De Uil 4 - HWP6: nu wel bloemen!

Zoals al in het verslag van de vorige wedstrijd vermeld, dacht ik dat we ditmaal wel een reële kans zouden hebben, tegen De Uil 4. Maar ja, met schaken geldt dat je pas gewonnen hebt als je tegenstander opgeeft, zou een bekende sportman gezegd kunnen hebben. Je moet het nog wel even waarmaken. Niettemin gingen we vol goede moed op weg naar Hillegom.

Eenmaal aan de borden gezeten, de handen geschud en de klokken aangezet kon de wedstrijd beginnen. Frits Bakkes, aan bord 1, was als eerste klaar. ‘ Het ging van een leien dakje’,  zoals Frits zelf naderhand zei. In een soort Pirc was zijn tegenstander zo vriendelijk om zijn paarden terug te trekken. Daardoor kreeg Frits met wit ruimtelijk overwicht en controle over de witte velden. Op enig moment kwam de zwarte dame onder vuur te liggen. Frits’ tegenstander sloeg een giftige pion, waarna Frits met aftrekschaak de dame kon winnen. Einde verhaal. Punt voor ons.

Rens Zuiderveld aan bord 2 speelde, zoals wel vaker het geval is, remise. Rens was als tweede klaar. Het was een redelijk lange partij, dus de heren moeten vrij snel hebben gespeeld. Rens kwam even onder druk - achteraf bleek hij de sterkste man van De Uil 4 getroffen te hebben, dus remise was helemaal niet gek - maar hij verdedigde zich stug. De tegenstander kwam er niet doorheen, dus werd de vrede getekend.

Zelf speelde ik aan bord 3 een heel prettige Franse partij. Mijn tegenstander verzuimde tijdig te ontwikkelen. Ik kon hem dwingen zijn f-pion op te spelen, waardoor e6 zwak werd. Ik kon er meer stukken op richten dan hij, dus dat kostte hem de pion. Bovendien kon ik met mijn torens binnenvallen via de e-lijn. Daarmee rustig afwikkelen, zijn pionstructuur oprollen en vervolgens met een dubbelschaak ook nog een toren winnen. Opnieuw een punt. Stand 2,5-0.5, voor ons wel te verstaan.

Zo begon het erop te lijken dat we op volgorde van de borden klaar zouden zijn. Maar invaller Cor Rombout aan bord 6 doorbrak dit patroon. Hij was er in geslaagd twee pionnen te winnen, maar het bord stond verder redelijk vol. Cor acht, de tegenpartij zes pionnen en elk twee torens. De stelling stond muurvast. Zie daar maar eens door te breken. Dat lukte Cor wel, maar hij slaagde er niet in zijn voordeel beslissend uit te buiten. Remises dus. 3-1.

Huub Elzerman had zijn koorrepetitie op de maandagavond laten schieten voor ons team! In een Aangenomen Damegambiet slaagde Huub op bord 4 er in twee pionnen te winnen; bovendien stonden de stukken van de tegenpartij niet goed opgesteld. Huub moest nog wel even aan de bak, maar kon uiteindelijk de vijandelijke koning mat zetten. Als onbezoldigd sportjournalist vroeg ik Huub: “ Wat ging er toen door je heen?”, waarop Huub heel koeltjes slechts antwoordde “Een trilling”.  Enfin, Huub, je mag vaker meedoen. Ook Door Schaken Vriendschap, zou ik zeggen.

Tenslotte nog de partij van Gerko aan bord 5. Toen ik de stelling voor het eerst zag, begreep ik al dat Gerko lastig stond. Een van zijn torens stond opgesloten door een vijandelijk paard, terwijl de tegenpartij vervaarlijk dreigde in het centrum door te stoten. Uiteindelijk gebeurde dat ook, met als gevolg dat Gerko’s pionnen zouden gaan vallen. Gerko kon het niet meer aanzien, verzuchtte “ Ze staan er allemaal op te wachten’’ (om geslagen te worden) en gaf van arren moede op. Eindstand 2-4, voor ons.

De moraal van dit verhaal: we hebben met zijn allen goed gespeeld en de wat optimistische verwachtingen waargemaakt. Een bijzonder prettige bijkomstigheid is dat we nu eindelijk van de laatste plaats in de poule weg zijn (De Uil 4 heeft die ingenomen). Qua bordpunten staan we er heel redelijk voor, dus misschien eindigen we het seizoen straks toch nog middenin. Zou wel mooi zijn!