Net niet voor het bekerteam

De wedstrijd, die op vrijdag 16 maart was begonnen, werd pas na middernacht beslist. Zoals zo vaak in de beker kende de reguliere match een zeer spannend verloop. Adam en Jaap mochten aan 1 en 2 de jeugdige talenten Roger Meng en Julian van Overdam bevechten, terwijl Bart en Collin aan 3 en 4 de gebroeders De Wit troffen.

Op papier waren we daarmee flink favoriet en hadden we vooral een overwicht aan de staartborden, maar Collin bereikte met wit precies helemaal niets uit de opening, terwijl Bart een gambietvariant speelde waarin hij maar moest zien of hij voldoende tegenspel kreeg. Daar moest hij bovendien de nodige tijd in steken, die je met een increment van slechts vijf seconden nooit meer terugziet. Jaap daarentegen bemachtigde het loperpaar en leek een typische Jaap-stelling te hebben, terwijl Adam zonder problemen uit de opening kwam.

In het bekerschaak hebben dergelijke bespiegelingen na anderhalf uur spelen weinig waarde, en ook nu zullen de toto-spelers het moeilijk hebben gehad. Wat bij Collin gebeurde, lag misschien nog het meest in lijn van de verwachting: hij sloeg een remiseaanbod af en won. Het was niet zozeer dat hij water uit steen perste; hij speelde het middenspel gewoonweg veel sterker en stelde zijn tegenstander voor problemen die deze niet adequaat wist op te lossen.

Bart bereikte inderdaad voldoende tegenspel, maar had het gevoel dat hij voor de winst moest gaan, wat gezien de beperkte tijd en de lange weg te gaan een heikele onderneming was. Ondanks de druk op de klok wist Bart de druk op de stelling echter langzaam maar zeker op te voeren, en toen zijn tegenstander uiteindelijk een pion verloor, liet hij dat onmiddellijk volgen door de beslissende blunder.

Jaap had de loting verricht en er zoals altijd voor gezorgd dat Bart zwart had - en hijzelf dus wit. Wat kan je als bekerteam gebeuren als Bart dan wint, je Collin in de gelederen hebt en Jaap met wit speelt? Welnu, Jaap liep tegen een zeldzame witnederlaag aan. Een kwaliteitsoffer om de aanval kracht bij te zetten werd koeltjes gepareerd, en toen zat Jaap ineens met een materiaalachterstand zonder voldoende tegenspel.

Bij Adam, geen snelschaker van beroep, ging het uiteindelijk ook mis. Het kleine minnetje werd alsmaar groter en met weinig tijd op de klok kreeg hij zijn verdediging niet meer rond.

Dat betekende 2-2, en vanwege de nederlagen aan de topborden moesten we winnen in de verlenging, waarin het idiote tempo van 3 minuten plus 5 seconden werd gehanteerd (dat zal toch andersom bedoeld zijn, KNSB?). Jaaps mening ('Dat is geen snelschaken') zal niet door Adam gedeeld worden, want die verprutste in the dying seconds een stelling die minstens genoeg was voor remise. Collin won uiteraard opnieuw, maar Jaap kwam er weer niet doorheen bij Van Overdam en moest berusten in remise. Bart moest dus winnen en had dat vermoedelijk al herhaaldelijk kunnen doen, had ook een stuk meer, maar voor het gevoel een stuk of twaalf pionnen minder, en dat is doorgaans te veel.

Heel jammer: we waren heel dichtbij maar het mocht niet zo zijn.