelden de Franse doorschuifvariant, maar de partij liep heel anders dan normaal. Al vanaf de twaalfde zet begonnen we zetten te herhalen. Zelf weigerde ik enige concessie te doen aan mijn stelling om dat te voorkomen; Jurriaan kennelijk ook. Ik besloot, na overleg met onze teamleider, in de herhaling van zetten mee te gaan. En zo waren we al voor negen uur, met remise, klaar. Dat gaf mij in elk geval de gelegenheid om verslag te doen van de partijen van mijn medespelers.

Toen viel het mij op hoe rumoerig het eigenlijk was. Wij zaten in een apart zaaltje, afgescheiden van KC’s eigenlijke speelzaal. KC had een snelschaakavond voor teams, en dat gaf nogal wat reuring. Aan de overkant van de borden zaten onze tegenstanders stroopwafels te snoepen, chocomel te lurken en rollen Mentos te kraken. Ach, weer eens wat anders dan van die oude mannen die na negen uur beginnen te tetteren...

Gerko Vos had een gemakkelijke avond. Zijn jonge tegenstander was niet heel erg geconcentreerd, speelde snel, en verloor successievelijk tot wel drie pionnen, een toren en nog een toren. Toen was het voorbij. “Geen kunst aan”, was Gerko’s commentaar na afloop. Overigens ging zijn tegenstander daarna nog even verder met het Stappenplan. Dus over anderhalf of twee jaar kan Gerko het wel schudden.

Frits deed wat ik gehoopt had. Zelf zei Frits, achteraf, dat hij niet de hele partij niets had hoeven doen. Zijn tegenstander had een pion weggeven, en Frits maakte geen fouten. “Dat scheelt een stuk”, volgens Frits. Uiteindelijk kon Frits met een paardvorkje op koning en toren, die toren winnen en daarmee de partij. De stand begon er mooi uit te zien, 0,5-2,5.

Hans Spanjersberg had een, zelfs voor mij als waarnemer, bijzondere partij, van wel bijna honderd zetten! Het begin van de partij heb ik gemist, maar al snel mondde zij uit in een loper (Hans) tegen een paard (tegenpartij) met elk vijf pionnen. Er was geen doorkomen aan en Hans heeft wel twee keer remise aangeboden. Alleen bleek achteraf dat zijn tegenstander van zijn teamleider geen remise mocht aannemen, dus de partij sleepte zich voort. Op enig moment offerde Hans’ tegenstander zelfs zijn paard om met een pion door te stoten, maar Hans offerde twee pionnen om ook zelf te kunnen doorbreken. Het was erg spannend, maar Hans wikkelde keurig af naar een gewonnen stelling. Alleen nam zijn tegenstander zijn teamleider wel erg serieus, want hij gaf niet eerder op dan  dat Hans hem hartstikke mat had gezet. Vandaar die honderd zetten! Maar belangrijker: we hadden de overwinning inmiddels op zak!

Rens Zuiderveld had het lastig. Hij kreeg een dubbelpion op de e-lijn, waarvan hij er eentje verloor door de aanval van zijn tegenstander. Rens bood wel twee keer remise aan, wat door zijn tegenspeler niet werd geaccepteerd. ‘ Je weet maar nooit’  was zijn commentaar. Maar het moet gezegd worden: Rens verdedigde zich heel mooi.. Op een gegeven moment bleek de aanval niet door te slaan, kon Rens een pion terugwinnen, waarop beiden tot remise besloten.

Last but not least moet het verhaal van Hans Huson worden verteld. Die had ihet n meerdere opzichten lastig tegen een meisje. Hans verloor een pion en daarmee ook het centrum. Heel geleidelijk, maar effectief voerde de jonge dame de druk op. Het gevolg was dat de partij lang uitliep. Terwijl iedereen al klaar was, en de zaal bijna leeg, moest Hans de vlag strijken. Jammer voor Hans, maar uiteindelijk boekten we als team een mooie overwinning, van 2-4.

Het gevolg bleek dat we met onze wedstrijdpunten op een gedeelde derde tot en met vijfde plaats in de poule eindigden. Op bordpunten scoorden we net beter dan de andere twee teams, zodat we de derde plaats bereikten. Als iemand mij dat aan het begin van het seizoen had gezegd, had ik ervoor getekend.

Teamgenoten en invallers: veel dank! Op naar volgend jaar.

Plaats nieuwe reactie

Reacties (0)

Geen reacties gevonden.