Zielloos treffen in Amsterdam-Noord

Het was me het avondje wel. Op een nuchtere maag na een lange dag op kantoor in de weinig inspirerende entreehal van het Damstedecollege een potje schaken. Damstede dus. Enigszins verdwaasd doolden we langs lockers en garderobe. Bart had het zich al gemakkelijk gemaakt met een Pulitzerprijswinnaar, hij wilde niet te laat komen en kon waarschijnlijk nog net de laatste leerlingen uitzwaaien. Om kwart voor acht waren we met 4 HWP-ers nog duidelijk in de meerderheid. Maar zowaar werden daar, door een van de nestors van de club, stukken en borden tevoorschijn getoverd en druppelden een paar bekende Amsterdamse gezichten de hal in. De door de aangewezen barman geschonken krachtpatserkoffie had ons volledig ontwaakt. De knorrende maag kon hij niet verhelpen, hoewel er driftig met broodjes kip en frikandel werd geadverteerd. ´Allemaal van school. Daar mag ik niet aankomen´. Maar de automaat bood dan toch uitkomst, want ook een lekkere candybar zou er wel ingaan. Het apparaat weigerde echter eurostukken (zelfs de Duitse), dus daar moest de energie ook niet vandaan komen.

Toen Bart de wedstrijdleider had uitgelegd hoe de klokken het Fischertempo aankonden gingen we van start.
En ja, jullie zien het goed, dit was de speelzaal met liefst 2 interne partijen. In een belendend klaslokaal, schoolbankjes tegenover elkaar, speelde nog een SGA team van BovenIJ-Nieuwendam. Daar was het overigens nog erger dan in de hal, want ik vond de aroma´s echt niet te harden.

Maar goed. We schoten uit de startblokken. Hubrecht bouwde aan een overwegende stelling, Max won de opening met zwart en Bart deed dat eigenlijk ook, hoewel de 2 pionnen voorsprong wel van tijdelijke aard waren. Bij Jan-Willem ging het heel rustig. Tegenstander Baarry Brink (nee, de voornaam is geen tikfout van mij) speelde het ultieme drierijensysteem en pas na de breekzet e4-e5 van JW, moest hij de verdedigende stellingen wel verlaten.

Het eerste begin was toch echt kattengespin. Hubrecht koos voor pionwinst in plaats van voor het mat te gaan en moest berusten in een remise. Bij Max ging het in het middenspel helemaal mis. Met een paar zwakke zetten op rij toverde hij een kansrijke stelling om in een kansloze. Spijtig.

Bij Bart leek alles goed te komen, hij won met gepointeerd spel een kwaliteit, maar door een stellingsgelukje (vermoed ik) moest hij de kwaliteit weer inleveren en nog een paar nauwkeurige zetten doen om de remise veilig te stellen.
En tenslotte Jan-Willem. Sterk gespeeld, maar wel een 0. De afwikkeling na e5 was goed voor hem, maar hij koos net een variant die hem een loper en wit paard deed overhouden tegen een toren. Normaal gesproken goed genoeg, maar zijn gemankeerde pionnenstructuur was een fijn doelwit voor de toren. Remise was geen optie, er moest gezien de stand in de wedstrijd gewonnen worden. En ook al krijg je er dan per zet 5 seconden bij, de fouten liggen op de loer en zo verspeelde JW ook in het uitvluggeren nog een stuk en daarmee het punt en zelfs een halfje.

Kortom, 3-1 verlies. Het voordeel is, dat we niet meer op pad hoeven naar aftandse, oubollige, of bijna verlaten clubgebouwen (klinkt dit als een slecht verliezer?).

Persoonlijke uitslagen (HWP op de even borden met wit)

Cor Croese (2254) - Bart Gijswijt (2326) ½-½
Baarry Brink (2221) - Jan-Willem van Prooijen 1-0
Frank van der Velpen (2082) - Max Merbis 1-0
Ed Baarslag (2089) - Hubrecht van den Brekel (1944) ½-½