CS Zandvoort 2 - HWP 6: op of neer?

Als import-mug is mij regelmatig verteld dat Haarlemmers vroeger op Zandvoorters neerkeken. Dat  kun je je ook wel voorstellen. Haarlem was de stad van de gegoede burgerij en de bestuursambtenaren, van drukkerijen en koninklijke verenigingen (zoals Zang en Vriendschap, waarvan teamgenoot Huub Elzerman lid is). Aan de prachtige gebouwen, de herenhuizen vooral, in de stad zie je het nog. En ook aan onze speelzaal in Societeit De Vereeniging.

Zandvoort was, hoewel Keizerin Sissi en de beau monde van de 19 en 20e eeuw er naar het strand gingen, een dorp van vissers en handwerkslieden die zich in het zweet des aanschijns moesten werken. De toeristen anno nu maken het dorp er niet beter op. De speelzaal van CS Zandvoort is, in een modern multifunctioneel dienstencentrum ook niet bijster gezellig; met foto’s van vroeger probeert men nog iets van sfeer terug te brengen. Het geringe ledenaantal van CS Zandvoort maakt zelfs dat ze al geen echte interne competitie meer hebben.  

Niettemin kunnen ze nog wel schaken. Afgemeten aan de ratings van hun tweede en aan onze eerdere niet al te positieve ervaringen waren ze sterker dan wij. Als je het zo bekijkt, viel het eindresultaat achteraf nog wel mee.

Rens Zuiderveld was snel, binnen een goed uur, klaar. Hij kon via een open lijn op de zevende rij binnenvallen. Toen zijn tegenstander zijn paard liet pennen, had Rens een natuurlijk aanvalsdoel. Met een dubbele aanval op dame en toren haalde Rens vervolgens het eerste punt binnen. Niet veel later  was mijn eigen partij, tegen Ton van Kempen, lid en al decennia secretaris van CS Zandvoort, maar ook lid van HWP, afgelopen. We speelden een Najdorf. Ik kwam er goed uit, maar blunderde op de twintigste zet en gaf mijn dame weg. @!#±@# staat er dan in een stripboek. De stand was weer gelijk.

Omdat het nog zo vroeg was, gaf ik Rens een lift naar Heemstede. Helaas nam Rens per ongeluk het notatieboekje en de pen van Hans Huson mee. Hans was zo van slag, dat hij twee zetten na de ontdekking daarvan al opgaf. Maar ja, zijn tegenstander had twee torens op de zevende rij, Hans’ zetten waren steeds gedwongen en Hans verloor zijn f-pion koningstelling. Hans zag het niet meer zitten, en liet het punt aan zijn tegenstander. Overigens was dat een vroegere leerling van Pieter Levasier! De schaakwereld van Kennemerland is klein.

Gerko Vos speelde een gesloten Siciliaan. Zijn tegenstander maakte een foutje dat hem een pion kostte. Gerko probeerde vervolgens aan te vallen op de koningsvleugel, maar zijn tegenstander kon hem tegenhouden. Twee maal bood hij remise aan, de tweede keer accepteerde Gerko het. In de analyse naderhand bleek dat niet ten onrechte. Jan Willem van Thiel kreeg een moeilijke, onbekende opening op het bord, maar kwam er goed uit. Lang dacht hij dat de stand in evenwicht was, maar zijn tegenstander had een lange afruil beter doordacht, wat hem de verste vrijpion opleverde. Jan Willem moest de vlag strijken. Zo had Zandvoort met 3.5 bordpunten de wedstrijdpunten binnen.

Last but not least moet Frits Bakkes’ partij worden vermeld. Toen ik  zijn stelling voor het eerst goed bekeek, zag die er al geweldig goed uit. Frits had een pion op de zevende en op de vijfde rij, gedekt door een loper. De toren van de tegenpartij was gepend en Frits had ook nog een aanval op de koningsstelling. Zijn tegenstander had eigenlijk al geen enkele kans meer en na enige zetten liet hij zich - sportief - mat zetten. Frits vond het zelf zijn beste partij sinds jaren. Het belangrijkste was dat hij geen blunder had begaan. “Dat scheelt een stuk”, aldus Frits. Zo was de eindstand 3,5-2,5.

Als men mij dit van tevoren had gezegd, rekening houdende met het verschil in speelsterkte, had ik het een mooie uitslag voor ons gevonden. Achteraf had er misschien wel meer in gezeten, als sommigen niet zo hadden zitten knoeien…. Enfin, voor mij is het duidelijk. Wij Haarlemmers moesten maar niet neerkijken op Zandvoort. Wij kijken sinds deze avond zelfs tegen ze op.